به گزارش پایگاه خبری ربیع، خانه داری کاری پر زحمت ،همیشگی و بدون مرخصی و تکراری است، که نه دست مزدی به آن تعلق می گیرد و نه به رسمیت شناخته شده است.زنان خانه دار هر روز به امور خانه رسیدگی می کنند و با تمیز کردن،پخت و پز،تیمار کردن،شستن و ….ساعات روز را می گذرانند و جالب اینکه نه سنواتی به آن ها پرداخت می شود و نه حقوق و عیدی.
نقطه قابل تامل آنجایی است که این کار به چشم کسی نمی آید و بی ارزش محسوب می شود.اگر زنان به خانه داری مشغول نبودند مشخص نبود، چه سرنوشتی در انتظار افراد خواهد بود ،چرا که بخش اعظم تربیت بچه ها بر عهده مادر خانواده است و جزءکارهای خانه دادی محسوب می شود.همچنین برخی از زنان علاوه بر خانه داری در خارج از منزل نیز شاغل هستند تا در اوضاع کنونی جامعه به عنوان کمک خرج خانواده در تامین هزینه های زندگی به همسر کمک کنند.
خانه داری چالش هایی برای زنان به همراه دارد، که اگر به حقوق این زنان توجه شود قطعا این چالش ها از بین خواهد رفت.یکی از این چالش ها افسردگی است زیرا زنان خانه دار همواره نگاه مثبت تایید کننده ای از سوی سایر اعضاء خانواده دریافت نمی کنند و عدم قدردانی و ارزش گذاری موجب دلسردی و افسردگی آنها می شود.در نتیجه بر کیفیت زندگی آنها اثر می گذارد.
حال این سوالات مطرح است چرا هیچگاه به خانه داری به عنوان یک شغل نگاه نشده است؟چرا زنان خانه دار از بیمه برخوردار نیستند؟آنچه که اهمیت دارد اینکه نباید به زن خانه دار را بیکار نامید، زیرا این کار ارزش بسیار بالایی دارد ولی مورد بی مهری قرار گرفته است.
آیا به این موضوع توجه نمی شود اگر زنان خانه دار از بیمه و مزایای دیگر برخوردار باشند آرامش خاطر و نشاط پیدا می کنند و تاثیر بسیاری بالایی در روحیه آنها خواهد داشت.گرچه معاونت امور زنان تا کنون اقداماتی در جهت مسائل مالی زنان خانه دار برداشته، اما همچنان به عنوان شغل در نظر گرفته نمی شود که منصفانه نیست.نکته دیگر اینکه اگر زنان خانه دار حقوقی داشته باشند مسئله فرزندآوری و فرزندپروی که به عنوان معضل اساسی مطرح است، برطرف خواهد شد، زیرا زنان با امنیت خاطر به این دو مقوله می پردازند و دیگر مجبور نیستند به شغلی در بیرون از خانه مشغول شوند.
حتی در مواقعی که مردان شغل درست حسابی ندارند و در تامین هزینه های زندگی ناتوان هستند و زنان مجبور هستند بیرون از خانه مشغول به کار باشند ،با وجود حقوق در ازای خانه داری دیگر احتیاج به شاغل بودن آنها نیست.براین اساس باید خانه داری به عنوان یک شغل محسوب شود تا زنان به امید بهره مندی از شرایط مالی مجبور به انتخاب شغل در بیرون از خانه نباشند.بنابراین باید در این حوزه بازنگری صورت گیرد و زنان خانه دار از طریق بیمه ها و یا سازمان های دیگر مورد حمایت مالی قرار بگیرند.
نجمه کریمیان