به گزارش پایگاه خبری ربیع، بار دیگر حنجره یکی از برجسته‌ترین دوبلورهای کشور خاموش شد و هنر دوبله در سوگ یک هنرمند دیگر نشست.
هنر دوبله هر بار اسطوره‌های خود را از دست می‌دهد و به یقین می‌توان گفت دیگر این عرصه به مانند آن‌ها نخواهید دید.
جلال مقامی که با برنامه محبوب دیدنی‌ها در خاطر همه ما به یادگار مانده روز پنج شنبه در سن ۸۱ سالگی از این دنیای فانی به دیار باقی شتافت.
وی در سال ۱۳۲۰ در تهران متولد شد و در سن نوجوانی بازی در تئاتر را آغاز کرد سپس در سال ۱۳۳۷ وارد عرصه دوبله شد. همسرش رفعت هاشم پور نیز دوبلوری توانا بود که در سال گذشته از دنیا رفت.
این چهره برجسته تاریخ دوبلاژ کشورمان از سال ۹۳ بعد از سکته مغزی دیگر نتوانست به دوبله بپردازد.
جلال مقامی سال‌ها به عنوان یک دوبلور توانمند و خوش صدا در عرصه دوبله خوش درخشید و جای بسیاری از نقش‌های اول صحبت کرد.
از مشهورترین آثار مقامی می‌توان به گویندگی‌اش در آثاری چون «لورنس عربستان به جای عمر شریف»، «شکوه علفزار»، «ارتش سری»، «پوآرو»، «شرلوک هلمز»، «هشدار برای کبری ۱۱ به جای سمیر» اشاره کرد.
همچنین صداپیشگی در سریال لبه تریکی یکی از شاهکارهای جلال مقامی در عرصه دوبله بود.
مقامی در دهه‌ی هشتاد، به‌عنوان گوینده‌ی ثابت رابین ویلیامز شناخته می‌شد و در فیلم‌های متعددی (انجمن شاعران مرده، خانم داوت‌فایر، جومانجی، هملت، ویل هانتینگ خوب، مرد دویست‌ساله، بی‌خوابی، و…) به‌جای این بازیگر گویندگی کرده است.در سریال‌های ایرانی از جمله پدرسالار و مزد ترس نیز گویندگی کرد.
وی علاوه بر حضور در عرصه دوبله در بازیگری، اجرا نیز موفق بود.
از فیلم‌های سینمایی مقامی به عنوان بازیگر می‌توان من مادرم، ایستگاه ترن، گردباد زندگی، آلونک، زنگ اول و راز گل شب بو را نام برد.
در بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی دهه ۶۰ دوبلورهای توانا و هنرمند به اجرا می‌پرداختند جلال مقامی یکی از این دوبلورها بود که در برنامه دیدنی‌ها خوش درخشید و لحظات خوشی را برای مردم رقم زد. چهره، بیان و اجرای بی نظیر جلال مقامی در موفقیت این برنامه نقش مهمی داشت و همین امر باعث شد برای همیشه در ذهن مردم حک شکد.
موسیقی تیتراژ این برنامه نیز یکی از خاطره انگیزترین ملودی‌های آن دوران است.
این برنامه در روزگار جنگ برای روحیه دادن به مردم و سرگرمی آن‌ها تولید شده بود.
محبوبیت این برنامه برای نسل امروز که آن روزگار را ندیده‌اند و با موبایل سرگرم هستند غیر قابل باور است.
این هنرمند توانا همیشه به واسطه اجرای بی نظیرش در دیدنی‌ها و هم به واسطه تن صدای گرم و شنیدنی خود در یادها باقی خواهد ماند.
جلال مقامی مرداد ماه امسال در گفتگویی که به مناسبت تولدش منتشر شده بود گفته بود شاید، هفت، هشت ماه دیگر رفته باشم. نباید اینقدر دستم تنگ باشد. او گفته بود از غذایم می‌زنم تا دارو بخرم. او ضمن گلایه از مسئولان فرهنگی در عدم رسیدگی به هنرمندان پیشکسوت گفت اگر می‌توانستم کار کنم محتاج نمی‌شدم.
وقتی به صحبت‌های این هنرمند درخشان کشور تاملی داشته باشیم عمق بی رحمی دنیای هنر را به خوبی احساس می‌کنیم. اما حالا که او از این دنیا رفته در پیش همه کسانی که او را فراموش کرده بودند عزیز شد چرا باید اینگونه یک میراث ماندگار دوبله که لحظات بسیار ماندنی را برای مردم کشورش رقم زده کنار زده شده باشد و حالا که از دنیا رفته در پیش چشم همه آنهایی که می‌توانستند با او دلجویی و کمکی کنند عزیز شده است.
براستی تا کی باید شاهد این بی لطفی‌ها نسبت به هنرمندان پیشکسوتمان باشیم.
قطعاً این هنرمندان با دل شکسته دوبار از این دنیا رفته‌اند یکی به مرگ فراموشی و دیگری به مرگ ظاهری.
روح جلال مقامی بزرگوار شاد.
نجمه کریمیان