به گزارش پایگاه خبری ربیع، اکازیون عنوان سریالی است که پخش آن از ایام نوروز آغاز شد و اکنون به ایستگاه پایانی رسیده است. این سریال به کارگردانی مسعود اطیابی و نویسندگی حمزه صالحی تولید شده است. نام مسعود اطیابی را با فیلم‌های سینمایی هتل ،دینامیت، بخارست و سریال‌هایی با نام های نیسان آبی ۲ و جادوگر شنیده‌اید. این کارگردان پرفروش‌ترین فیلم‌ها را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است. پس از نیسان آبی ۲ اینبار با اکازیون وارد عرصه سریال سازی شده اما نتوانسته موفق ظاهر شود. در کل اطیابی نشان داده به سریال‌های نوستالژیک دهه ۶۰ و ۷۰ علاقه دارد.
از بازیگران این مجموعه می‌توان به هادی کاظمی، سمانه پاکدل، ایمان صفا، غلامرضا نیکخواه، نعیمه نظام دوست و …اشاره کرد.هادی کاظمی با همان سبک و سیاق گذشته در طنزهای مختلف نقش آفرینی داشته است.اما سمانه پاکدل کمی بهتر از آثار قبلی هنرنمایی کرده است.
در کل بازیگران این سریال نتوانسته‌اند بازی قدرتمند و باورپذیری را به مخاطب ارائه دهند و نقش‌های منفی و مثبت قابل باور نیست و از سویی بازی تکراری بازیگران نیز کاملاً دیده می‌شود.
البته ذکر این نکته لازم است و آن اینکه بازیگرانی که در این سریال در کنار هم قرار گرفته‌اند جز بازیگرانی هستند که در طنز و کمدی صاحب نام اند ولی طبیعتاً با فیلنامه ضعیف انتظاری بیش از این نباید داشت.
حال و هوای این سریال به دهه ۷۰ بازمی گردد و با چاشنی طنز روایت می‌شود. به طور کلی مخاطب امروزی به سریال‌های نوستالژیک و کمدی علاقه نشان می‌دهد، به همین دلیل برخی از آثار نمایشی با حال و هوای گذشته تولید شده است.
داستان سریال حول محور فردی است به نام رحیم که نقش آن را ایمان صفا بر عهده دارد. این شخص یک شب تا صبح سرنوشت خود را برای نوه‌اش تعریف می‌کند و مشخص می‌شود دایی محسن با نقش آفرینی هادی کاظمی چه دردسرهایی برای خانواده ایجاد می‌کند.این سریال روایت محور است و ایمان صفا آن را روایت می‌کند.
از نقاط ضعف این سریال می‌توان به محتوای آبکی و طنزهای دم دستی، شوخی‌های سخیف و لودگی همراه با نمایش رقص مردان و آواز اشاره نمود. همچنین رقص های دهه هفتادی هم نتواسته مخاطب را راضی نگه دارد. زیرا به نوعی اشباع شده است.
در این سریال فضای کاملاً ملموس دهه ۷۰ همراه با نوع پوشش و بازسازی صحنه‌های مربوط به آن دوران دیده می‌شود. از سویی اکازیون در دل خانواده روایت می‌شود و همکاری و همدلی بین اعضای خانواده را به درستی نشان می‌دهد.
آنچه که مشخص است اینکه مخاطب امروزی از کمدی‌های نوستالژیک دهه ۶۰ و ۷۰ استقبال می‌کند ولی نباید از عنصر تکرار در تولید سریال‌های این چنینی استفاده کرد، چون از سوی بینندگان پس زده می‌شود.
نجمه کریمیان