به گزارش پایگاه خبری ربیع، ۲۱ شهریورماه در تقویم کشور به عنوان روز سینما نامگذاری شده است. این روز بهانه‌ای است تا نگاهی به وضعیت سینمای کشور بیاندازیم، هنری که چند سالی است خبری از دوران پر رونق و پر مخاطب اش نیست و همچون بیماری نیازمند درمان است، اما به نظر می‌رسد برای مسئولان این حوزه اهمیتی ندارد و گویی نفس‌هایش به شماره افتاده است. گرچه تاکنون مسکن‌هایی همچون طرح بلیت شناور و بلیت نیم بها …هم نتوانسته کمکی به بهبودی حال سینمای کشور بکند.
بسیاری از ما به خاطر داریم زمانی سینما مملو از مخاطبانی بود که برای فیلم‌های سینمایی درخشان و به نام راهی سالن‌های سینما می‌شدند و همراه با خانواده به تماشای فیلم‌های روی پرده نقره‌ای می‌نشستند و از دیدن آن لذت می‌بردند. فیلم‌هایی که هنوز هم با گذشت سالیان سال در خاطر مخاطبان باقی مانده است. اما اکنون نه خبری از آن فیلم‌های شاخص وجود دارد و نه خبری از مخاطبان مشتاق. البته طی سال جاری با اکران فیلم سینمایی «فسیل» مخاطبان روانه سالن‌های سینما شدند و احتمالاً دلیل آن علاقه مخاطبان به موضوعات نوستالژیک بوده است، ولی با این حال سینما گرد و غبار سکوت به خود گرفته و سالن‌هایی که هر روز آب می‌روند.
در واقع سینمای کشور نسبت به ۱۰ سال گذشته خیلی چیزها را از دست داده که با بلیت نیم بها نیز به این زودی‌ها درست شدنی نیست. اما در این میان اوضاع و احوال کنونی سینمای کشور برگرفته از مشکلات متعددی است، که هر کدام نقشی در ایجاد وضعیت فعلی دارند. یکی از مهم‌ترین دلایل بروز این مسئله هزینه‌های بالای تولید و ساخت پروژه‌های سینمایی است، که با وضعیت اقتصادی کنونی و نبود سرمایه گذاران فرصتی برای ساخت فیلم‌های مطرح سینمایی فراهم نمی‌شود. زیرا همواره بازیگران مطرح و به اصطلاح سوپراستارها با دستمزدهای نجومی اقدام به پذیرفتن نقش در هر اثر سینمایی می‌کنند و به طبع تهیه کنندگان از عهده چنین دستمزدهایی برنمی آیند.
وضعیت اقتصادی ناگوار سینما به حدی است که حدود ۸۰ درصد از فیلم‌های درحال اکران حتی به سرمایه‌ای که برای ساخت آنها گذاشته شده نمی‌رسد. از منظر دیگر تعداد فیلم نامه‌های خوب انگشت شمار است و بسیاری از آنها سطح پایین هستند و به اصلاح فقط وقت مخاطب با دیدن آنها هدر می‌رود و جذابیتی برای مخاطب ندارند، چه از لحاظ محتوای فیلم و چه از نظر وجود بازیگرانی که نابازیگر هستند و همین امر سبب قهر مخاطب با هنر هفتم شده است. گواه این ادعا زمانی است که حتی با وجود بلیت نیم بها باز هم مخاطب راهی سالن سینما نمی‌شود.
از طرفی شرایط اقتصادی مردم و افزایش قیمت بلیت سینما نیز در کاهش مخاطبان آن مؤثر واقع شده و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. یکی از علت‌های دیگر که منجر به افول سینما شده سالن‌های بی کیفیت و قدیمی است که هیچ شباهتی به سالن سینما ندارد و با صدا و تصویر بی کیفیت و صندلی‌های عذاب آور خاطر مخاطب را می‌رنجانند. بی برنامگی در چرخه اکران فیلم‌های سینمایی نیز در وضعیت فعلی سینما نقش داشته و نشان از حضور افرادی است که اطلاع چندانی در نحوه اکران فیلم‌های متنوع را ندارند و اصلاً اشتباه خود را قبول نمی‌کنند و نمی‌دانند با این اقدام چه ضربه‌ای بر پیکر سینمای کشور می‌زنند.
با توجه به حال نامساعد هنر هفتم باید چاره‌ای اساسی اندیشید، تا سینمای کشور از وضعیت فعلی نجات پیدا کند. بدین ترتیب با احداث سالن‌های سینمایی و بازسازی سینماها و همچنین ساخت فیلم‌های جذاب و متنوع می‌توان رونق سینما کمک کرد. گرچه بسیاری معتقدند سلیقه مخاطب امروزی به سمت ژانر کمدی تغییر یافته اما اگر اثر جذاب وجود داشته باشد مخاطب به دیدن آن سوق پیدا می‌کند. همچنین حمایت‌های مالی از تهیه کنندگان و سازندگان آثار سینمایی نیز باید مورد توجه قرار بگیرد. به خاطر داشته باشیم هنر هفتم یکی از اساسی‌ترین هنرها است و جامعه را می‌سازد از این رو باید بیشتر از قبل به آن توجه نمود و جانی دوباره به آن داد.
نجمه کریمیان