به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی ربیع»؛در تاریخ پرشکوه ملت ایران، نامهایی میدرخشند که نه در سنگ و فولاد، که در روح و ارادهی یک ملت حک شدهاند. یکی از آن نامهای جاودانه، سردار شهید حسن تهرانی مقدم است؛ مردی از تبار آفتاب، که با ایمان، علم، و عشق به وطن، بنای اقتداری را افراشت که امروز همچون سپری از نور، بر آسمان ایران گسترده است.
شهید تهرانی مقدم، در روزگاری قدم به میدان نهاد که دشمن، استقلال این سرزمین را نشانه رفته بود. در بحبوحهی جنگ تحمیلی، زمانی که شهرهای ایران زیر باران آتش بعثیان میسوخت، او بهجای شکوه و یأس، دست به ابتکار زد و از دل خاک و خون، جرقهی امید را برآورد. او باور داشت که «ایران باید خود متکی به خویش باشد» و با همین ایمان، سنگ بنای صنعت موشکی جمهوری اسلامی ایران را گذاشت.
با دستانی خسته اما قلبی لبریز از ایمان، او و یارانش شب و روز در زیرزمینها و بیابانها، طرحها و معادلات را بر خاک مینوشتند. نه امکانات داشتند و نه پشتوانهی صنعتی بزرگ، اما «ایمان» داشتند؛ ایمانی که معجزه آفرید. آن روز که نخستین موشک ایرانی بر فراز آسمان برخاست، تهرانی مقدم اشک شوق ریخت، نه برای سلاح، بلکه برای عزت ایران. او میدانست که اقتدار نظامی، نه برای جنگ، بلکه برای صلحی پایدار و عزتی همیشگی است.
ثمرهی سالها مجاهدت و نبوغ او، امروز در چشمان جهانیان جلوهگر است. از سامانههای پیشرفتهی موشکی تا ماهوارهبرهایی که نام ایران را به مدار فضا رساندهاند، همه و همه ریشه در آن ایمان و تلاش خستگیناپذیر دارد. اگر امروز ایران در برابر تهدیدها سر خم نمیکند، اگر ملت ایران با اطمینان و آرامش از امنیت خویش سخن میگوید، یکی از پایههای این اطمینان، خون و اندیشهی حسن تهرانی مقدم است.
پیروزی در جنگ تحمیلی اخیر ایران، تا حد زیادی مرهون تلاشهای بیوقفه و مجاهدتهای علمی و عملی این شهید در حوزه توسعه و تقویت توان موشکی کشور بود؛ تلاشهایی که موجب شد ایران بتواند در برابر تهدیدهای دشمنان با قدرت و اقتدار بایستد.
در بیست و یکمین روز از آبان ۱۳۹۰، آن سردار سرافراز به دیدار معبود شتافت؛ اما صدای گامهایش هنوز در تاریخ طنینانداز است. او رفت، اما نه به خاموشی، بلکه به جاودانگی. امروز هر موشک ایرانی که از خاک این سرزمین برخیزد، زمزمهای از نام او در دل دارد.
شهید تهرانی مقدم، نه تنها پدر موشکی ایران، بلکه نماد ارادهی ایرانی است؛ نماد مردی که از هیچ، قدرت ساخت، و از خاکستر جنگ، شکوه آفرید.
نجمه کریمیان