به گزارش پایگاه خبری ربیع، چند روزی است زاینده رود دوباره زنده شده و با جاری شدن آن شور و نشاط به نصف جهان بازگشته است. نزدیک به دو دهه از نبود زاینده رود می‌گذرد در این سال‌ها گاهی این رود به طور موقت جاری و باز از جریان افتاده است. از زمانی که قلب زنده رود در اصفهان به شماره افتاد ،شادی از شهر برچیده شد و غمی سنگین در بیشه زارها و حاشیه رودخانه نشست و حسرت بر دل‌های مردمان نصف جهان انداخت.
خشکی این رود بر روح و روان مردم اثر منفی برجای داشته و آبادانی را از این دیار گرفته است. چه کشاورزانی که در نبود آب زمین‌های سرسبزشان به کویری خشک مبدل شد و چه مردمی که در نبود زاینده رود غمگین شدند.غم خشکی این رود گلوی شهر را می‌فشارد و نفس‌هایش را به شماره انداخته است. در این میان دلخوشی مردم نجیب اصفهان جاری شدن هر چند وقت یکبار این رود قدیمی است تا فرصت را غنیمت بشمارند و فقط اندکی نظاره گر جریان زنده رود باشند و از عمق جان نفس بکشند.
اکنون چند روزی است زنده رود جاری شده و لحظات شادی را برای مردم اصفهان به ارمغان آورده و اوقات خاطره انگیزی را برای آنها رقم زده است. طراوت به شهر برگشته و شور و شوق مردم در حاشیه رود و در کنار پل‌های تاریخی نشان از این دارد که با جریان رود زندگی نیز در این شهر به جریان می افتد.
صدای شادی و خنده مردم در این چند روز بلند شنیده می‌شود. خاطرات گذشته مردم در روزهایی که رودخانه زنده بود تداعی شده و گویی همه شهر در حاشیه آب دور هم جمع شده است.صدای خروشان آب در دهانه‌های پل‌های تاریخی در گوش شهر پیچیده و پژواک می‌شود.
سال‌هاست آرزوی این مردم جاری شدن دائمی آب در رودخانه است. چرا باید شاهرگ حیاتی شهر به دلیل زیاده خواهی ها و عدم مدیریت صحیح و برداشت‌های غیر مجاز ،انتقال آب به حوضه‌های دیگر به این حال و روز بیفتد. آیا سزاوار است مردم این شهر در حسرت جاری شدن دائمی زاینده رود بمانند؟
کاش می‌شد دوباره نبض زندگی را به نصف جهان بازگرداند. کاش می‌شد شادی موقت این روزهای شهر را به یک شادی دائمی مبدل کرد. البته زمزمه‌هایی از انتقال آب دریای عمان به اصفهان و احیای زاینده رود به گوش می‌رسد و مسئولان وعده‌هایی در این زمینه داده‌اند، اما کاملاً مشخص نیست این وعده‌ها به سرانجام می‌رسد یا اینکه باید تا ابد شاهد جاری شدن موقت زاینده رود باشیم. هر چه که هست اینکه نصف جهان با زنده رودش هویت پیدا می‌کند و باطراوت می‌شود.
نجمه کریمیان