به گزارش پایگاه خبری ربیع، کودک این آفریننده پاک الهی با فطرتی پاک و زلال قدم در دنیایی پر از هیاهو می‌گذارد. آری خدا کودک را با فطرت آفریده و بوی بهشت می‌دهد و سرشار از نور و زندگی است. دنیایش بی رنگ بی رنگ است و زیبا. قلبش همچون آیینه صاف است. خودمانی بگویم آکبنده آکبند.
هر کودکی که به دنیا می‌آید با آمدنش نوید بخش این است که زندگی هنوز هم جریان دارد و امید زنده است. لطافت و نشاط دوران کودکی با هیچ چیز دیگری قابل مقایسه نیست.بازی‌های کودکانه همه نشان از شور و نشاط کودکی دارد که برد و باخت در آن مطرح نیست.
صدق و پاکی نیز در کودکی معنا می‌گیرد. صفحه قلبش و روحش همیشه پاک است و با پاکی آمیخته شده و پر از آرامشی وصف نشدنی است. اگر قراری هم نداشته باشد از بی قراری اطرافیان است.
نه طلبی دارد نه رنجشی. وجودش سرشار از سخاوتمندی و بی ریایی است. او راضی به رضای خداوند است. اصلاً او خدا را نشان می‌دهد. گویی یک عارف است با وجودی سرشار از هر چه که پاکی و خوبی است.
قهر و دعوای کودکانه با مهربانی گره خورده، گویی اصلاً قهری در میان نبوده است. برای همین است که کینه در قلب نازکش جایی پیدا نمی‌کند و با کودک بیگانه است.
دعاهاش گیراست. خدای مهربان به دست‌های بالا رفته او می‌نگرد و دعایش را مستجاب می‌کند. قهرمان زندگی‌اش پدر است و تنهایی‌اش در آغوش مادر خلاصه می‌شود. روزهای پاک کودکی تا زمانی ادامه می‌یابد که پدر و مادر آن را با ناخالصی‌ها و ناپاکی‌ها آغشته نکنند، آن وقت است که فطرت پاک کودک کم کم رنگ باخته و از اصل خویش فاصله می‌گیرد.
هر سخن و هر رفتاری در وجود کودک تأثیر می‌گذارد. امروزه صحنه‌هایی را می‌نگریم که با روح و روان پاک این فرشتگان خدایی با مهربانی رفتار نمی‌شود و تیشه به ریشه روانشان زده می‌شود. بیاییم از امروز با نگاهی از جنس پاکی به کودکان بنگریم. خواسته و ناخواسته با روح و قلب پاک آنها بازی نکنیم و آنها را سرگردان نسازیم. فطرت کودک تا زمانی زلال است که او را از دنیای صاف و ساده‌اش دور نکنیم. همه ما در برابر این فرشتگان معصوم مسئولیم و پاسخگو. پس دست مهربانی بر سر آنها بکشیم و بی رحمانه آنها را وارد دنیای بزرگترها نکنیم. روز جهانی کودک بهانه‌ای است برای اینکه فراموش نکنیم به روح و فطرت پاک آنها احترام بگذاریم.
نجمه کریمیان