بیستم اسفندماه در تقویم کشور به عنوان روز راهیان نور نامگذاری شده است. این روز یادآور حماسه‌ها و افتخارآفرینی مردانی است که در هشت سال دفاع مقدس برای عزت و اقتدار ایران و ایرانی جنگیدند و با جانفشانی در راه اسلام نگذاشتند، ذره‌ای از خاک وطن به دست دشمن بیفتد.
برخی از مردم با سفر به مناطق عملیاتی غرب و جنوب غرب قدم در سرزمین‌هایی می‌گذارند که روزی شاهد حماسه غیورمردانی بود که شربت شهادت نوشیدند و بر آستان جانان سجده کردند. خاک این سرزمین با خون شهدا آغشته شده و هنوز عطر پیکرهای بی جان آنها در فضا به مشام می‌رسد. اینجا سرزمین مناجات‌های شبانه است که در دل شب با اشک و ناله با خدا نجوا می‌کردند.
در این سرزمین باکری‌ها، همت‌ها، خرازی‌ها درس مردانگی و شجاعت می‌آموزند. خاک سرزمین نور مقدس است و حرمت دارد. اینجا وعده گاه شهیدان است و قبله گاه نام آوران. شکوه حماسه در اینجا برپا شده است. اینجا سرزمین روایت‌هاست و نوای ای لشکر صاحب زمان آمده باش آماده باش طنین انداز است. اینجا بوی کربلا می‌آید، وقتی که بسیاری از شهدا همچون شهدای کربلا ارب اربا شدند و سربند یا حسین بر پیشانی بسته بودند.
اینک مهمان شهدا هستیم و یاد و خاطرات حماسه سازی آنها زنده می‌شود. صدای گلوله و خمپاره و بی سیم به گوش می‌رسد. وقت عملیات است همه مهیای جان دادن برای وطن هستند. در گوش این سرزمین صدای شهدا شنیده می‌شود. آنها هنوز هم زنده‌اند و نظاره گر مسافرانی که قدم به سرزمین نور گذاشته‌اند. اما روایتگری‌های راویان این سرزمین بسیار دلنشین است. آنها غبار گرفته بر حقایق را می‌زدایند و عشق و حماسه را روایت می‌کنند.
این راویان حماسه رزمندگان را تصویرسازی می‌کنند و حقایق جنگ را برای نسل امروزی که تصوری از آن دوران ندارند و با توطئه‌های دشمن آن را به فراموشی سپرده‌اند تببین می‌کنند. سفر معرفتی راهیان نور با این روایت‌ها حال و هوای خاصی پیدا می‌کند. در این سفر با یک موزه جنگ زنده روبرو هستی که حال و روز زمان جنگ و رزمنده‌ها را توصیف می‌کند.
در سرزمین آسمانی‌ها سبک زندگی شهدا و رزمندگان روایت می‌شود و چه بهتر از این که در این دنیای مادی که همه چیز رنگ مادیات به خود گرفته بتوانیم از این سبک زندگی الگو گرفته و جور دیگری زیست. در این سرزمین فرهنگ ایثار، شهامت و مقاومت ترویج می‌شود. چه خوب است سبک بال قدم به این سرزمین بگذاریم و روحمان را با هوای شهدا تازه کنیم و از نزدیک روایت‌ها را بشنویم و گوش جان بسپاریم به شنیدن حقایقی از شهدا که هیچ گاه نشنیده‌ایم.
نجمه کریمیان