به گزارش پایگاه خبری ربیع، کودکان امانتهای الهی هستند که با وجود آنها دنیا رنگ گرفته است. اگر کودکان نبودند دنیا جای پوچی میشد و معنا نمیگرفت چرا که آن ها بیش از هر کسی دیگر به خدا نزدیکترند و با دستان کوچک خود با حس و حال دیگری در آغوش خداوند قرار می گیرند.
دنیای کودکی مملو از سادگی و پاکی است. کودکان با وجودی پر از آرامش و قلبی صاف دنیایی را تجربه میکنند که هر کدام از ما در حسرت دوباره چشیدنش سر میبریم.
دنیای کودک آنقدر صمیمانه است که بدون چشم داشت و حساب و کتابی با بازیهای کودکانه سپری میشود وکودک در آسمان آبی دنیای خود به شوق کوچکترین شادی و شعف پرواز میکند.
خنده و شادی کودکان به دنیایشان معنای خاصی میدهد و سخاوتمندانه این شادی را در بین خود تقسیم میکنند.
در این دنیا بدی و زشتی رنگ باخته و حتی با وجود دعوا و قهر کودکانه با مهربانی و خوبی کردن گره خورده است. قلب کودک همانند دنیایش صاف و زلال است.
دنیای کودکی سرشار از خندههای از ته دل و صفا و صداقت توام شده که همیشه در ذهن ما به یادگار باقی مانده است.
چشیدن طعم واقعی زندگی در این دنیا وجود دارد. در دنیای کودکی کودکان عاشقانه اطرافیانشان را دوست دارند و در رفتار و کلام خود آن را نشان میدهند.
با توصیف این دنیای ناب کودکی وقتی به دنیای بزرگترها نگاه میکنیم در ذهن این جملات مرور میشود که ای کاش میشد از کودکان دوستیهای بی ریا را یاد بگیریم.
کاش میشد راحت ببخشیم و کینهای به دل نگیریم.
کاش میشد همانند دنیای کودکی غصه فردای نیامده را نمیخوردیم.
کاش میشد همیشه دنیای کودکی را با خود حمل میکردیم.
و کاشهای دیگر که میشود از دنیای زلال کودکی آموخت.
بسیاری از ما هنوز هم باور نکردهایم که کودکان چه دنیای زیبایی دارند. و برخی دیگر دنیای کودکی را با خودخواهی و سواستفاده به نابودی سوق دادهاند.
کودکان کار نمونه آشکاری از نابودی دنیای کودکانه هستند که کودک با آن وجود معصومانه خود مجبور است به جای بازیهای کودکانه ،تن به کار اجباری دهد و کودکیاش نابود شود و این رفتار ظلم بزرگی در حق این کودکان است که می خواهند در دنیای کودکانه خود روزگار را با سادگی و سبک بالی سپری کنند.
روز جهانی کودک بهانهای است برای آنکه بدانیم همه ما باید به دنیای کودکان احترام بگذاریم و با رفتار و کارهای نسنجیده تیشه به ریشه این دنیای زیبا نزنیم.
نجمه کریمیان