نجمه کریمیان
به گزارش پایگاه خبری ربیع، در فرهنگ اصیل ایرانی میانه روی در مصرف و دوری از اسراف وجود داشته و گذشتگان همواره به آن سفارش می کردند. اما چه بر سر فرهنگمان آمده که امروزه در جامعه فرهنگ صرفه جویی رنگ باخته و هر روز اسراف در بین مردم تکرار می شود.از طرفی نسل امروزی به آن اعتقادی ندارند.
در مقابل مصرف گرایی به عنوان یک ارزش تلقی می شود و این فرهنگ در جامعه نهادینه شده است.
به طور کلی صرفه جویی نقطه مقابل مصرف گرایی است.
صرفه جویی به معنای خسیس بودن و استفاده نکردن نیست بلکه به معنای درست و بجا مصرف کردن است.
قناعت و صرفه جویی به عنوان یک صفت در آموزه های دینی و قرآن کریم تاکید شده و به منزله شکر گزاری از نعمت های الهی است.
متاسفانه ما ایرانیان از نظر استفاده از منابع و نعمت های الهی و امکانات صرفه جویی نمی کنیم و بی حد و اندازه و حتی با وجود اینکه نیازی نداریم از آن ها استفاده می کنیم.
به طور مثال در مصرف آب،برق،گاز،سوخت،مواد خوراکی،نان،لباس و…صرفه جویی نداریم.
در شرایط کنونی منابع آبی کشور در وضعیت نامناسبی قرار دارد و در این میان از سوی مردم و همچنین بخش کشاورزی مقدار زیادی از این نعمت الهی هدر می رود و بدون هیچ ملاحظه ای از آن استفاده می شود.
در مورد برق،گاز و سوخت نیز چندین برابر کشورهای دیگر مصرف می کنیم.
همه این موارد به عنوان زنگ خطری برای از بین رفتن منابع و سرمایه های ملی محسوب می شود و اگر اقدامی درباره ترویج فرهنگ صرفه جویی صورت نگیرد زندگی آیندگان قطعا با هدر رفت منابع به خطر می افتد.
تصور اینکه هر کدام از ما بخواهیم در مصرف بسیاری از امکاناتی که در اختیار ماست صرفه جویی کنیم سخت و دشوار است اما باید ارزش و باور صرفه جویی در وجود ما شکل بگیرد.
مزایای صرفه جویی بسیار است و در پیشرفت اقتصادی خانواده و یک کشور موثر است.
خانواده ها با دوری از اسراف و مصرف گرایی می توانند هزینه ها را برای آینده پس انداز کنند.
برای ارتقا و ترویج فرهنگ صرفه جویی در وهله اول خانواده ها نقش موثری دارند.آن ها به عنوان یک الگو برای فرزندان خود می توانند با آموزش و رفتارهای درست ارزش و هنجارهای صرفه جویی را در وجود آن ها نهادینه کنند چرا که فرزندان از والدین خود الگو می گیرند.
ناگفته نماند بهترین زمان برای ساخت یک باور ،دوران کودکی است و تا آخر عمر در وجود او باقی می ماند.
وقتی والدین در استفاده از برق ،آب،خوراک و پوشاک صرفه جویی داشته باشند فرزندان نیز همین روش را پیش می گیرند.
دولت نیز نقش پررنگی در ترویج این فرهنگ دارد و بایستی ابتدا در بدنه دولت و دستگاه های دولتی صرفه جویی در منابع آغاز شود.
آموزش و پرورش و دانشگاه ها نیز در ارتقای این فرهنگ نقش دارند.آن ها می توانند با استفاده از آموزه های دینی به دانش آموزان و دانشجویان آموزش دهند.
شبکه های مجازی و رسانه ملی نیز با ساخت برنامه ها می توانند در این امر مهم قدم بردارند.
سازمان هایی از قبیل شهرداری با استفاده از امکانات شهری در ترویج این فرهنگ موثر هستند.
ترویج یک فرهنگ و یک باور در جامعه با مرور زمان نهادینه می شود بنابراین لازم است همه بخش های دولتی،خصوصی،خانواده ها و …با صبر و پشتکار و با همکاری بار دیگر فرهنگ صرفه جویی را در جامعه نهادینه کنند.
نجمه کریمیان