به گزارش پایگاه خبری ربیع، ایران اسلامی بامداد جمعه سیزدهم دی ماه سال ۱۳۹۸سرداری را از دست داد که جای خالیش هنوز بعد از گذشت سه سال احساس می شود و داغ دوری و فراقش هرگز سرد نمی شود.هنگام به شهادت رسیدن سردار دلها قلب ایران به تپش افتاد و پشتش خالی شد .صد افسوس این روزها چه قدر در همهمه نیرنگ و دشمنی وطن فروشان و دشمنان به او نیاز داریم. سخن گفتن درباره بزرگ مردی همچون حاج قاسم بسی دشوار است چرا که تمام صفات خوب در وجودش خلاصه شده بود.او بدون هیچ چشم داشتی به تعلقات دنیوی راه خدمت به دین الهی و مردم مظلوم و ستمدیده را انتخاب کرد و به همه ثابت شد اگر برای خدا خدمتی انجام دهی در قلب مردم جای می گیری و نامت جاودان می شود.یک انسان چگونه می تواند به این مرحله برسد که وجودش را از بند زرق و برق دنیا تهی کند و خالصانه برای دفاع از ناموس و وطن هر چه سختی است را به جان بخرد.او سال ها برای امنیت کشورش تلاش کرد تا دشمن جرات تعرض به سرزمین مادری را نداشته باشد.ابهت و اقتدار او در مقابل دشمن آنچنان طوفانی بر پا کرده بود که نامش نیز لرزه به تن هر دشمنی می انداخت و باعث وحشت آنان می گشت.در مقابل آنچنان دلی رئوف و مهربان داشت و با تمام وجود برای گره گشایی و خدمت به مردم قدم برمی داشت.نگاه پدرانه او به فرزندان شهدا روایت وجود زلال و با اخلاصش بود و همه تلاشش این بود نگذارد درد یتیمی بر سر فرزندان شهدا بیشتر احساس شود.با نگاهی به شخصیت حاج قاسم درمیابیم او با همین صفات و مردانگی توانست برای همیشه در دل تاریخ این سرزمین ماندگار شود.آری همه ما به حاج قاسم مدیونیم.چرا که نگذاشت گزندی به ناموس و وطن وارد شود و مقتدرانه دشمن را به زانو درآورد.
دشمن به خیال خود می پنداشت با شهادت سردار دلها امید یک کشور را می گیرد اما با برکت خون سرخ حاج قاسم میلیون ها سلیمانی زاده شد تا نگذارد چشم ناپاکی به میهن نگاه کند.او با شهادتش مزد سال ها سختی و تلاش برای کیان وطن را گرفت و لباسی جز شهادت برازنده او نبود.کاش می توانستیم اندکی از شجاعت و بصیرت او را داشته باشیم و در بزنگاه ها راه درست را تشخیص دهیم.
اگرچه او از میان ما رفت ولی باید به خاطر داشته باشیم بیش از هر چیزی به تدبیر ما نیازمند است.پس تا جان در بدن داریم همچون حاج قاسم سرباز ولایت باشیم و نگذاریم رهبرمان تنها بماند و دشمن برای کشورمان سرنوشت پلیدی را در پیش داشته باشد.یادمان باشد حاج قاسم هنوز زنده است و در خون هر ایرانی می جوشد.
نجمه کریمیان