به گزارش پایگاه خبری ربیع، چرا شبیه‌سازها می‌گذارند انسان‌ها باقی بمانند؟ چرا اقدام به کشتن انسان‌ها و گرفتن چیزهایشان نمی‌کنند؟ امروزه هم بازنشستگان غیر مفید زیادی داریم که آنها را نمی‌کشیم و چیزهایشان را نمی‌گیریم بخشی از دلیلش این است که برای سازمان‌هایی که با هم شریک هستیم، مشکل ایجاد می‌کند. احتمالاً شبیه سازها در دورانشان می‌گذارند تا انسان‌ها در صلح بازنشسته شوند. بیشتر باید نگران این بود که دوران فعالیت شبیه سازها یکی دو سال بیشتر نیست و نمی‌دانیم بعد از آن چه می‌شود.
شبیه سازها شباهت‌های زیادی به انسان‌ها دارند اما شبیه انسان‌های معمولی نیستند. شبیه سازهای معمولی احتمالاً کپی چندصد نفر از پربازدیدترین انسان‌ها هستند، پس در حقیقت آنها در مقایسه با یک انسان معمولی، نخبه هستند. (مانند میلیاردها، برندگان جایزه نوبل، دارندگان مدال طلای المپیک)
شبیه سازها به انسان‌ها نگاهی از روی دلتنگی و حق شناسی دارند که از روی احترام نیست. ما چیزهای زیادی درباره تفاوت‌های انسان‌ها می دانیم و این موضوع از نقطه نظر و دیدگاهمان به اجدادمان استنباط می‌شود و از آنها می‌توانیم برای پیش بینی ویژگی‌های شبیه سازها استفاده کنیم به فرض مثال از ویژگی‌های شبیه سازها این است که آنها دوست دارند باهوش، وظیفه شناس، سختکوش، متأهل، مذهبی و میانسال باشند. دنیای شبیه سازها بسیار متنوع است و نه تنها همان تنوع‌هایی که انسان‌ها دارند مثل انواع صنایع یا مشاغل را دنبال می‌کنند بلکه انواع جدید زیادی را هم شامل می‌شود و از مهم‌ترین آنها سرعت ذهنی است. شبیه سازها ظاهراً می‌توانند از سرعت انسان تا یک میلیون برابر سریعتر و تا یک میلیارد برابر کندتر باشند. شبیه سازهای سریعتر دوست دارند در جایگاه‌های بالا قرار گیرند، ثروت بیشتری را مجسم کنند، در منازعات برنده شوند و در بهترین محل قرار گیرند. شبیه سازهای کندتر معمولاً همان بازنشسته‌ها هستند و گاهی در ادبیات ما می‌توان آنها را شبیه ارواح دانست به گونه‌ای که اگر صدایشان کنیم در اطرافمان حضور دارند و می‌توان با آنها ارتباط برقرار کرد اما چیز زیادی نمی‌دانند و تأثیر زیادی هم ندارند و علاقه مند به گذشته هستند.
انتهای پیام/