به گزارش پایگاه خبری ربیع، یکی از ابَرچالشهای کشور صندوقهای بازنشستگی است. هدف از تأسیس این صندوقها دریافت بخشی از درآمد بیمه شده در دوران فعالیتش است که صندوقها این درآمدها را در بخشهای مختلف اقتصادی سرمایهگذاری میکنند تا هم باعث رشد توسعه کشور شود و هم بیمهگذار با سود و درآمد آن در دوران بازنشستگی برحسب نوع بیمه مستمری بگیرد و خدمات رفاهی و درمانی و غیره دریافت نماید. در سال ۱۳۶۰ به ازای هر فردی که مستمری دریافت میکرد ۲۶ بیمه شده اصلی وجود داشت ولی در سال ۱۴۰۰ به ازای هر فردی که مستمری دریافت میکند حدود چهار بیمه شده اصلی وجود دارد در حالی که این نسبت در استانداردهای جهانی اگر به زیر عدد ۵ برسد آن صندوق بیمه ورشکسته به حساب میآید. کمک دولت به صندوقهای بازنشستگی در سالهای اخیر خود نشان از وخامت اوضاع دارد.
یک طرف این ماجرا مستمری بگیران هستند که جزو قشر ضعیف و دهکهای پایین جامعه هستند و طرف دیگر اقتصاد رنجور و در حال اغمای کشور است. اگر دولت به همین روش بخواهد این کمکها را افزایش دهد، قطعا تا چند سال آینده کل بودجه کشور صرف کمک به این نهادها خواهد شد؛ مثلا در بودجه ۱۴۰۱ دولت مبلغ ۲۰۰ هزار میلیارد تومان برای این صندوقها در نظر گرفته بود که با افزایش ۳۸ درصدی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی که بین ۶ تا ۱۰ میلیون تومان دریافتی دارند، مجموع این مبالغ را باید به آن ۲۰۰ هزار میلیارد تومان اضافه کرد.
متاسفانه تصمیمات کوتاه مدت و لحظهای در ادوار مختلف صندوقها را به این سمت و سو کشانده است، حال باید دولت، مجلس و مردم قبل از اینکه کل بودجه کشور صرف کمک به این صندوقها شود اقدامی عاجل و کارشناسی شده انجام دهند.
پر بیراه نیست که دولت در مسیر اصلاح اقتصادی نیازمند همدلی مردم است، مسیری که قطعا برای دو طرف ماجرا کمهزینه نخواهد بود.
اطلس محمودیان