به گزارش پایگاه خبری ربیع، همانا آن کس که قرآن را (بر تو نازل و عمل به آن را) بر تو واجب کرد، قطعاً تو را به وعده‌گاه (و زادگاهت) باز خواهد گردانید.
پیامبر اسلام هنگام هجرت از مکه (در سر راه خود) به مدینه وقتی به جحفه رسید، اشتیاق مکه که وطن اصلی او بود در دلش راه یافت.
جبرئیل آمد و گفت: یا رسول اللّه آیا به مکه که زادگاه و وطن تو می‌باشد، اشتیاق و تمایل پیدا کرده‌ای؟ پیامبر گفت: بلی، جبرئیل گفت: خداوند می‌فرماید بزودی تو را به زادگاه خودت عودت و مراجعت خواهیم داد.
عده‌ای از سران و متمکنان شهر یثرب (که بعد از ورود پیامبر (ص) بدانجا مدینه خوانده شد) با آن حضرت پیمان بستند که در صورت هجرت پیامبر به آن شهر، به آیین اسلام بگرایند.
مشرکان قریش که خیال قتل پیامبر (ص) را در سر می‌پروراندند با طرح توطئه‌ای شوم، افرادی چند از قبایل مختلف فرا خوانده شبانه به خانه رسالت هجوم آوردند.
خداوند متعال پیشتر، پیامبرش را از این توطئه آگاه ساخته و به درخواست وی، حضرت علی (علیه السلام) در بستر ایشان آرمیدند. آنگاه رو به سوی شهر یثرب نهاده در میانه راه برای اینکه از شر مشرکان ایمن باشند به غار ثور پناه آوردند.
مشرکان به سرعت از پی ایشان تا دم غار آمده اما تار تنیده عنکبوت بر دهانه غار و آشیانه کبوتری در میان انبوه تارها، دو اعجاز دیگری بود که مانع ورود مشرکان بدان غار گردید.
پیامبر (ص) چندین روز پی در پی راه می‌سپرد تا اینکه بالاخره در روز جمعه شانزدهم ربیع الاوّل سال اول هجری بر مردم یثرب وارد شد.
در آستانه ورود پیامبر (ص) آنگاه که مرکب پیامبر (ص) از ثنیه الوداع نام محلی در ابتدای مدینه سرازیر شد غریو شادی مدینه را فرا گرفت و خیل عظیمی از مردمان آن دیار شادمانه و هلهله کنان در مراسم باشکوهی به استقبال آن حضرت شتافتند.
در این میان عده‌ای از مردم یثرب دف زنان اشعاری زمزمه می‌کردند:
طَلَع البـدر علـیـنـا من ثَنیّات الوداع
وَجَـبَ الشُکر علینا مـا دعـا لله داع
ماه شب چهارده از گردنه وداع بر ما طالع شد.
شکر خدا بر ما واجب است؛ تا هنگامی که ندای دعوت به سوی خدا طنین انگیز باشد
أیها المبعوث فینا جئت بالأمر المطاع
ای که بر ما مبعوث شده‌ای، تو با دستوری پذیرفته آمدی
جئت شرفت المدینه مرحباً یا خیر داع
آمدی و با ورودت مدینه را شرافت دادی، خوش آمدی ای بهترین دعوت کننده
و سرانجام تاریخ تکرار می‌شود امام خمینی را تبعید می‌کنند و پس از ۱۵ سال همان وعده‌ای که خدای بزرگ به پیامبرش داد که پیروز به مکه برمی گردی تحقق یافت و بزرگترین استقبال مردم بعد از ۱۴ قرن در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ با ورود امام خمینی به ایران به ثبت می‌رسد.
استقبال بی سابقه مردم ایران چنان عظیم و غیرقابل انکار بود که خبرگزاری‌های غربی نیز ناگزیر از اعتراف شده و مستقبلین را چهار تا شش میلیون نفر برآورد کردند. سیل جمعیت از فرودگاه به سوی بهشت زهرا (س)، مزار شهیدان انقلاب اسلامی، بطول ۳۳ کیلومتر ادامه داشت همه آمده بودند تا روی ماه رهبرشان را زیارت کنند و سخنان تاریخی او را بشنوند. امام قدس سره اولین سخنرانی خود را در فرودگاه مهرآباد با تشکر از ملت ایران ایراد کرد و در فرازهایی از آن فرمود:
«ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت‌های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسهٔ علمی، وحدت طبقه روحانی و جناح سیاسی. باید ما همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم و خدای نخواسته شیاطین بین صفوف شما تفرقه نیندازند. من از همه شما تشکر می‌کنم و از خدای تبارک و تعالی سلامت و عزت همه شما را طالب و از خدای تبارک و تعالی قطع دست اجانب و ایادی وابسته به آنها را خواهان هستم.»
امام «قدس سره» از فرودگاه مستقیماً به بهشت زهرا رفتند. ورود اتومبیل حامل امام «قدس سره» به بهشت زهرا امکان پذیر نبود لذا از هلیکوپتر استفاده شد. امام «قدس سره» در بهشت زهرا و در جایی که هزاران شهید خفته بودند به فریاد آمد و فرمود: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم، من تو دهن این دولت می‌زنم.»
فریاد الله اکبر به آسمان بلند شد… این فریاد میلیون‌ها مردمی بود که حق خود می‌دانستند که حکومت را خود برگزینند و اینک در مقام آن بودند تا با انقلاب قدرت سیاسی را به دست گیرند. ایشان در این سخنرانی، که یکی از پرجمیعت ترین اجتماعات تاریخ بود، غیرقانونی بودن رژیم سلطنت پهلوی را با استدلال مطرح کردند و مصائبی که مستقیماً ناشی از رژیم طاغوتی است بر شمردند و خطوط آینده انقلاب را ترسیم نمودند و بیش از ده روز طول نکشید که حکومت ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی سقوط کرد و جشن پیروزی انقلاب اسلامی در میان اشک شوق مردم بر پا شد.
آری، ملت ایران همانند مردم مدینه شعار می‌دادند «خمینی، به خاک گلگون وطن خوش آمدی» یا «صل علی محمد، رهبر ما خوش آمد» «دیو چو بیرون رود، فرشته در آید.»«ما همه سرباز توئیم خمینی – گوش به فرمان توئیم خمینی» و…در این ایام یاد و خاطره حضرت امام خمینی قدس سره و شهیدان عزیز انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را گرامی می‌داریم و بار دیگر با آرمانهایشان پیمان می‌بندیم و از خدای متعال می‌خواهیم توفیق ادامه راهشان رابه ماعطا فرماید و این انقلاب را به سر منزل مقصود برساند.
مظفر حاجیان