به گزارش پایگاه خبری ربیع، تردیدی نیست که وحدت، یک نوایی، و همدلی با فهم درد مشترک، شناخت دشمنی های مشترک و توجه به ظرفیت های مشترک عینیت مییابد. چنانچه مقام معظم رهبری به موضوع وحدت چنان اهمیتی میدهند که آن را به عنوان مسئلهای استراتژیک و نه تاکتیکی معرفی نموده و همواره علما، روشنفکران، برجستگان سیاسی و آحاد امت اسلامی را به وحدت ذیل دستورات و آموزههای قرآن کریم و ارادت و محبت به پیامبر اسلام دعوت کردهاند. وحدت در نگاه ایشان به معنای نبودن تفرقه، درگیری و کشمکش است.
اشاره کردیم که وحدت اسلامی، از مهمترین ایدهها و آرمانهایی است که هر مسلمان آزادهای، از صدر اسلام تا کنون، بر مبنای تعالیم اسلام داشته است. در قرآن کریم، واژههایی همچون «امت» و «امت واحده» بهترین مؤید در ضرورت وحدت اسلامی است. اکنون استعمارگران، بخوبی پی به اهمیت وحدت مسلمانان برده و درصدد شکستن آن برآمده است لیکن با همه هزینههای سنگینی که کرده به لطف خدا و بصیرت مسلمانان بجایی نرسیده است هر چند هزینههایی روی دست دنیای اسلام گذاشته است. بلکه در سایه اسلام و به برکت تعالیم اسلامی که ابعاد و عوامل اخلاقی و اجتماعی وحدت مسلمانان، عمق و استحکام مییابد. کشورهای به ظاهر قدرتمند، اکنون برای حفظ انسجام و دوام بقای خود به دشمن تراشیهای گوناگون روی آورده، و در این راه، به سوی اسلام نشانه رفتهاند. دشمنان اسلام برای از بین بردن تواناییهای مسلمانان به ترفندهای مختلفی دست میزنند که از جمله میتوان به تلاش برای جلوگیری از وحدت مسلمانان و ایجاد تفرقه بین آنها اشاره کرد.
در چنین وضعی مسلمانان جهان میتوانند با تجمع حول محور اسلام، اهداف شوم استکبار جهانی را با شکست مواجه سازند. این تفکر در ایران با پیروزی انقلاب اسلامی به حیطه عمل راه یافته است و تلاش برای این است تا با گذشت زمان تعداد بیشتری از مسلمانان در زیر لوای اسلام گرد هم آیند. در این جهت راهبرد وحدت بین مسلمانان مطرح میشود و امام خمینی (ره) ایام میلاد پیامبر (ص) را به عنوان هفته وحدت مسلمانان تعیین می کنند و با استقبال دنیای اسلام مواجه می گردد و هر سال با شرایط بهتری به پیش می رود.
با توجه به موقعیت ویژه کنونی جهان اسلام و وضعیت جبهههای معارض مسلمانان، جانشین به حق امام خمینی (ره)، سکاندار حرکت انقلاب اسلامی، یعنی مقام معظم رهبری، مقوله انسجام و وحدت امت اسلامی را در محور آرمانهای خویش قرار دادهاند و بر این آرمان بلند و تاثیر گذار پای می فشارند.
در بینش امام خمینی (ره) روابط کشورهای اسلامی، اگر معطوف به اشتراک عقیده، وحدت کلمه و دیگر مشترکات باشد، اختلافات و زمینههای جدایی فروکاسته میشود و هویت جدید و فعالی بروز و ظهور مینماید. امام وحدت را «عامل قدرت» و تفرقه را موجب «سستی پایه دیانت»، تلقی کرده و هشدار میدهند: «تفرقه موجود در بین کشورهای مسلمان یا از خیانت سران ممالک اسلامی و یا از جهل و بیاطلاعی آنان است … سنی و شیعه مطرح نیست، در اسلام کرد و فارس مطرح نیست، در اسلام همه برادر و با هم هستیم. یک دسته از مسلمانان؛ سنی، یک دسته حنفی و دستهای اخباری هستند … در یک جامعهای که همه میخواهند به اسلام خدمت کنند و برای اسلام باشند، این مسائل نباید مطرح شود. ما همه برادر و باهم هستیم … . اینها دلیل اختلاف نیست، ما نباید با هم اختلاف و یا یک تضادی داشته باشیم. برادران شیعه و سنی باید از هر اختلافی احتراز کنند. امروز اختلاف بین ما، تنها به نفع آنهایی است که نه به مذهب شیعه اعتقاد دارند و نه به مذهب سنی اعتقاد دارند و نه به مذهب حنفی و یا سایر فرق. آنها میخواهند نه این باشد و نه آن، راه را اینطور میدانند که بین این دو اختلاف بیندازند. ما باید توجه به این معنی بکنیم که همه ما مسلمان هستیم و همه ما اهل قرآن و اهل توحید هستیم و باید برای قرآن و توحید زحمت بکشیم و خدمت کنیم» (صحیفه امام، ج ۱۲، ص ۲۵۹).
طلوع فجر انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) پرچمدار نهضت اسلامی و بزرگ منادی وحدت و تقریب مذاهب اسلامی، باعث شد تا نور امیدی سرشار از تفاهم، یکپارچگی، برادری و انسانیت در قلب مشتاقانش جلوهگر شود. امام با اطلاع کامل و دقیق از گذشته تاریخ جهان و ایران و با توجه به آنچه نقشههای رنگارنگ و پلید قدرتهای سلطهگر بر سر این مرز و بوم آوردهاند، به محض ورود به ایران، در ۱۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ ش در نخستین سخنرانی که در بهشت زهرا ایراد فرمود، ملت مسلمان ایران را به وحدت کلمه و دوری از تفرقه و جدایی فراخواند. علل تفرقه از دیدگاه امام (ره) عبارتند از: ۱. توطئههای شوم قدرتهای سلطهگر؛ ۲. دوری مسلمانان از اسلام و قرآن؛ ۳. اختلاف آراء و فتاوای عالمان مذاهب اسلام؛ ۴. دسیسههای دشمنان داخلی انقلاب اسلامی. خوب دقت کنیم؟ امام در آستانه پیروزی تفرقه را محصول توطئه های سلطه گران معرفی می کنند همچنانی که امروز مشاهده و لمس می کنیم که دنیال استکبار از هر فرصتی ولو نا چیز برای فاصله انداختن بین مسلمانا استفاده می کند و البته سردمداران نفهم کشورهای اسلامی نیز تبعیت می کنند و ملت خود را به دشمن می فروشند و در داخل کشور ما نیز عده ای معدود بر این طبل می کوبند! از طرفی برخی مسلمانان به دلیل تهاجم فرهنگی دشمن استکباری در عمل از اسلام فاصله گرفته اند، نیز برخی علمای جیره خوار با صدور فتاوی عجیب و غریب موجبات فاصله مسلمانان را فراهم می کنند. آری، امروز بر مسلمانان است که تمام هم خود را در جهت وحدت بکار گیرند و دشنان را از هر گونه موفقیتی مایوس نمایند.
مظفر حاجیان