به گزارش پایگاه خبری ربیع، همانگونه که در مجموعه یادداشت های گذشته(تحت عنوان تعریف و ابعاد فرهنگ) بیان شد، بعد از تعریف دقیق و کاربردی مفهوم فرهنگ و ترسیم شاخص های فرهنگ موجود جامعه فعلی و تبیین مؤلفه های فرهنگ مطلوب جامعه ایرانی و اسلامی، باید نوع مواجهه با سایرفرهنگ های ملل و جوامع و نوع تعامل با مردم و ملت های جهان به خوبی روشن شود تا شیوه تبادل افکار و آداب و رسوم به منظور صدور مفاهیم انسانی و اسلامی خویش به دیگران آشکار شود.
در مقابل این تعاملات جهانی، در مواجهه با نظام سلطه و فرهنگ معاند و تمدن غرب مطمئنا باید به گونه ای دیگر برخورد کرد. این جبهه باطل سال هاست با افکار شیطانی و اتاق فکرهای سلطه جویانه و استعماری، دسیسه ها و مکرهای فراوانی را برای هر جامعه و در هر زمانی بهره می برند. لذا نمی توان با حسن نیّت و ساده اندیشی با این مسأله برخورد کرد. تحلیل پیش پا افتاده این موضوع را می توان در حرکت جسورانه و رو به جلو فرهنگ و تمدن غرب در مقابله با فرهنگ ایرانی و اسلامی در دو قرن اخیر به ویژه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی در ایران به خوبی مشاهده کرد.
این فرایند پیچیده سیاست های مکارانه غربی ها را می توان در ارائه تعابیر رهبر معظم انقلاب در سال های اخیر نیز ملاحظه نمود؛ ایشان در ابتدا تعبیر تهاجم فرهنگی را اشاره فرمودند و به مرور واژه هایی همچون شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی و نهایتا جنگ نرم فرهنگی را برای اشاره به اهمیت موضوع و ترسیم واقعیت های موجود را در بیانات خود ایراد فرمودند.
البته در نگاه متفکران اسلامی، به ویژه امام خمینی(ره) و امام خامنه ای میان مردم ممالک مغرب زمین با متفکران و نظریه پردازان فکری و فعالان فرهنگی و متخصصان رسانه ای دنیای غرب و نیز سیاستمداران و حاکمان غربی تفاوت زیادی وجود دارد و با وجود حمایت های مردمی و کمک های نظری و عملی صاحب نظران غربی به سیاست های سلطه جویان غرب، ولی استعمال واژه دشمن، امپریالیسم، نظام سلطه و امثال آن به ریشه ها و ساختار درونی فرهنگ و تمدن غرب بر می گردد که روح کلی دنیای غرب را شامل می شود.
جمع بندی نکات ارائه شده در این بخش را می توان در این کلام رهبر معظم انقلاب خلاصه کرد:
« … تهاجم فرهنگی با تبادل فرهنگی متفاوت است. تبادل فرهنگی لازم است. هیچ ملتی بی نیاز نیست از اینکه در همه زمینه ها، از جمله در زمینه مسائل فرهنگی از ملت های دیگر بیاموزد. همیشه تاریخ نیز همین بوده است. ملت ها در رفت و آمدهایشان، آداب زندگی را، خلقیات را، علم را، لباس پوشیدن را، آداب معاشرت را، زبان را، معارف را و دین را از یکدیگر فرا گرفته اند. این مهم ترین تبادل های ملت ها با هم بوده است؛ حتی مهم تر از تبادل اقتصادی و کالا. بسیار اتفاق افتاده است که این تبادل فرهنگی، به تغییر مذهب یک کشور انجامیده است … [در سوی مقابل] تهاجم فرهنگی این است که یک مجموعه سیاسی یا اقتصادی، برای مقاصد سیاسی خود و برای اسیر کردن یک ملت، به بنیان های فرهنگی آن ملت هجوم می برد. چنین مجموعه ای هم، چیزهای تازه ای را وارد آن کشور و آن ملت می کند، اما به زور و به قصد جایگزین کردن آنها با فرهنگ و باورهای ملی. این اسمش تهاجم است.»(۱)
(۱) بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در تاریخ: ۲۱/۰۵/۱۳۷۱٫