به گزارش پایگاه خبری ربیع، افرادی مثل پزشکان متخصص پوست هستند که در دنیا سالانه حدود ۴۰۰۰۰۰ دلار درآمد دارند یک متخصص پوست خوب به بیش از یک دهه آموزش نیاز دارد. یک متخصص پوست به تعبیر کامپیوتری و فنی، شبکه عصبی نام دارد که از الگوریتم‌های یادگیری ماشین استفاده می‌کند که در سال ۱۹۸۸ توسط فردی به نام یان-لی-کن ابداع شد و همه مراحل را به همان طریقی که مغز انسان به آن فکر می‌کند، گسترش می‌دهد این امکان وجود دارد که به صورت دقیق همان نتایج را دربرنداشته باشد ولی با آن در حال رقابت است. نحوه کار آن به این گونه است که در مرحله اول تصویر ورودی را می‌گیرد و لبه‌ها و نقطه‌های موجود در تصویر را استخراج می‌کند. در مراحل بعدی تصاویر دارای لبه‌های پیچیده‌تری می‌شوند لذا سیستم قادر خواهد بود مفاهیم واقعاً پیچیده‌ای ایجاد کند. به همین منظور اگر سیستم روی ۱۲۹۰۰۰ تصویر از وضعیت‌های پوست از جمله ملانوما، کارسینوما و… آموزش داده شود، می‌تواند به خوبی بهترین پزشک متخصص انواع بیماری‌های پوستی را تشخیص دهد. به منظور ارزیابی صحت تشخیص، در پروژه‌ای یک مجموعه داده مستقل بدست آورده و به طور همزمان هم به سیستم آموزش دیده و هم به ۲۵ پوست شناس دارای مدرک تخصصی در سطح استنفورد داده شد و مقایسه‌ای بین نتایج حاصل شده، صورت گرفت و مشاهده شد که دقت طبقه بندی عملکرد سیستم با پزشکان متخصص در بیشتر موارد برابر و یا بالاتر بود. در مجله نیچر (طبیعت) مطلبی با همین محوریت منتشر شد که تصویری همزمان به متخصص پوست و برنامه کامپیوتری داده شد تا میزان صحت تشخیص ارزیابی شود ولیکن تمامی تصاویر قدیمی بودند لذا از همه آنها بافت برداری شد تا از صحت طبقه بندی اطمینان حاصل شود و از این بین یک مورد طبقه بندی نشده بود لذا متخصصین پوستی که شهرت جهانی داشتند برای تشخیص به مشورت نشستند که یکی از آنها که از سه نفر برتر بود با نگاه کردن به خال تشخیص خود را مبنی بر عدم بروز سرطان پوست اعلام کرد، سپس تصمیم برآن شد که همان نمونه توسط نرم افزار هم مورد بررسی قرار گیرد در همین پژوهش، متخصص پوست جیبی، سرطان و ملانوما را تشخیص داد که این امر منجر به تعجب و سردرگمی پزشکان شد و نمونه را برای بافت برداری به آزمایشگاه فرستادند و نتیجه آزمایشات ملانومای بدخیم گزارش شد و احتمالاً این اولین باری بود که کاربرد یادگیری ماشین در عمل مشاهده شد.