به گزارش پایگاه خبری ربیع، در جهان امروز تقویت بنیه علمی کشور، نه‌تنها اهمیتی کمتر از تقویت بنیه دفاعی و نظامی ندارد؛ بلکه می‌تواند ضامن اقتدار کشور در مواجهه با سایر کشورهای دنیا باشد.
صـدور تفـکـر انقلـاب اسلـامی و الگـو شـدن جمهوری اسلامی ایران، می‌تواند با تقویت بنیه نظامی آغاز شود، ولی استمرار آن به واسطه تقویت بنیه علمی صورت خواهد گرفت.
لذا رهبر انقلاب بارها اقتدار علمی کشور و تقویت بنیه علمی را رمز موفقیت ما در مواجهه فکری و عملی با سایر دولت‌ها و ملت‌های جهان مطرح می‌کنند که می‌تواند در مقام عمل، تفکر و عملکرد نظام اسلامی را در نگرش ملت‌ها و مناسبات سیاسی و اقتصادی دولت‌ها به نفع آرمان‌های اسلامی و منافع ملی و مردمی سوق دهد. «بارها بنده گفتـه‌ام که «اَلعِلمُ سُلطـان»؛ علــم قدرت است. اگر بخواهیم کشور از آسیـب‌های متعارف کشورهای دنیا مصون و برکنار بماند، در درجه اول، یک کار مهم پیشرفت علمی است؛ اگر عقب ماندیم، آسیب‌پذیر خواهیم شد؛ باید تلاش کنیم عقب نمانیم.»(۲۵/۷/۱۴۰۲)
رهبر عزیز انقلاب این امر را در وهله اول منوط به درک و فهم مردم، مسئولین و به ویژه نخبگان کشور می‌دانند و معتقدند که تا اصل قدرتمندی علمی ایران در شرایط کنونی مورد غفلت قرار گیرد، ما نمی‌توانیم اقتدار علمی کشور را در مناسبات فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی با دیگر کشورها اثبات نماییم. «[تربیت افرادی] با فهم درست از موقعیت کشور؛ بفهمند کشور الان در چه وضعی است. همه دنیا – دشمنان ما یک‌جور، دوستان ما یک‌جور- می‌گویند جمهوری اسلامی ایران کشور قدرتمندی است [اما] این آقا در داخل می‌رود فلان‌جا سخنرانی می‌کند، می‌گوید آقا، ما کسی نیستیم، ما چیزی نیستیم، ما منزوی هستیم! خودکمتربین؛ حالا خودش را کم ببیند؛ ملت را چرا کم می‌بیند؟ نظام جمهوری اسلامی و کشور را چرا کم می‌بیند؟ این خودکم‌بینی خیلی چیز خطرناکی است؛ احساس حقارت؛ که همه دنیا می‌گویند کشور عزیزی است، کشور مقتدری است،
گله دارند، ناراحتند که [ایران] نفوذ پیدا کرده، همه‌جا را گرفته، این آقا اینجا در داخل، در روزنامه یا در سخنرانی یا در فلان دانشگاه به دانشجوها می‌گوید نه، ما چیزی نیستیم، ما کسی نیستیم!»(۲۰/۸/۱۳۹۴)
در تاریخ و برهه‌های مختلف انقلاب اسلامی، برخی به بهانه مذاکره، به دنبال این بوده‌اند که برخی از جلوه‌ها و ابعاد علمی را کنار گذاریم تا بتوانیم در عرصه سیاسی، موفقیت پیدا کنیم و یا تحریم‌های اقتصادی را برطرف نماییم. تجربه تلخ اوایل دهه هشتاد و نیز سال‌های اخیر در متوقف کردن رشد شتابان علوم هسته‌ای و نیز گمانه‌زنی‌هایی درباره توقف رشد علمی در عرصه توان موشکی، از مواردی است که نه‌تنها اقتدار و عزت ملت ایران را در مواجهه با سایر ملّت‌ها و دولت‌های دنیا فراهم سازد، بلکه می‌تواند اقتدار علمی ایران را از بین ببرد.
با این اوصاف رهبر فرزانه انقلاب معتقدند: «آنچه من به ملت ایران می‌خواهم عرض بکنم [این است]: جمهوری اسلامی به توفیق الهی و به حول و قوه الهی، مقتدر و قوی است، روزبه‌روز هم قوی‌تر شده است. ده سال، دوازده سال است که شش دولت بزرگ جهانی -که از لحاظ ثروت اقتصادی و غیره، جزو کشورهای مقتدر دنیا محسوب می‌شوند- این‌ها نشسته‌اند در مقابل ایران، با هدف این‌که ایران را از پیگیری صنعت هسته‌ای خودش باز بدارند؛ این را صریحاً گفته‌اند. هدف واقعی آنها این است که پیچ‌ومهره‌های صنعت هسته‌ای به کلی باز بشود؛ این را سال‌ها پیش هم به مسئولین ما صریحاً بیان کردند، … الان هم در همین آرزو هستند. ده سال، دوازده سال کشمکش با جمهوری اسلامی، نتیجه [اش] این شد که این شش قدرت، امروز ناچار شدند که گردش چند هزار سانتریفیوژ را در کشور تحمل کنند؛ ناچار شدند ادامه این صنعت را در کشور تحمل کنند؛ ناچار شدند ادامه تحقیقات و توسعه این صنعت را تحمل کنند. تحقیق و توسعه صنعت هسته‌ای ادامه خواهد یافت؛ گردش صنعت هسته‌ای ادامه خواهد یافت؛ این چیزی است که آنها سال‌ها تلاش کردند، [ولی] امروز روی کاغذ آوردند و امضا دارند می‌کنند که حرفی ندارند. این معنایش چیست جز اقتدار ملت ایران؟ این بر اثر ایستادگی ملت، مقاومت ملت و بر اثر شهامت و ابتکار دانشمندان عزیز ما است. رحمت خدا بر شهریاری‌ها و رضایی نژادها و احمدی روشن‌ها و علی‌محمدی‌ها؛ رحمت خدا بر شهدای هسته‌ای، رحمت خدا بر خانواده‌های این‌ها، رحمت خدا بر ملتی که پای حرف حق خود و احقاق حق خود می‌ایستد.»(۲۷/۴/۱۳۹۴)
همان‌گونه که در عرصه نظامی‌گری و دفاع از مرزهای سخت، نیازمند تقویت روحیه شهادت‌طلبی و ازخودگذشتگی هستیم و یا در عرصه اقتصاد، نیازمند روحیه مدیریت جهادی و کار جهادی هستیم، در عرصه علمی نیز باید روحیه اقتدارگرایی خویش را حفظ نماییم تا در مواجهه با دولت‌ها و ملّت‌های مختلف، استقلال علمی و حراست از مرزهای نرم فکری و علمی کشور را مورد غفلت قرار ندهیم.
رهبر معظم انقلاب در تبیین این اصل می‌فرمایند: «رمز پیشرفت یک کشور، یعنی آن محور اصلی برای اقتدار یک کشور، پیشرفتِ همراه با اقتدار، علم است. آماج بسیاری از توطئه‌های امروزی که علیه جمهوری اسلامی هست، علم و اهل علم و دانشجویان علم و محیط علمی است؛ این را توجه داشته باشید. نگذارید این تیر طبق آن هدف‌گیری دشمن، به هدفی که آنها گرفته‌اند، اصابت کند. کار علمی را نگذارید متوقف بشود. از همه این حرف‌هایی که گفته شد، مهم‌تر، مسئله علم و تحقیق و پژوهش است. دنیای غرب ثروتش از ناحیه علم است، اقتدارش از ناحیه علم است، زورگویی‌ای که امروز می‌کند، به خاطر علمی است که دارد. پول فی‌نفسه اقتدار نمی‌آورد. آنی که اقتدار می‌آورد، دانش است. امروز اگر آمریکا پیشرفتگیِ علمیِ خودش را نمی‌داشت، نمی‌توانست در دنیا این جور زورگویی بکند و در همه مسائل عالم دخالت بکند. ثروت هم اگر به دست می‌آید، از ناحیهٔ علم به دست می‌آید. علم را اهمیت بدهید. اینی که من سال‌هاست روی مسئله علم، تحقیق، پژوهش، پیشرفت، نوآوری، شکستن مرزهای علمیِ موجود تکیه می‌کنم، به خاطر این است. بدون انواع دانش، اقتدار کشور امکان‌پذیر نیست. دانش اقتدار می‌آورد. …علم مصونیت می‌آورد، اقتدار می‌آورد. مراقب باشید در دانشگاه شما، در کلاس شما، در مرکز تحقیقات شما، در کار پژوهشی شما، اختلال ایجاد نکنند. اگر دیدید دستی دارد اختلال ایجاد می‌کند، به آن دست بدبین بشوید. اقتدار شما را، آیندهٔ شما را هدف گرفته‌اند.»(۶/۸/۱۳۸۸)
در دوران چندساله گذشته که دانشمندان عزیز ما را دشمن ترور کرده است اهمیت علم بیش از پیش قابل‌لمس است چراکه دشمن خوب می‌داند دانشمندان راه‌های استعمار و استثمار و سلطه استکبار را می‌بندند!
مظفر حاجیان