به گزارش پایگاه خبری ربیع، هشتم شهریور یادآور خاطرهای دردناک اما عبرت آمیز برای ملت مسلمان ایران است. حادثه تلخی که در آن رئیسجمهوری اسلامی ایران، آقای محمدعلی رجائی به همراه نخستوزیر با کفایتش حجتالاسلام والمسلمین دکتر محمدجواد باهنر در آتش قهر دشمنان اسلام و انقلاب سوختند.
با توجه به اینکه امروز آخرین روز از هفته دولت است و دولت سیزدهم نیز اولین سال فعالیت خود را میگذراند به منظور تذکر و یادآوری به اعضای محترم کابینه بهطور اجمال چند صفت از صفات کارگزاران دولت اسلامی را بیان میکنیم باشد که شاهد اقدامات مسئولین باشیم. کسانی که در مسؤولیتها و پستهای حکومت اسلامی وارد هستند باید دارای صفاتی باشند که در کلام وحی و معارف ائمه علیهم السلام بر آن تأکید شده است.
۱ – شایستهسالاری
کارگزار دولت اسلامی شایستهترین فرد از میان سایر افراد برای انجام کاری است که بر آن گمارده شده است; زیرا پستها در حکومت اسلامی امانت است و باید امانتها را به اهل آن سپرد. خداوند متعال میفرماید: «ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات الی اهلها»; «خداوند به شما فرمان میدهد که امانتها را به اهلش بسپارید.» در دولت اسلامی نباید پستها بر اساس روابط فامیلی، حزبی و غیره تقسیم شود که این ظلم بر اعتماد مردم است، بلکه مسؤولیتها باید بر اساس شایستگی و لیاقت و کاردانی افراد باشد. پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه وآله فرمود: هر کس از امور مسلمانان مسؤولیتی را بر عهده بگیرد و سپس فردی را بر آنان به کار گمارد که میداند شایستهتر از او به این کار و داناتر از او به کتاب خدا و سنت پیامبر برای تصدی این مقام در جامعه وجود دارد و با این حال فرد غیر شایسته را انتخاب کند به خدا و رسول او و به تمام مؤمنان خیانت کرده است.
۲ – امانتداری
منصبها و مقامهای دولتی نوعی امانت است که در اختیار کارگزاران نظام اسلامی قرار میگیرد. دولتمردان امین به سمتهای خود به عنوان یک ودیعه الهی نگریسته و هرگز در فکر خیانت در امانت و استفادههای شخصی و گروهی از آن نمیافتند. آنان میدانند که روزی باید این امانتها را به دیگران بسپارند و در مقابل عملکرد خود پیش خداوند و مردم مسلمان پاسخگو باشند.
امیر مؤمنان علیهالسلام به اشعث بن قیس که فرماندار آن حضرت در آذربایجان بود، میفرماید: «وان عملک لیس لک بطعمه ولکنه فی عنقک امانه وانت مسترعی لمن فوقک» مطمئناً ریاستی که به تو سپردهشده برای تو لقمهای چرب نیست، بلکه بار امانتی در گردن توست که در پاسداری از آن باید مافوق خویش را پاسخگو باشی.
۳ – مسؤولیت شناسی در مقابل مشکلات مردم
دولتمردان اسلامی خود را در مقابل مشکلات تکتک افراد جامعه مسئول میدانند و برای رفع مشکلات مؤمنین سیاست خاصی دارند. آنان با احساس گرفتاری برای یکی از مؤمنین، خواب راحت نخواهند داشت تا مشکل برادر ایمانی خود را حل کنند.
علی علیهالسلام فرمودند: «هر کس گرفتاری مؤمنی را که در سختی افتاده رفع کند، خدا حوائج دنیا و آخرتش را آسان کند و هر که عیب مؤمنی را که از آن میترسد بپوشاند، خدا هفتاد عیب دنیوی و اخروی وی را بپوشاند و تا زمانی که مؤمن در حال کمک کردن به برادرش باشد، خدا در حال کمک کردن به اوست. از موعظه سود ببرید و در کار خیر رغبت کنید.»
۴ – ساده زیستی و پرهیز از ثروتاندوزی
ساده زیستی، یکی دیگر از ویژگیهای دولتمردان اسلامی است.
علی علیهالسلام کاملترین الگوی دولتمردان اسلامی خطاب به عثمان بن حنیف یکی از استانداران خطاکار خود که از شیوه ساده زیستی رویگردان و به دنیاگرایی و زندگی تجملاتی دلبسته و با ثروتمندان و مرفهین بیدرد همنشین شده بود، میفرماید: ای پسر حنیف! به من گزارش داده شده که مردی از سرمایهداران بصره تو را به یک میهمانی فرا خوانده و تو به سرعت به سوی آن شتافتی. خوردنیهای رنگارنگ برای تو آورده میشود و کاسههای پر از غذا پیدرپی جلوی تو نهاده میشود. گمان نمیکردم میهمانی مردمی را بپذیری که نیازمندانشان محروم شده و ثروتمندانشان بر سر سفره دعوت شدهاند. پس به آنچه از این خوردنی میخوری بنگر، آنچه حلال و حرام بودنش را نمیدانی دور بیفکن و آنچه را به پاکیزگی و حلال بودنش یقین داری مصرف کن.
۵ – قانون مداری
در جامعه اسلامی همه افراد از کوچک و بزرگ، رئیس و مرئوس، همه و همه در برابر قانون الهی مساویاند و هیچکس فراتر از قانون نیست. در این میان دولتمردان و تمام کارگزاران دولت اسلامی وظیفهای به مراتب سنگینتر از دیگران دارند، زیرا اگر مجریان قانون، خود در برابر آن خاضع نباشند از دیگران چه انتظاری میتوان داشت؟
علی علیهالسلام در مورد تساوی همه افراد در برابر قانون حق میفرماید: حق به سود کسی اجرا نمیشود مگر اینکه روزی به زیان او نیز به کار میرود و چون به زیان کسی اجرا شود روزی به سود او نیز جریان خواهد داشت. اگر بنا باشد حق به سود کسی اجرا شود و علیه او اجرا نشود، این مخصوص خدای سبحان است.
کارگزاران دولت اسلامی هیچگاه برای خود، فامیل و وابستگانشان در برابر قانون مصونیت قائل نمیشوند و به مسلمانان خیانت نمیکنند.
مظفر حاجیان