پایگاه خبری ربیع/صراحت و قاطعیت از ویژگی های مهم رهبران الهی است. آنها هرگز در اصول و اهداف کلی با دشمن، معامله نمی کردند و هرگز حاضر نمی شدند اصول مکتب به نحوی از انحاء خدشه دار شود. این همان خصیصه سازش نا پذیری در مقابل دعوت به چشم پوشی از اصول است.
این دو خصلت (صراحت و قاطعیت) در رهبران غیر الهی بکلی دیده نمی شود، آنان در اعلام مواضع اهداف خود غالبأ از روش پنهان کاری بهره می گیرند و صراحت و قاطعیت در مواضع و اهداف را از موانع پیروزی خود به شمار می آورند. ولی در روش پیامبران و رهبران بزرگ الهی، صراحت در گفتار و قاطعیت در عمل از اصول سیاست آنان به شمار می رود، آنان با صراحت و قاطعیت، آرمان های الهی و برنامه های سماوی خود را اعلان کرده و آماده شنیدن اعتراض مخالفان و برخورد خصمانه دشمنان بودند.
پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی (صلّیاللّهعلیهوآله)، براساس دستور خداوند در قرآن کریم ، در برابر غیرحق سازشناپذیر بود و این سیره ثابت آن حضرت بود.
بر اساس آموزههای قرآن کریم و راه و رسم زندگی پیامبراکرم (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) مسلمانان علاوه بر اینکه از کنار آمدن با باطل و کوتاه آمدن از حق و پیرو و همراه جریانها شدن نهی شدهاند، از یاری ستمگر در ستمگری و همکاری با آنان در عملکردهای ستمگرانهشان نیز منع شدهاند؛ مگر در مواقع خاص. شاخصه آیات الهی در حرمت یاری ستمگر و همکاری در ستم آیه نورانی ۱۱۳ سوره هود است. “وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ”
و به ستمگران تمایل وتکیه نکنید که آتشِ (عذاب) شما را فرا مىگیرد و (در این صورت) براى شما در برابر خداوند، هیچ دوست و سرپرستى نیست، پس (از هیچ ناحیهاى) مورد کمک قرار نخواهید گرفت.
خداوند در این آیه با صریحترین بیان و محکمترین موضع عدم سازش با ستمگران و نفی تکیه بر آنان را اعلام کرده و حرمت یاری ستمگران در ستمگریشان را ابلاغ فرموده است. این آیه بیانگر یکی از امهات دستور العملهای اجتماعی – سیاسی اسلام است که خداوند همه مسلمانان را از رکون به ستمگران نهی کرده و چنین عملی را عین فرو رفتن در آتش قهر الهی و داخل شدن در عذاب ابدی معرفی نموده است.
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و اوصیای آن حضرت در بیانات و مواضع گوناگون این سازش ناپذیری را تبیین کردهاند، رسولخدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) به شدت از نزدیک شدن به درگاه حاکمان ستمگر و قدرتهای جائر پرهیز داده و فرمودهاند: «ایاکم و ابواب السلطان و حواشیها فانّ اقربکم من ابواب السلطان و حواشیها ابعدکم من الله تعالی؛ بپرهیزید از این که کارگزار یا کارمند سلطان باشید؛ زیرا نزدیکترین شما به درگاه سلطان و حواشی او دورترین شما از خدای متعال است.»
نیز فرمودهاند: «ما قرب عبد من سلطان الا تباعد من الله؛ بندهای به سلطان نزدیک نمیشود؛ مگر اینکه از خداوند دور میشود.»
آن حضرت با فضیلتترین پیروان خود را آن کسی معرفی کرده است که به درگاه سلطان نزدیک هم نشود. ایشان کمک کننده به ظالم را در عذاب هم پایه همان سلطان معرفی میفرماید. و در حدیثی دیگر میفرمایند: «چون روز قیامت شود، منادی صدا میزند، کجایند مددکاران ظالمان؟ پس هر کسی که برایشان دواتی ببرد یا کیسه پولی را برای ظالم ببندد یا مدتی برایشان نویسندگی کرده باشد با آنها محشور میشوند.» حالا تکلیف ما با قدرتهای ستمگر مشخص می شود بر اساس کلام الهی و سیره محمدی مسلمانان نباید خود را به تعبیر امروز مدعیان کدخداگری نزدیک کنند چراکه دست آنها تا مرفق آلوده به خون بی گناهان است و از طرفی منابع انسانها را به یغما می برند و با استفاده از منابع متعلق به دیگران دست به قلدری و زور گویی می زنند لذا حتی کنار آنها نشستن و مذاکره نمودن نیز کفاره دارد!چون آنان به کمتر چذیرش ظلمشان راضی نخواهند شد.
البته در مسائل نظامی کاملأ محتاطانه برخورد کرده و اصل پیمانکاری را رعایت می نمودند، ولی سخن ما در طرح اهداف کلی و اعلان مواضع اصولی است. در این مورد، با صراحت و قاطعیت کامل، رسالت الهی خویش را ایفا نموده اند. مثلأ مسئله ی توحید و اینکه خدایی جز خدای جهان نیست، همگی به اتفاق کلمه و با صراحت هر چه تمام تر می گفتند: «اعبدوا الله ما لکم من اله غیره» قرآن این جمله را از پیامبرانی مانند: نوح، هود، صالح و شعیب نقل می کند و این شعار محوری همه فرستادگان خداست. قرآن درباره برنامه کلی پیامبران چنین می فرماید: «و لقد بعثنا فی کل امه رسلأ ان اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت؛ ما برای هر امت و اجتماعی پیامبری ارسال کردیم و همگی می گفتند: خدارا بپرستید و از پرستش بت اجتناب ورزید.» (نحل/ ۳۶) باید مراقب بود دل به غیرخدا بسته نشود که همراهی با بت پرستی خواهد بود.این مردم قوی و مقتدرند و در ایستادگی نمونه تاریخ، اکنون ۴ دهه است در مقابل دشمنان غدار ایستاده اند و آنها را در عرصه ها و میدانهای مختلف به زانو در آورده اند و در این شرایط تحریم نیز با مقاومت چنین خواهند کرد هر چند دشمن همچنان در توهم تهدید است به جنگ یا حمله نظامی به مراکز مهم از جمله مراکز هسته ای کشور است اما بطور قطع و یقین چون قدرت انسانی و نظامی ایران را می داند جز شعار و ایجاد جو تهدید کاری دیگری نخواهد کرد.