به گزارش پایگاه خبری ربیع، در ابتدای روزها و ماه‌های انقلاب، در بحث انتخابات اولین دوره ریاست جمهوری، یاران امام بر حضور فردی شایسته همچون شهید بهشتی به عنوان نامزد این امر اصرار داشتند و در فکر بودند که فردی مثل آن شهید مظلوم، زمام امور کشور را در دست گیرد؛ اما نظر حضرت امام(ره) غیر از این بود، گفته شده که امام (ره) خطاب به حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در همین رابطه فرموده بودند: «بروید مجلس را نگه دارید، بروید دنبال مجلس» به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «مجلس از نظر ایشان مهم‌تر از دولت و قوه مجریه بود.»
رویکرد رهبر معظم انقلاب نیز به دلیل اهمیتی که برای مجلس قائل بوده و هستند، بر حفظ این جایگاه بوده است. چنانچه فرموده‌اند: «در دولت‌های مختلف، هم این دولت کنونی هم دولت قبلی، هم دولت‌های قبلی؛ همه‌شان از بعد از رحلت امام و در زمان امام، دولت خود بنده، اتفاق می‌افتاد یک جاهایی، در یک تنگناهایی گیر می‌کردیم و الان دولت‌ها گیر می‌کنند که از اختیارات ولی فقیه استفاده می‌کنند؛ این هست، اما در همان‌ها هم بنده مکررا در نظر داشتم مراقبت بکنم تا آنجایی که ممکن است به مصوبه مجلس خدشه وارد نشود… مجلس را باید در رأس امور قرار داد. احترام مجلس، وقار مجلس، هیبت مجلس باید محفوظ باشد.»
در نگاه سکاندار انقلاب یعنی: «تصمیم بگیرد و آن تصمیم اجرایی بشود شما حرکت دولت را ریل‌گذاری می‌کنید، بعد با اختیاراتی که قانون اساسی به شما داده که از جمله‌اش تحقیق و تفحص است که در قانون اساسی تصریح شده، می‌توانید تضمین کنید که این حرکت انجام بگیرد… بایستی حقتان را استیفا کنید، تحقیق کنید، تفحص کنید، مؤاخذه کنید که چرا نشد، چرا کم شد، چرا جور دیگری شد. این یک فرصت بسیار مهمی است، این را قدر بدانید… هیچ منافاتی هم با همکاری با دولت ندارد… این همکاری به معنای گذشت از حقوق مجلس نیست»؛ مجلس دارای طرحی کلان است، هدف‌گذاری کرده، مسیر را مشخص نموده، مجریان را تأیید کرده است و اکنون به ارزیابی پیشرفت برنامه و رفع اشکال‌ها، کندی‌ها یا انحراف‌های احتمالی می‌پردازد و برخورد لازم را انجام می‌دهد. مجلس ریل‌گذار است و دولت مجری است نه بیشتر.
اما شرط اساسی تحقق در رأس امور بودن مجلس چیست؟ چگونه مجلس باید به ریل اصلی خود بر گردد و در رأس امور قرار گیرد؟ در نگاه هدایتگر انقلاب، نظارت مجلس بر خود یکی از اموری است که به معنای واقعی کلمه می‌تواند این را در مجلس تأمین کند و تضمین نماید ایشان در این رابطه می‌فرمایند:
«مجلس بر خودش نظارت کند… مجلس اگر نظارت کرد، جلوی لغزش نماینده را گرفت و نماینده توانست این پاکیزگی و طهارت خودش را در طول این چند سال حفظ کند، آن وقت زبانش باز خواهد بود. آن وقت می‌تواند اگر چنانچه نقطه اشکالی در هر جا دید آن را بیان کند، این را باید مجلس رعایت بکند… این را حفظ بکنید.»
یک وظیفه مجلس نظارت بر اجراست؛ اما نظارت اولیه و مهم و مقدم بر نظارت بر کار دستگاه اجرایی، نظارت دقیق و دائمی بر خود است. خود نظارتی، مجلس را از بسیاری از انحرافات و مشکلات و مفاسد احتمالی بیمه می‌کند. نظارت بر عملکرد نمایندگان چه در مجلس و چه در حوزه انتخابیه، نظارت بر روابط نمایندگان با نهادها و دستگاه‌ها، خیلی هم کار سختی نیست؛ زیرا اگر نماینده‌ای اهل معامله شد و نزدیکانش در امور گمارده شدند یا در رابطه‌ای معامله کرد یا از رأی خود عقب کشید، کاملا آشکار و پیداست و می‌توان درموردش با توجه به آیین‌نامه داخلی و سوگندی که در ابتدای کار مجلس یاد کرده است، اتخاذ تصمیم نمود؟ نظارت دائمی و دقیق بر مجموع گفتار و رفتار و عملکرد نمایندگان از انحراف‌های مختلف پیشگیری می‌کند و باعث پاک ماندن مجلس خواهد شد و مجلس پاک می‌تواند به معنی واقعی کلمه وظیفه نظارتی خود را محقق نماید. در این شرایط معامله پا نمی‌گیرد، استیضاح و سؤال جای خود را پیدا می‌کند و قدرت و اقتدار مجلس احیا می‌شود دیگر امضای استیضاح پس گرفته نمی‌شود! احیانا سکه و آپارتمان و تسهیلات و بودجه برای کارهای حوزه انتخابیه مطرح نخواهد شد و حتی در صورت طرح پاسخ منفی و اتفاقا به زیان پیشنهاددهنده خواهد شد. در این وضعیت حقوق موکلین تأمین خواهد شد و کسی جرئت و جسارت ورود به انواع مختلف مفاسد را نخواهد داشت و سفره مفاسد مختلف مخصوصا مالی و اقتصادی برچیده خواهد شد و اعتماد مخدوش شده مردم باز خواهد گشت.
اکنون که نزدیک به یک ماه از تشکیل دهمین دوره مجلس شورای اسلامی می‌گذرد به نظر می‌رسد پیش از هر امری اعم از قانون‌گذاری یا نظارت، نمایندگان محترم مجلس دهم بایستی به نگاهی روشن و چارجوب اجرایی مشخصی در این زمینه برسند و در ابتدا برای خود مجلس ریل‌گذاری نمایند و با این نگاه به انجام وظایف خود بپردازند. بی‌تردید دلسوزان انقلاب با نگاهی کارشناسانه به یاری نمایندگان منتخب خود خواهند پرداخت و آن را مطالبه جدی و اساسی خود قرار خواهند داد.
مظفر حاجیان