به گزارش پایگاه خبری ربیع، امروز ۲۰ ذی الحجه و سالروز میلاد مسعود هفتمین امام شیعیان، حضرت امام موسی کاظم (ع) است. این میلاد مسعود را به همه انسانهای ولایتمدار و پیروان امامت و ولایت تبریک عرض می کنم. امام کاظم علیه السلام به دلیل کثرت زهد و عبادت به “عبدالصالح” یعنی بندهٔ صالح، و به دلیل حلم و فرو بردن خشم و صبر بر ناملایمات زمان، به “کاظم” یعنی کسی که خشم خود را فرو می‌برد، ملقب شد. تاریخ گواهی می دهد دوران امام کاظم (ع) یکی از سخت ترین دوره های حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اسلام بود. زیرا در این دوره با قتل و کشتارهای پیاپی سلاطین عباسی، بسیاری از قیام های مردمی سرکوب شده بود. و جریان های فکری و عقیدتی و نیز بدعت گذاری ها و کج اندیشی ها به اوج خود رسیده بودند. به طوری که هر روز عقیده ای تازه در لباس فرهنگ و مذهب وارد جامعه می شد و مورد پذیرش و حمایت و تایید حکومت عباسی قرار می گرفت. جو اختناق نیز، امکان برقراری ارتباط مستقیم امام با همه مردم در اقصی نقاط سرزمین پهناور اسلامی را فراهم نمی ساخت. در این دوران تن‌ها چیزی که می توانست اسلام را در مسیر واقعی خود حفظ کند، درایت و مدیریت خردمندانه و تلاش خستگی ناپذیر امام کاظم (ع) بود. امام کاظم (ع) برای جلوگیری از نفوذ افکار الحادی در حوزه فرهنگی اسلام و پاسخگویی به نیازهای فکری و اعتقادی پیروان خود، محور فعالیت های خویش را بر کارهای فرهنگی متمرکز کردند.
ایشان با احاطه گسترده به معنای مکتب اسلام و آگاهی از نیازمندی های جامعه، مجموعه ارزشمندی از احکام و معارف اسلامی را در زمینه های مختلف از طریق اصحاب و شاگردان خاص خود به یادگار گذاشتند. از اقدامات فرهنگی امام امر به معروف و نهی از منکر است چیزی که امروز در جامعه ما جایش بسیار خالی است و با همه کج اندیشی ها و انحرافات فرهنگی و اقتصادی که دیده می شود بسیار کمتر به این فریضه مهم توجه می شود و در جامعه ساری و جاری می گردد چرا که نقد کردن عملکرد برخی مسئولان نیز سخت و گاهی غیر ممکن است؟!
قرآن کریم و پیشوایان معصوم (ع) از این فریضه الهی بسیار سخن گفته اند. این دو فریضه الهی نه تن‌ها در دین اسلام، بلکه در دیگر ادیان آسمانی نیز بیشترین برنامه های تربیتی را به اجرا در آورده اند. امام کاظم (ع) نیز در سیره فرهنگی خود، برای تربیت امت اسلامی، از این دو امر نهایت استفاده را بردند. داستان “بِشْر بن حارث حافی” نمونه بارزی از روش تبلیغی امام کاظم (ع) است. بِشْر بن حارث مدتی از عمرش را به گناهکاری و شهوات گذرانده بود. روزی امام کاظم (ع) از کوچه ای که خانه بِشْر در آن بود عبور می کرد، موقعی که به در خانه بِشْر رسید اتفاقا در باز شد و یکی از کنیزکان او از خانه بیرون آمد. امام از کنیز سئوال کرد: ارباب تو آزاد است یا بنده؟ کنیز پاسخ داد: آزاد است. امام سری تکان داده و فرمود: همینطور است که گفتی. چرا که اگر بنده بود به شرایط بندگی عمل می کرد و از خدای خود اطاعت می نمود. امام کاظم (ع) این سخن را فرمود و سپس به راه خود ادامه داد. بشر که متوجه گفتگوی کنیز با امام شده بود پا برهنه به طرف امام دوید و به او گفت: ای آقای من! آنچه را که به این زن گفتی برای من نیز تکرار کن. امام مجدّداً سخن خود را تکرار کرد. در این هنگام نور الهی بر قلب بِشْر تابید و از کرده خود پشیمان شد. او دست امام کاظم (ع) را بوسید و گونه های خود را بر خاک مالید در حالی که گریه می کرد و می گفت: بله بنده ام … بله بنده ام …امام راه و روش امر به معروف و نهی از منکر را به خوبی اجرا کرد. امام کاظم (ع) با یک جمله کوتاه بشر را متنبه ساخت و چنان منقلب نمود که از گذشته خود توبه کرد و باقیمانده عمرش را با پاکی و درستکاری سپری ساخت. امروز کشور نیازمند نهضت امر به معروف و نهی از منکر با شرایطی است که رهبری معظم انقلاب متذکر شده اند یعنی تذکر لسانی و با روی خو. ش و مکرر! اگر یک شخص مرتکب منکر در مسیر اقدامش چند تذکر مهربانانه و از روی دلسوزی و عقل و منطق و انسان دوستی شنید مسیر عملکردی خود را تغییر خواهد داد چنانچه برخی از انسانهای خوش فکر مومن در اجتماعات مختلف از قبیل پارک و مترو و… اقدامات خوب و موثری داشته و دارند و توانسته اند انسانهای زیادی را متوجه اشتباهشان نمایند؟ حالا همه آنچه که خلاف است بد و بی حجابی نیست بلکه ما امروز دئر گیر گرانفرشی و کم فروشی و در فضای مجازی گرفتار اقسام مختلف غیبت و تهمت و دروغ و … هستیم که نیازمند روشنگری در قالب امر به معروف و نهی از منکر است؟ باید تشکیلتی باشد که با امکانات لازم وارد عمل شود و از این قبیل منکرات پیشگیری نماید از طرفی بر تک تک مردم است که در رذابطه با ناهنجاریها بطور اعم خود را مسئول بدانند و با رعایت شرایط وارد عمل شوند.
مظفر حاجیان