سوق یا سو یکی از اصطلاحات قدیمی مردم اصفهان است. این واژه ترکیبی از دو کلمه فارسی و عربی ا ست که اکنون نیز در میان اصطلاحات مردم اصیل اصفهان به کار می­رود. چهارسوق، بازار قدیم اصفهان است که هم­اکنون نیز تجارت و داد و ستد در ان انجام می­شود.

چهارسو: اصل این کلمه چهارسوق ست که از دو جزء «چهار» (عدد ترتیبی) فارسی و «سوق» عربی به مفهوم بازار ترکیب شده است و در تلفظ محلی کلمه چهار سایش یافته و حرف «ق» از کلمه سوق نیز ساقط گشته و «چارسو» گفته می‌شود و آن میدانی است که چهاربازار، یعنی محل کسب و کار و خرید و فروش به آن میدان متّصل می‌شود. این میادین معمولاً سقفی گنبدی دارد. اما چهار بازار متّصل به آن، خیلی طولانی نیست و وسعت چندانی ندارد. شهر اصفهان که همیشه از نظر تجارت مرکز مهمّی بوده، هم بازارهای زیبا و طولانی و پر کالایی داشته است و هم چهارسوهای متعدّد و زیبا. مهم ترین سوق های اصفهان عبارتند از:

چهارسو شاه: واقع در نزدیک میدان امام حد فاصل بین بازار قنادها و مدرسه ملاعبدالله.

چهارسو مخلص: در نزدیکی چهارسو شاه به طرف شمال قرار گرفته است.

چهارسو نقاشی: واقع در حد فاصل محلّه خواجو و محلّه حسن‌آباد که از چهارسوهای معروف و زیبای اصفهان به شمار می‌آید. تصاویر زیبایی بر روی کاشی های مرغوب آن نقاشی شده و عکس سلاطین و پهلوانان معروف به تصویر کشیده شده است. این چهارسو چندین بار مرمّت شده است و از آنجا که رکن‌الملک نایب‌الحکومه اصفهان آن را مرمّت نموده به نام چهارسوی رکن‌الملک نیز شهرت دارد.

چهارسوی شیرازی ها: در محدوده خیابان طالقانی است که محلّه بزرگی نیز به همین نام مشهور است. گنبد و زینت‌آلات این بنا بر اثر بی‌توجّهی از بین رفته ولی بازار آن هنوز فعال است.

چهارسو کوچک: که در پایین چهارسو شیرازی ها و در سمت مشرق آن قرار دارد، از چهارسوهای قدیمی به شمار می‌آید.

در محلّه بیدآباد سه چهارسو به نام‌های علیقلی آقا، بیدآباد و درب شیخ وجود دارد که چهارسوی بیدآباد در وسط و چهارسوهای علی‌ قلی‌اقا و درب شیخ در طرفین آن قرار گرفته‌اند.

چهارسو مقصود: واقع در نزدیکی میدان امام(ره) است و در اصفهان شهرت زیادی دارد.

چهارسوی دروازه‌نو: این چهارسو مجاور چهارباغ پایین و حد فاصل چهاراره تختی و خیابان سنبلستان قرار دارند. در نزدیک آن محلّه‌ای به همین نام هست.

چهارسوی نمکی: این چهارسو نیز در محلّه گلبهار اصفهان قرار دارد