به گزارش پایگاه خبری ربیع، موضوع ایمنی جاده ای در بطن اهداف ۱۷ گانه توسعه پایدار که در سال ۲۰۱۵ و برای افق ۲۰۳۰ تنظیم شده اند، قرار دارد. در بند سوم این سند بر کاهش میزان تلفات و مرگ ومیر تصادفات جاده ای به نصف میزان وقت، تا سال ۲۰۲۰ تاکید شده است. همچنین در بند ۱۱ آن بر سیستم حمل ونقل امن مقرون به صرفه قابل دسترس برای همگان به ویژه گروه های آسیب پذیر مانند کودکان، زنان و سالمندان تا سال ۲۰۳۰ تاکید شده است. اینک به طور تقریبی سالانه ۳/ ۱ میلیون نفر از مردم جهان در اثر تصادفات جاده ای جان خود را از دست می دهند. ۹۰ درصد تلفات جاده ای جهان در کشورهای کم درآمد و کمتر توسعه یافته اتفاق می افتد. هزینه تصادفات جاده ای در اکثر این کشورها حدود پنج درصد تولید ناخالص داخلی آنهاست. پیش بینی می شود سوانح جاده ای تا سال
۲۰۳۰ به هفتمین عامل مرگ ومیر در جهان تبدیل شود.
آمارهای بین المللی اقتصاد بهداشت و سامت درباره علل اصلی مرگ ومیر در کشورها حاکی از آن است که در کشور ما به نحو منحصربه فردی مرگ ومیر ناشی از تصادفات جاده ای بعد از بیماری های قلبی و مغزی به عنوان سومین عامل مرگ ومیر و دومین عامل مرگ زودرس معرفی شده است، در حالی که این عامل در کشورهای پیشرفته جزء ۱۰ عامل اول نیست و حتی در کشورهایی مانند چین، برزیل و هند نیز عامل هشتم است. میانگین جهانی مرگ ومیر در اثر تصادفات جاده ای حدود ۱۷ مورد به ازای ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است؛ این عدد برای کشورهای اروپایی حدود ۹ مورد به ازای ۱۰۰
هزار نفر است. این در حالی است که این میزان در کشور ما حدود ۲۰ در ۱۰۰ هزار نفر است؛ یعنی بیش از دوبرابر اروپا و بیش از میانگین جهانی تلفات جاده ای داریم.