به گزارش پایگاه خبری ربیع، در سه هفته اخیر وضعیت فعلی پیام‌رسان‌های خارجی و داخلی در کانون توجه افکار عمومی قرار گرفته است؛ چرایی این اهمیت ناشی از آن است که تقریباً تمامی ایرانیانی که گوشی تلفن همراه هوشمند دارند، استفاده‌کننده از یک پیام‌رسان خارجی مشهور در ایران و بی‌اهمیت در جهان هستند. این سطح از دسترسی و مصرف سایبری نسبت به یک پیام‌رسان (‌و هر رسانه یا شبکه اجتماعی) بی‌سابقه است و می‌توان از آن به شکل‌گیری یک جماعت یا اجتماع یاد کرد. سیاست رسانه‌ای آگاه‌سازی مردم نسبت به عواقب استفاده و فراگیر شدن یک پیام‌رسان با تدبیری هوشمندانه از ساحت امنیتی-‌سیاسی به اقتصادی-‌اجتماعی تغییر کرد و توانست انرژی پر قدرتی را برای ازجاکندگی اعضای این پیام‌رسان به‌وجود آورد. عمق فاجعه اجرایی شدن «‌ارز مجازی گرام» آنجاست که به نابودی اقتصاد ملی منجر شده و آحاد شهروندان را درگیر مشکلی نظیر شبکه‌های هرمی یا مؤسسات مالی خواهد کرد، آن هم در جایی که تعداد افراد دچار مشکل از هزاران نفر به میلیون‌ها ارتقا یافته و ضمناً کاملاً خارج از حکمرانی است و به هیچ‌وجه امکان اعمال قانون یا اراده در قبال آن وجود ندارد. توفیق موقت ایجاد‌شده در انتقال سواد رسانه‌ای متناسب به مخاطبان از دوسو می‌تواند مورد تهدید قرار گیرد: تعلل و تردید پاره‌ای از بخش‌های حاکمیت در پروژه شکستن انحصار خارجی از جهتی و ناتوانی پیام‌رسان‌های جدید بومی برای جایگزین و بدیل‌سازی. معمولاً این تهدیدها، سیاسی و فنی عنوان می‌شود اما به نظر می‌رسد که گروه‌های ذی‌نفوذی در این میان اعمال فشار می‌کنند که منافع مالی خود را در معرض خطر می‌بینند؛ این فشارها دربرگیرنده ابعاد رسانه‌ای و سیاسی و حتی حملات سایبری و هک است. دست کم گرفتن اثرگذاری این گروه‌های فشار در فرایند تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری، آفت وضعیت کنونی است که با اتکا به نمایش تمسخر‌آمیز مقابله با سیاست‌های دولت روسیه در برابر این پیام‌رسان در اراده ملی برای شکستن انحصار اخلال ایجاد کند. تسریع در عملیاتی‌سازی هوشمندانه سیاست‌ها حتماً می‌تواند باطل‌کننده چنین اقدامات مخربی باشد.