پایگاه خبری ربیع/
فَإِنَّمَا الْبَصِیرُ مَنْ سَمِعَ وَ تَفَکَّرَ وَ نَظَرَ وَ أَبْصَرَ
فتنه های آخرالزمان چنان حق و باطل را ممزوج خواهند کرد که تنها کسانی می توانند از آنها به سلامت عبور کنند که دارای بصیرت و استقامت باشند. بصیرت بنا به فرمایش مقام معظم رهبری در دوسطح تعریف می شود: سطح زیرین آن داشتن نگاه توحیدی است که موجب داشتن هدف الهی و تلاش خستگی ناپذیر در راه آن گشته و در حقیقت زمینه همه تلاش ها و مبارزات انسانی در جامعه خواهد بود.
و سطح دیگر آن در حوادث زندگی خودنمایی خواهد کرد، به این شکل که برای اینکه انسان در حوادث زندگی دچار بی بصیرتی نشود، باید پیرامون آنها تدبر کند و از آنها به شکل سطحی و عامیانه عبور نکند و با این سنجش بصیرت پیدا کند، چنانکه امیرالمومنین علی(علیه السلام) می فرماید:
“فإنَّمَا البَصیرُ مَن سَمِعَ فَتَفَکَّرَ و نَظَرَ فَأبصَرَ” و به دنبال این بصیرت صبر و ایستادگی تا تحقق اهداف، لازم و اساس کار است و الا یک وزنه سنگین را آدم ضعیفی هم ممکن است، بردارد و یک لحظه سر دست بلند کند؛ لیکن نمی تواند نگه دارد و آن را می اندازد.
حضرت علی(ع)، منشأ فتنهها را چنین بیان نمودهاند:
«همانا از دو خصلت بر شما هراسانم؛ پیروی از هوای نفس و آرزوی طولانی، امّا پیروی از هوای نفس از حق باز می دارد و امّا آرزوی دراز، آخرت را در طاق نسیان می نهد. همانا دنیا، پشتکنان، کوچ کرده و می رود و آخرت، کوچ کرده و به سوی ما می آید و هر کدام را فرزندانی است. پس شما از فرزندان آخرت باشید و از فرزندان دنیا نباشید؛ زیرا امروز کار هست و محاسبه نیست و فردا محاسبه هست و کار نیست و همان فتنه ها و آشوب ها از هواپرستی آغاز میشود و از احکام بدعت و خود پرداخته، شروع می گردد. در این احکام خود پرداخته با خدا مخالفت می شود و مردانی در عهدهدار شدن آنها، به جای مردانی دیگر می نشینند.
اگر حق خالص در میان بود، اختلاف به چشم نمی خورد و اگر باطل محض در میان بود، بر هیچ خردمندی پوشیده نمی ماند؛ لیکن مشتی از حق و مشتی از باطل برگرفته شده و با هم آمیخته گردیده و اینجاست که شیطان به دوستداران خود چیره می گردد و کسانی رهایی می یابند که از طرف خداوند، عاقبت نیکی برای آنها رقم خورده باشد.
امیرالمومنین(ع)در نقلی از رسول خدا(ص) می فرماید:
«چگونه خواهید بود، زمانی که فتنه ای شما را در برگیرد که در آن کودکان بیش از آن به نظر می رسند که هستند [سنّ و سالشان بیشتر به نظر می رسد] و جوانان به پیری می رسند. مردم به کژراهه می روند و آن را چونان سنّت خویش می گزینند و هر گاه بخشی از آن به روش درست تبدیل گردد، گفته می شود سنّت دگرگون شده است و این در نظر مردم کاری زشت آید و در پی آن، بلایا شدّت یابند و نسل به اسارت برده شود. سپس فتنه و آشوب آنان را بکوبد؛ چنان که آتش هیزم را می کوبد و آسیاب طعمه خود را. آنها دین می آموزند؛ امّا نه برای خدا و دانش می جویند؛ امّا نه برای عمل و به وسیله کار آخرت، دنیا را می طلبند.»( روضه کافی، ص۵۸)
هر چند فتنهها سختیها و تلخیهای خاصّ خود را به دنبال میآورد؛ لیکن شیرینیهایی در پی آن نصیب مؤمن میشود که شاید از هیچ راه دیگری تحصیل آنها برای مؤمن ممکن نباشد: از فتنههای آخرالزّمان کراهت نداشته باشید که منافقان را نابود میکنند.( – کنز العمّال، ج ۱۱، ص ۱۸۹)
مسلّماً هر آزمونی که سختتر باشد، بسیاری نمیتوانند در آن قبول شوند، در عین آنکه آن عدّهای که توفیق و پیروزی مییابند، تعدادی اندک بوده و جایگاهی رفیع خواهند داشت.
استقامت و تقیّه در برابر دشمنان، ثبات و دوری از رنگ به رنگ شدن، شناخت حق امامت و ولایت، پیشه کردن تقوی، عدم سازش با ستمکاران از راههای رهایی و نجات ار فتنه های گمراه کننده است.
البته هستند کسانی که اگر به سوی کسب مال دنیا دعوت شوند اجابت می کنند اگر به سوی آخرت دعوت شوند کاهلی می کنند گویا عملی را که برای دنیا انجام می دهند برایشان واجب است و آنچه برای آخرت انجام می دهند ساقط. اینها در زمانی است که در آن زمان کسی سالم نمی ماند جز مؤمنی که دائم الذکر است و کم اذیت، که اگر حاضر باشد کسی او را نشناسد و اگر غایب باشد جستجویش نکنند.به امید آنکه خداوند همه ما را از شرّ فتنه های آخرالزمان برهاند و از تمام ابتلائات این دوره سربلند بیرون آورد. انشاءالله