به گزارش پایگاه خبری ربیع، دهه اول ماه محرم با همان حس و حال همیشگی به پایان رسید. در این روزها بر خلاف آنچه که در جامعه اتفاق می‌افتاد رسانه ملی روزهای به شدت بی برنامه‌ای را سپری کرد. دست خالی رسانه ملی در این ماه باعث شده بود که بخش زیادی از وقت شبکه‌های مختلف به پخش تصاویر زنده از کربلا و یا تصاویری آرشیوی و سریال‌های تکراری اختصاص داشته باشد.
برنامه سازی مناسبتی برای ایام خاص همواره یکی از برگ‌های برنده رسانه ملی بود و سالها برنامه و سریال‌های مناسبتی با جذب میلیون‌ها مخاطب جور کم بیننده بودن تلویزیون را می‌کشیدند اما در چند سال اخیر هر چه به جلو رفته‌ایم اینگونه برنامه‌ها از کنداکتور سیما حذف شده به اندازه‌ای که امسال عملاً در بسیاری از ساعات شبانه روز تلوزیون هیچ برنامه خاصی برای دهه اول محرم نداشت.
هرچند معاونت سیما قبل از آغاز ماه محرم، فهرستی از برنامه‌های مناسبتی و سریال‌های ویژه این ماه را اعلام کرد اما حالا و با گذشت ۱۳ روز از این ماه نشان می‌دهد که این فهرست این بار هم آورده جدیدی برای مخاطبانش نداشته و بیشتر برای پر کردن کنداکتور مناسبتی سیما و همچنین ارائه آمار به مدیران بالادستی می‌تواند کاربرد داشته باشد. اتفاقی که هر بار قبل از مناسبت‌های ملی و مذهبی رخ می‌دهد و با پایان مناسبت‌ها هم از طریق مرکز تحقیقات صداوسیما و با استناد به آمار دیگری اعلام می‌شود که پخش برنامه‌های مناسبتی با چه میزان از موفقیت برخوردار بوده است.
این بار هم بخش اعظم این فهرست به برنامه‌های روتین اختصاص یافت که پیش از این در مناسبت‌های دیگر هم روی آنتن رفته و صرفاً رویکردشان در ایام محرم تغییر کرده است. همچنین بخش دیگر به پخش برنامه‌های زنده از کربلا و حرمین مطهر تعلق داشت که اگرچه می‌توانست مخاطب را ساعتی به زیارت این حرمین ببرد و با ارتباط مستقیمی که برقرار می‌شد در حال و هوی آن مکان مقدس قرار بگیرد اما همین اقدام هم هر ساله به سهل‌الوصول‌ترین شیوه ممکن انجام می‌شود.
روزهای اولیه محرم دو سریال جدید به عنوان آثار محرمی سیما در کنداکتور پخش قرار گرفت؛ سریال «به وقت صبح» و «دریا نزدیک است» هر دو در قالب مینی سریال با بازیگرانی که کمتر چهره بودند روی آنتن رفت. «به وقت صبح» در امور استان‌های صداوسیما تولید شد و «دریا نزدیک است» در سیمافیلم و هر دو اثر به دست کارگردانانی ساخته شدند که پیش از این کار شاخصی نداشته‌اند و همانطور که انتظار هم می‌رفت در جذب مخاطب موفقیت چندانی کسب نکردند.
کاوه خداشناس بازیگر اصلی «به وقت صبح» بود و نقش یک روحانی را در این سریال ایفا کرد که به کارگردانی جواد میرزاآقازاده از شبکه یک سیما روی آنتن رفت. او به جلسه خواستگاری جوانی می‌رود تا به ازدواج او کمک کرده باشد و حتی برای او کار پیدا می‌کند و همین اتفاقات، چالش‌هایی را به وجود می‌آورد که بعداً در تصمیمات خود شک می‌کند. روند قصه و فراز و نشیب داستانی این مینی سریال کمتر مخاطب را با خود همراه کرد و در همذات پنداری مخاطب با تردید روحانی و قصه سریال ناکام ماند.
بازیگر اصلی «دریا نزدیک است» هم نادر فلاح بود. او از بیماران مراقبت می‌کرد و سطح زندگی مادی و درآمد کم باعث شد که مشکلاتی را با فرزندانش داشته باشد. این مینی سریال به کارگردانی علی مهدی پور و تهیه کنندگی فرزین مهدی پور ساخته و از شبکه سه سیما پخش شد. «دریا نزدیک است» از فرصت حضور بازیگران نام آشناتری همچون رضا فیاضی، بهرام ابراهیمی، جهانگیر الماسی و… برخوردار بود اما قصه این سریال هم نتوانست گیرایی چندانی برای مخاطب ایجاد کند.
هرچند هنوز تا پایان ماه صفر زمان بسیاری باقی است اما تجربه ثابت کرده است که تایم طلایی رونمایی از برگ‌برنده‌های سیما، همین دهه اول است و به استناد آنچه در این دهه شاهد بودیم انتظار ویژه‌ای از ادامه راه هم نمی‌توان داشت.
حال سؤال مهم بسیاری از مخاطبان این است که چرا ما از سریال‌هایی مانند «مختارنامه» ساخته داوود میرباقری، «شب دهم» ساخته حسن فتحی، «سفر سبز» ساخته محمدحسین لطیفی و … به سریال‌های بی کیفیت این روزها رسیده‌ایم؟