نجمه کریمیان
به گزارش پایگاه خبری ربیع، بیستم خرداد ماه همزمان با روز جهانی صنایع دستی از سوی شورای فرهنگ عمومی کشور به نام روز ملی فرش نام گذاری شده است.
فرش ایرانی جلوه ای از شکوه و هنر دستان ایرانیان است که قدمت تاریخی دارد و در جهان شناخته شده و به جرات میتوان گفت دنیا فرش را به نام ایران می شناسد.
اما هنری که از قدیم منبع درآمد خانواده ها بود حالا مورد غفلت واقع شده و چندین سال است این هنر و در واقع صنعت فرش چه در بخش تولید و چه صادرات حال و هوای خوبی ندارد و مورد بی مهری مسئولان قرار گرفته است. و این صنعت و هنر ارزشمند از جایگاه اصلی خود دور شده و جای آن را در دنیا کشورهایی مانند هند ،پاکستان و چین گرفته است.
دود حاصل از این حال خراب این صنعت تنها به چشم بافندگان و فعالان این حوزه رفته و شمارش معکوس نفس‌هایش در انتظار امداد رسانی است.
روزهای پر رونق این هنر صنعت ایرانی تنها در خاطره ها مانده و دارهای قالی که یکی پس از دیگری جمع آوری می شود.
از جمله عواملی که در تارو پود این هنر اصالت دار رخنه کرده و طناب بر گردن آن انداخته است شامل افزایش قیمت مواد اولیه،قطع بیمه تامین اجتماعی قالیبافان،قانون مالیات بر ارزش افزوده و همچنین تحریم های ظالمانه می باشد.
به طوریکه در دو – سه سال اخیر ارزش صادرات فرش دستباف ایرانی به شدت کاهش یافته و درآمد ارزی کشور از صادرات این کالا حدود ۶۰ تا ۷۰ میلیون دلار است که ارقام بسیار ناچیزی است.
همچنین یکی از عواملی که باعث کم رونق شدن فرش دستباف شده، افزایش رقبا از انواع مختلف پارکتهای ماشینی است و تنوع در این نوع محصولات به خصوص در فرش های ماشینی باعث این جایگزینی شده است.
فرش دستباف نقش اساسی در اشتغال زایی و تامین نیاز اقتصادی خانواده و در عین حال با ارزآوری باعث رشد اقتصادی می شود بنابراین باید مورد حمایت مسئولان قرار گیرد و با ایجاد مشوق های صادراتی راه این صنعت هموارتر شود و همچنین اگر تولید کنندگان بتوانند سرعت بافت فرش دستباف را افزایش دهند می توانند قیمت آن را کاهش دهند و دوباره روزهای پر رونق به این صنعت برگردد و جانی تازه به آن ببخشد وگرنه این هنر ارزشمند و صنعت پر سود از بین می رود.
نجمه کریمیان