به گزارش پایگاه خبری ربیع، بخش اعظم بیروت در آتش سوخت و تعداد زیادی در این فاجعه انسانی جان خود را از دست دادند و جامعه بشری دردمندانه و به اشکال مختلف خود را در کنار ملت لبنان قرار دادند، هر جا حادثه ای رخ می نماید دو موضوع به سرعت و دست به دست میگردد! یکی اینکه عدهای ضمن اعلام همدردی وارد عمل می شوند تا کمکی به آسیب دیدگان داشته باشند و باری را از دوش آنان بردارند و در واقع احساسات و عواطف خود را ارضاء کنند و مرحم بر غم پیش آمده باشند این کمک خیلی مهربانانه د دلسوزانه است اما گروهی و افرادی وارد می شوند برای فرصت طلبی ، تا در این فرصتی که غمش ملتی را آزرده است و خسارت سنگین انسانی و از طرفی مالی و اقتصادی وارد ساخته است برای خود جامه ای بدوزند! و آن مردم در در این شرایط سخت به استعمار در آورند؟ در جریان حادثه بزرگ بیروت نیز این موضوع بوجود آمد! مکرون رئیس جمهور فرانسه که خود در کشورش گرفتار مخالفت مردم است و مردم خودش او را قبول نداردند به بیروت وارد می شود تا خود را ناجی ملت لبنان معرفی کند! آقای در گل تپیده حالا شده نجات بخش! گویا مکرون هنوز تصور میکند لبنان مستعمره فرانسه است. او که پس از گذشت ماهها از اعتراضات خیابانی مردم فرانسه، پاسخ قانع کنندهای در قبال اعتراضات مردمی به سیاستهای ناعادلانه و فسادآلود دولت خود به مردم کشورش نداده، حالا به بیروت آمده و در مواجهه با مردم مصیبتزده این شهر، اعطای کمکهای بینالمللی به لبنان را منوط به اصلاحات سیاسی کرده است.اصلاحاتی که نه برای مردم لبنان بلکه برای فرانسوی ها ارزشمند خواهد بود. رئیس جمهور فرانسه با تعیین ضربالاجل برای سیاستمداران لبنانی تا اول سپتامبر (۱۱ شهریورماه)، وقیحانه مدعی شده است که در صورت عدم وقوع اصلاحات، شخصا مسئولیت سیاسی اجرای اصلاحات را برعهده میگیرد! به راستی منظور مکرون از این موضعگیری چیست؟ آیا رئیس جمهور فرانسه که در میان مردم خود نیز محبوبیتی ندارد و فشار اقتصادی سنگین ناشی از بیکفایتی دولت او ماهها است که تظاهرات اعتراضی را به هنجاری پذیرفته شده در سراسر فرانسه تبدیل کرده، گمان میکند با بالا زدن آستینهایش میتواند نقش سیاستمداری مقتدر و متمول را بازی کند؟!
برای پاسخ به این پرسش باید کمی به عقبتر یعنی فروردین ماه سال ۹۶ برگردیم، زمانی که لبنانیها خود را برای برگزاری انتخابات پارلمانی بعد از وقفهای چهارساله آماده میکردند.
در آن زمان هم لبنان با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم میکرد و دولت این کشور با بدهی ۱۰۰ میلیارد دلاری در آستانه ورشکستگی بود. «سعد حریری» نخست وزیر وقت لبنان در آن زمان با برگزاری یک کنفرانس بین المللی تحت عنوان «سیدر ۱» به میزبانی فرانسه درصدد جلب کمکهای بینالمللی به منظور گذر از این بحران بود.
حریری در این کنفرانس به رای دهندگان لبنانی گفت که آراء شما در انتخابات پیش رو به صورت مستقیم در نقد شدن وعده مالی بینالمللی مطرح شده در این کنفرانس نقش خواهد داشت، کمکهایی به ارزش ۱۱ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار در کنار بخشودگی بخشی از بدهیهای سر رسید شده لبنان و البته میلیاردها یورو!؟ آری، لیستی از وعدهها که شرط تحقق آن منوط به انتخاب مردم لبنان بود. این وعدهها در کنار اجرای طرح فسادآلود خرید رای در جریان برگزاری انتخابات که میلیونها دلار سعودیها برای آن هزینه شد، فرآیند پیچیدهای بود که برای تحت فشار قرار دادن مردم لبنان و هدایت آنان به مسیر سیاسی مورد نظر غرب طراحی شد. و اکنون نیز همان راه را در این شرایط دردناک مکرون پیشنهاد می کند؟!
با وجود همه این وعدهها برای خرید آرا اما؛ مردم لبنان انتخاب خود را کردند و حاصل این انتخابات به پیروزی قاطع گروههای سیاسی همراه با محور مقاومت منتهی شد و پس از اعلام نتایج انتخابات، گروههای همراه با محور غربی، عبری و عربی علنا اعلام کردند که مردم تاوان این انتخاب را خواهند داد.
پس از تشکیل پارلمان و دولت جدید نه تنها این وعدهای مالی روی کاغذ ماند بلکه تحریمهای همه جانبه بانکی به بهانه مسدود کردن دسترسیهای مالی حزبالله و البته با هدف اعمال فشار حداکثری به اقتصاد شکننده لبنان و ویران کردن معیشت مردم این کشور آغاز شد.
در کنار تشدید این فشارها، جریانهای شکست خورده انتخابات این بار نعل وارونه زدند و با سوء استفاده از اعتراضات متراکم مردم نسبت به فساد سیاستمدارانی که طی دوره ۳۰ ساله اقتصاد این کشور را به ورطه نابودی کشاندند، دولت را متهم به ناکارآمدی و فساد کردند و با تحریک مردم دست به آشوب خیابانی زدند و برای چند هفته خیابانهای بیروت و راههای اصلی این کشور را مسدود کردند.
واقعیت اعتراض مردم اما متوجه فساد سیاستمدارانی بود که بعد از جنگهای داخلی زمام امور لبنان را در اختیار داشتند اما همان جریانات فاسد که حالا با روی کار آمدن دولت جدید دستشان از مواهب فساد آلود سیاستورزی کوتاه شده بود تلاش کردند که دولت مستقر را مسئول شرایط معرفی کنند و مسیر اعتراضات را به سمت استعفای دولت و برگزاری انتخابات زود هنگام هدایت کنند.
سعد حریری به ظاهر برای همدردی با مردم ولی در عمل برای فرار از پاسخگویی از نخست وزیری استعفا کرد تا مسیر را برای تکمیل پازل بعدی یعنی انحلال مجلس فراهم کند. رویایی که با هوشمندی پارلمان محقق نشد و به سرعت نخست وزیر جدید انتخاب شد.
حالا با انفجار بندر بیروت زمان به نقطه صفر بازگشته است و مکرون بار دیگر در نقش منجی ظاهر شده، پمپئو با سعد حریری تماس گرفته و وعده کمک داده، رژیم صهیونیستی برای ابراز همدری پرچم لبنان را در تلاویو به اهتزاز در آورده و رژیم سعودی نقش خود را در بازسازی لبنان پس از جنگهای داخلی یادآوری کرده است!
… لبنان، کشوری که بر اثر این انفجار نیمی از پایتختش ویران شده و با دهها کشته و چند هزار مجروح روبروست، امروز در معرض شرایطی سخت و سرنوشت ساز قرار گرفته است.
حالا مکرون شرط کمکهای بینالمللی را اصلاحات سیاسی تعیین کرده و گفته اجازه نخواهد داد دست مفسدان به این کمکها برسد. اصلاحاتی که حذف حزبالله از صحنه شطرنج سیاسی لبنان و خلع سلاح مقاومت هدف نهایی آن است.این موضع مکرون نشان از دخالت آشکار او در کشور لبنان است؟ قطعا مردم لبنان اجازه دخالت بیگانگان مخصوصا کسانیکه در گذشته تجربه شده اند را نخواهند داد و خود مشکل پیش آمده را با اراده و اقتدار حل خواهد کرد.
مظفر حاجیان