به گزارش پایگاه خبری ربیع، استقلال و پرسپولیس دو باشگاه پرطرفدار و البته دولتی کشور را می‌توان در زمره عجیب‌ترین باشگاه‌های دنیا دانست. این دو باشگاه که با پول بیت المال اداره می‌شوند در میان بدهکارترین باشگاه‌های جهان هستند به گونه‌ای که تنها پرسپولیس بیش از دو میلیون دلار بدهی قطعی دارد و این در حالی است که نه تنها این باشگاه به فکر پرداخت این بدهی‌ها نیست بلکه هر روز هم قرارداد تازه‌ای با بازیکنان خارجی به امضا می‌رساند.
پرسپولیس در نیم‌فصل اول تیم خوبی داشت که توانست بعد از ۱۶ هفته، با سه امتیاز اختلاف در صدر جدول قرار بگیرد و به نیمه‌نهایی جام حذفی هم برسد. البته این تیم با کمبود مهاجم مواجه بود اما سرمربی وقت با اشراف به شرایط اقتصادی دشوار دستور داد بازیکن خارجی جذب نشود و مسئولان باشگاه فقط یک مهاجم داخلی خوب بگیرند. حالا همان مربی رفته و شکایتش هم احتمالاً در راه است اما باشگاه بدون اعتنا به تنگناهای پرشماری که دارد یک فوروارد خارجی خریده و برای دومی هم خیز برداشته است!
تا لحظه تنظیم این مطلب، تور سیاحتی نمایندگان پرسپولیس در امارات منجر به عقد قرارداد با آنتونی استوکس شده است. این وسط فقط یک سؤال ساده مطرح می‌شود: این که وقتی باشگاه در فراهم کردن همین مبلغ اولیه معطل است، چگونه بقیه پول این بازیکن را خواهد داد؟ این در حالی است که می‌گویند اوساگونا بدون پیش‌پرداخت پرسپولیسی شده و باشگاه به زودی باید یک چیزی هم به حساب او بریزد.
وضع استقلال هم همین است و تیمی که شیخ دیاباته و میلیچ را با هزار بدبختی نگه داشت و به تهران برگرداند، الان دنبال خرید دو بازیکن خارجی دیگر است. این وسط یک نفر آمد که در تست پزشکی رد شد اما دو نفر دیگر در راه هستند. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که همزمان با حضور گزینه‌ها در ایران، شکایت آندره‌آ استراماچونی هم وصول شده و رفته کنار شکایت وینفرید شفر! واقعاً برای ما سؤال است که این دوستان چطور از عواقب این همه پرونده نگران نیستند و نمی‌ترسند؟ مگر ما در همین سال‌های اخیر، هم کسر امتیاز و هم محرومیت از نقل‌وانتقلات در پرسپولیس و استقلال نداشتیم؟ این جگر شیر را از کجا می‌آورید؟ البته می‌دانیم کجا؛ از صدقه سر سیستم ناکارآمد مدیریت دولتی که باعث می‌شود بدهی مدیران، به نفرات بعدی منتقل شود.
در واقع در سیستم فوتبال ایران بدهی‌ها از بین نمی‌روند بلکه از مدیری به مدیر دیگر انتقال پیدا می‌کنند، مدیرانی که از صدقه سر وزارت ورزش نه تخصصی در ورزش دارند و نه تخصصی در اقتصاد. این مدیران هر چه بخواهند در این دو باشگاه نگون بخت انجام می‌دهند بدون اینکه مجبور باشند در آینده پاسخگوی عملکرد خود باشند. در طی حدود ۲۰ سال اخیر که فوتبال ما حداقل در نام حرفه‌ای شده هیچ و باز تاکید می‌کنم هیچ پشتوانه‌ای به این دو تیم مهم کشور اضافه نشده و تنها هر سال بر میزان بدهی‌های این دو تیم افزوده شده بدهی‌هایی که اکثراً به دلار است و با هر افزایش قیمت دلار به طرز شگفت آوری بر میزانش افزوده می‌شود.
هر چند فیفا در یکی دو سال اخیر بر سختگیری‌هایش افزوده است و موضوع تراز مالی را در فوتبال اروپا به اجرا گذاشته اما اوضاع هنوز در فوتبال آسیا به سختگیری فوتبال اروپا نیست و به همین دلیل هم تیم‌هایی مانند استقلال و پرسپولیس همچنان می‌توانند بازیکنان خارجی را بدون پشتوانه مالی در اختیار بگیرند و در آخر هم آنها را بدون پرداخت پول راهی راهروهای فیفا کنند تا در نهایت ظرف مدت یکی دوسال حکم به دریافت پول بگیزند و قطعاً در این مدت هم مدیر قبلی رفته و مدیر جدید باید به هر ترتیبی شده حکم را به تعویق بیندازد تا زمان مدیر بعدی فرا برسد و این پروسه آنقدر ادامه پیدا می‌کند تا احتمالاً فیفا و یا AFC مجبور شوند تیم‌های ایرانی را محروم کنند. احتمالاً بعد از آن خواهد بود که مدیران این دو باشگاه و مسئولان بالا دستی‌شان در وزارت ورزش تصمیم به تغییر رویه مرسوم خود می‌گیرند.
تا آن زمان هم باید شاهد پول پاشی‌های بی حساب کتاب مدیران این دو باشگاه و ژست‌های پیروزمندانه‌شان بعد از امضا قرارداد با بازیکنان خارجی باشیم همان بازیکگنانی که احتمالاً در کی دو سال آینده به صف شاکیان فوتبال ایران اضافه خواهند شد.