به گزارش پایگاه خبری ربیع، در تاریخ ایران زمین تا به امروز ۵ رفراندوم برگزار شده است. از این ۵ نوبت ۲نوبتش در زمان قبل از جمهوری اسلامی با با سابقه چند صد ساله اش به اجرا در آمده است و انقلاب اسلامی نیز مفتخر است که رد دوران ۳۹ ساله عمرش ۳ نوبت به آراء عمومی یعنی همه پرسی یا رفراندوم مراجعه نموده است با این تفاوت که رفراندوم های قبل تشریفاتی و آنچنان با حضور ملموس مردم نبوده است اما ۳مرتبه ای که در بعد از پیروزی انقلتاب بر گزار شده باحضور پرشکوه مردن برگزار گردیده است. اولین همه پرسی ایران توسط دکتر محمد مصدق برای انحلال مجلس هفدهم برگزار کردید و عده‌ای با این ادعا که در قانون اساسی مشروطه به رفراندوم اشاره نشده با آن مخالفت کردند.دومین بار توسط محمد رضا شاه و ۱۰ سال بعد از رفراندوم اول برای آنچه انقلاب سفید شاه و ملت می‌نامید یا همان اصول ۶ گانه اصلاحات ارضی برگزار شد. اما ۳بار همه پرسی بعد از انقلاب، اولین همه‌پرسی درباره نظام جمهوری اسلامی پس از پیروزی انقلاب در تاریخ یازدهم فروردین ۵۸، درست ۸۳ روز پس از پیروزی بر گزار گردید که ۲/۹۸در صد مردم به جمهوری اسلامی رای مثبت دادند و حکومت جمهوری اسلامی رسما جایگزین حکومت شاهنشاهی شد. دومین همه‌پرسی رای به قانون اساسی بود که در یازدهم و دوازدهم آذرماه همان سال بر گزار گردید که از شاهکارهای جمهوری اسلامی است که در کوتاهترین زمان ممکن اصل نظام و قانون اساسی اش را به رای عمومی گذاشت و به تصویب رساند کاری که بسیاری از انبلاب ها بعد از سالها موفق به ان نشدند یا نخواستند بشوند.و سومین همه‌پرسی نیز برای بازنگری قانون‌اساسی در چهارم اردیبهشت ماه سال ۶۸، یعنی ۲۰ سال پس از همه پرسی دوم برگزار شد. آنچه بیان شد نگاهی گذرا بر سابقه همه پرسی در ایران بود. اما چرا به این بحث وارد شدیم مشخص است زیرا رئیس جمهور روحانی در سخنرانی ۲۲ بهمن امسال برای دومین بار در دوران ریاست جمهوری خود به این موضوع پرداخته و از لزوم برگزاری رفراندوم سخن به میان آورد بار اول ۳ سال پیش و این بار چند روز پیش. حسن روحانی در سخنرانی خود در مراسم ۲۲ بهمن گفت : ” اگر در مساله‌ای اختلاف نظر داریم، دعوا و شعار ندارد، صندوق آرا را بیاوریم و طبق اصل ۵۹ قانون اساسی، هر چه مردم گفتند به آن عمل کنیم.” همچنین ایشان بعد از سخنرانی در مراسم ۲۲ بهمن در توئیتی نوشت: هرجا اختلاف نظری داریم به همه پرسی مراجعه کنیم. این موضع و اصرار رئیس جمهور که اولین مرتبه اش ۳و اندی سال پیش بیان شده بود کاملا بسته و نا مشخص است زیرا برای برگزاری رفرانودوم به موضوع مشخصی اشاره نشده است و این خود محل در گیری افکار و اندیشه های مختلف گردیده و مخصوصا سیاسیون و رسانه و ها را به خود مشغول نموده است در حالیکه آقای روحانی که شخصیتی حقوقی است خوب میداند که به گذاردن هر موضوعی مسیر خاص خودش را دارد و اگر باید رفراندومی هم برگزار شود مرجع و ملجا و جایگاهش مشخص است و باید از مسیری که قانون تعیین نموده است کار دنبال شود طرح موضوع در اجتماعات جز ایجاد سوال و نگرانی های عمومی چیز دیگری در بر نخواهد داشت! در هر حال در قانون اساسی جمهوری اسلامی در دو بخش به موضوع رفراندوم اشاره شده است که بخش اول، رفراندوم تقنینی و موضوع اصل ۵۹ قانون اساسی است که از طریق مجلس صورت می‌پذیرد. همان چیزی که روحانی به آن اشاره کرد اصل ۵۹ تصریح می‌کند که در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی اجتماعی و فرهنگی می‌توان به همه پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم مراجعه نمود همین اصل تاکید دارد درخواست مراجعه به آرای عمومی (رفراندوم تقنینی) باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس شورای اسلامی برسد. رفراندوم دیگری که در قانون اساسی آمده است، رفراندوم قانون اساسی در اصل ۱۷۷ است که فقط برای تجدید نظر یا بازنگری در قانون اساسی است این رفراندوم منوط به فرمان رهبری است.
هرچند در روزهای گذشته توسط افراد و گروههای سیاسی موضوعات مختلفی را جهت به آرای عمومی رساندن و موضوع همه پرسی مطرح کرده اند اما باید منتظر ماند تا آقای روحانی که برای دومین بار این بحث را مطرح نموده است به صراحت در این مورد اظهار نظر نماید و بطور رسمی و قانونی این خواسته خود را پیگیری کند و تعیین تکلیف نماید اما این چند روز معلوم شد مسائلی که گفته و نوشته شده هیچکدام در بن بست نیست و نهادها و قوانین موجود در صورت اعمال درست و تمام می تواند مشکلات مطرح شده را حل کندالا چیزی که در ذهن طراح موضوع است که فعلا کسی از آن خبر ندارد و پیشداوری هم راه به جایی نخواهد برد جز اینکه سئوالات در اذهان عمومی را افزایش دهد. نکته ای که لازم به بیان است اینکه بجای طرح موضوعاتی که نیازمند طی مراحل قانونی است و نه اینکه مشکلی را حل نمی کند بلکه چه بسا مشکل آفرین باشد بهتر است از اختیارات قانونی که بسیار هم گسترده است استفاده شود و گره های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره گشوده گردد به یقین این امر شدنی است و مانعی نیز در این راه وجود ندارد و نخواهد داشت جز اراده و عزم قاطع و از مسیر درست ره پیمودن.