پایگاه خبری ربیع/
در سخن و حرف کم نمی آوریم؟ برخی از مسئولان خوب حرف می زنند اما در مقام عمل حرف و عملشان فاصله دارد؟ سال هاست از اقتصاد بدون نفت صحبت می شود اما آن کسانی که بودجه کشور را تدوین می کنند توجه لازم را ندارند!
گفته می شود در تحریم هستیم و اصل اساسی تحریم نیز بر عدم امکان فروش نفت کشور ماست؟ حتی اگر موفق به فروش نفت شویم انتقال وجوه فروش نفت به کشور به این سادگی ها نیست! آنچه فعلا با آن مواجهیم اینست که نباید بودجه بویی از نفت بدهد باید روی پای اقتصاد بدون نفت بایستیم تا بتوانیم تاثیر تحریم ها را به کمتر از آنچه بوده و هست برسانیم و دشمن را مایوس کنیم. به همین مقدار اگر دشمن احساس کرد بودجه ما گکمترین وابستگی به نفت را دارد خوشحال خواهد شد چرا که می تواند از این ایزار تا حدی اهدافش را تامین دستیابد؟! اقتصاد نفتی ایران در سه سال گذشته پنجه در پنجه شدید ترین تحریم های اقتصادی و نفتی آمریکا انداخت تا به آرزوی دیرین خود یعنی عبور از خام فروشی و درآمد نفتی برای تامین بودجه جاری کشور برسد.
دولتمردان در سه سال گذشته بارها و بارها بر این موضوع تأکید کردند که مسیرها برای اداره اقتصاد ایران بدون درآمدهای نفتی باز شده است لذا بیش از هر زمانی امیدوار بودیم با فشارهای سخت اقتصادی که در سه سال گذشته ملت شریف ایران تحمل کرد دروازه ای رو به اصلاحات اقتصادی باز شود تا بسان کشورهایی که اقتصاد خود را بدون درآمد نفتی به خوبی اداره می کنند چرخ اقتصاد گردانده شود.فقط کافی است زرنگ های خائنی که از مالیات فرار می کنند و از فرصت هایی استفاده می کنند را شناسایی و حقوق ملی از آنان ستانده شود! یا دلبسته به توانمندی داخلی مان زیادتر شود و از اینهمه نعمت اقتصادی خدادادی به درستی استفاده شود، آنوقت مشکل بودجه نیز حل خواهد شد مخصوصا که از حقو قهای نجومی و پاداش های آنچنانی و بعضی حیف و میل ها نیز بگذریم و جریان اقتصاد را کمی به سلامت نزدیک کنیم یعنی رانت و رشوه و …از سر راه اقتصاد برداشته شود!
نه تنها کشورهایی که بدون درآمد نفتی اقتصاد خود را اداره می کنند، حتی برخی کشورها که نفت و منابع نفتی دارند اما از آن برای توسعه اقتصاد امروز و آیندگان خود بهره برداری می کنند، الگوهای خوبی بودند که امیدوار بودیم در لایحه بودجه ١۴٠٠ آثار عدم اتکا به درآمدهای نفتی لحاظ شده باشد و در مسیر الگوبرداری از چنین کشورهایی قدم برداریم. از همین رو تصمیم بر تولید دو میلیون و سیصد هزار بشکه نفت و اتکای دولت برای تامین مالی خود در سال آینده بر روی فروش نفت حیرت آور است.
قطعا تکیه به درآمدهای نفتی و اصرار به فروش نفت برای تامین هزینه های دولت یک خبر بد و یاس آور برای جامعه و اقتصاد است. این موضوع نه تنها روی مسائل اقتصادی کشور به شدت تاثیر گذار است و روند مخرب گذشته را با قدرت دنبال می کند، بلکه فروش دو میلیون بشکه نفت در لایحه می تواند دشمن را در وابستگی ما به درآمدهای نفتی امیدوار کند! که غیر از این راه چاره دیگری نداریم! بی تردید تحقق اهداف جمهوری اسلامی ایران در برابر دشمن با حجم مقاومت چند سال گذشته با تاکید بر فروش دو میلیون و سیصد هزار بشکه در لایحه بودجه ١۴٠٠ ما را در معرض تصمیم گیری ها و فشارهای بیشتر دشمن قرار می دهد. به عبارت دیگر با تکیه بودجه به درآمدهای نفتی خطر دشمن برای اعمال فشار بیشتر به اقتصاد بیشتر می شود. چرا که بودجه به گونه ای بسته شده که هیچ خوش بینی به اصلاحات ساختاری اقتصادی نیست.
شاید قرار گرفتن فروش دو میلیون و سیصد بشکه نفت در لایحه بودجه عملا فرض را بر رفع کامل تحریم‌ها بخصوص تحریم های نفتی گذاشته است، در حالی که همچنان تحت شدید ترین تحریم‌های آمریکا هستیم و ممکن است تحریم‌ها شدت بیشتر پیدا کند یا حداقل در همین شرایط همچنان تداوم داشته باشد و درآمدهای نفتی محقق نشود، از این رو می توان گفت لایحه از روی بی ملاحضگی نوشته شده باشد که مجلس باید این بی ملاحضگی ها را جبران و وابستگی اقتصاد کشور را از نفت قطع نماید.
ما اکنون و همچون گذشته در تهاجم اقتصادی و تهاجم نرم دشمن هستیم و باید مراقبت ها را زیادتر کنیم؟ باید در جهت ایجاد اشتغال و معیشت و رفاه مردم بودجه اصلاح شود! باید در بودجه جمعیت بزرگ آسیب پذیر مورد توجه قرار گیرد و بودجه بگونه تنظیم و تصویب شود که از تورم و گرانی بیش از این پیشگیری به عمل آید و به تامین کالاهای اساسی اقشار آسیب پذیر توجه ویژه صورت گیرد؟ بودجه باید بتواند یارانه های پنهان را به گونه ای جهت دهد که از پر در آمدها قطع و به اقشار ضعیف جامعه برسد. بوجود آوردن امنیت اقتصادی مردم و ثبات قیمت ها و حتی کاهش قیمت ها که نجومی و بی دلیل استدلال بالا رفته است یک اصل مهم در تصویب بوجه کشور است؟ این اولین آزمون مجلس است که نشانگر اقدام انقلابی و مردمی بودن نمایندگان خواهد بود.