به گزارش پایگاه خبری ربیع، آنچه از روایات و احادیث معصومین علیهمالسلام به دست میآید این است که سیره حکومتی حضرت مهدی(عج) به طور دقیق، همان روش حکومتی پیامبر اکرم(ص،) امام علی(ع) و دیگر امامان(ع) است. البته نباید از نگاه دور داشت که پیامبر(ص) و ائمه(ع) به جهت محدودیتها و موانع تحمیل شده فراوانی، نتوانستند تمام اهداف خود را تحقق بخشند که در زمان امام دوازدهم همه آن محقق خواهد شد.
از سخنان نورانی معصومان(ع) استفاده میشود که تمام محدودیتها و موانع که تا آن زمان از برپایی حکومتی جامع و جهانی جلوگیری میکرد، از سر راه امام مهدی(عج) برداشته میشود و آن حضرت اهداف معصومان را تحقق خواهد بخشید.
عبـدالله بـن عطـا گویـد: از امـام باقـر(ع) پرسـیدم: هنگامـی کـه قائـم قیـام کنـد، بـه کـدام روش در میـان مـردم رفتـار خواهـد کـرد؟ آن حضـرت فرمـود: «آنچـه (از بدعــت و پیرایــه) را پیــش از او بــوده، از اســاس ویــران خواهــد کــرد؛ چنــان کــه رســول خــدا(ص) عمــل کــرد و او اســام را از نــو آغــاز میکنــد.» امــام صـادق(ع) نیـز فرمـود: «همانـا قائـم مـا اهل بیـت، آن گاه کـه قیـام کنـد، لبـاس علـی(ع) را خواهـد پوشـید و بـه سـیره او عمـل خواهـد کـرد.»
از ایــن روایتهــا بــه روشــنی اســتفاده میشــود کــه روش آن حضــرت، مطابــق روش پــدران خــود اســت. ســختگیریهای حضــرت کــه در روایــات یــاد شــده اسـت، فقـط در مرحلـه آغازیـن ظهـور و پـس از اتمـام حجــت بــر تمــام انســانها، بــرای نابــودی ســتمگران اســت، وگرنــه روایــات فراوانــی در دســت اســت کــه مراحــل بعــدی حکومــت را سرشــار از صلــح و صفــا و صمیمیــت دانســته، ســخن از رضایــت همگانــی از آن حاکمیـت جهانـی بـه میان آمـده اسـت.

رسـول گرامی اسـام(ص) در ایـن بـاره فرمـود: «بشـارت بـاد بر شـما بــه مهــدی! زمیــن را آکنــده از عــدل و قســط میکنــد آنگونـه کـه پـر از جـور و ظلـم شـده باشـد. از او سـاکن آسـمان و زمیـن راضـی خواهـد شـد.»
چـه سـاکن آسـمان را فرشـتگان الهـی بدانیم یـا آنها را انسـانهایی بدانیـم کـه بـر اثـر پیشـرفت خارقالعـاده علــم و دانــش در عصــر ظهــور در کــرات آســمانی سـاکن شـدهاند، هـر دو حکایـت از گزینـش بهتریـن روش در حاکمیـت بـه وسـیله آن حضـرت اسـت. امـا خوشـحالی فرشـتگان و سـاکنان آسـمانها و مـردگان از ظهــور امام(عــج) بــه خاطــر ایــن اســت کــه کفــر و ســتم و بیــداد و گنــاه از ابتــدای آفرینــش آنهــا را آزار داده و اندوهگیـن سـاخته اسـت و وقتـی میبیننـد کـه ظهـور امام(عـج) بـا مـرگ باطـل، زنـده شـدن حـق و خامـوش شـدن آتـش کفـر و شـرک و گسـترش ایمان و توحیــد همــراه اســت، خوشــحال میشــوند؛ بلکــه میتـوان گفـت بـه ایـن جهـت، همـه چیـز در آسـمان و زمیـن از ظهـور آن حضـرت مسـرورمیگردنـد. افـزون بــر ایــن، چــون «امــام» واســطه فیــض پــروردگار بــر تمـام موجـودات عالـم هسـتی اسـت و اراده پـروردگار در اصـل وجـود اشـیا و کـ ّ م و کیـف آفریـدگان و دیگـر وجـوه عنایـات الهـی بـه موجـودات از راه امـام محقـق میشـود، بنابرایـن بیـن امام(عـج) و دیگـر موجـودات رابطــهای معنــوی برقــرار اســت کــه وقتــی امــام بــه مصیبــت و اندوهــی مبتــا شــود، آنهــا اندوهگیــن و هـرگاه مسـرور باشـد، آنهـا مسـرورمیشـوند. شـکی نیســت کــه خــود آن حضــرت نیــز همچــون دیگــر موجـودات از ظهـور اراده الهـی در تحقـق عـدل و عدالـت در نهایـت خوشـحالی خواهـد بـود. در رأس برنامههــای حکومــت مهــدوی، برنامههــای فرهنگــی از قبیــل احیــای کتــاب و ســنت؛ امــام علــی(ع) میفرمایــد: «در روزگاری کــه هــوای نفــس حکومــت میکنــد، امــام مهدی(عــج) ظهــورمیکنــد و هدایــت و رســتگاری را جایگزیــن هــوای نفــس میســازد و در عصــری کــه نظــر اشــخاص بــر قــرآن مقــدم شــده، افــکار را متوجــه قــرآن میگردانــد و آن را حاکــم بــر جامعــه میســازد». تقویــت عقــل؛ امــام باقــر(ع) میفرمایــد: «زمانــی کــه قائــم مــا قیــام میکنـد، دسـت خـود را بـر سـر بنـدگان خواهـد نهـاد و عقلهــای ایشــان را جمــع میکنــد و عقــل آنهــا را بــه کمــال خواهــد رســاند». رشــد چشــمگیر و بیســابقه دانــش؛ امــام باقــر(ع) میفرمایــد: «در زمــان امــام مهدی(عـج) بـه شـما حکمـت و دانـش داده میشـود، تـا آنجـا کـه زن در درون خانـهاش مطابـق کتـاب خـدا و ســنت پیامبــر قضــاوت (رفتــار) میکنــد» و مبــارزه بــا بدعتهاســت؛ امــام باقــر(ع) میفرمایــد: «هیــچ بدعتــی را وا نگــذارد مگــر اینکــه آن را برپــا خواهــدداشــت.»
برنامههــای اقتصــادی مطلوبــی در حکومــت حضــرت مهدی(عـج) تدویـن شـده تـا ابتـدا امـر تولیـد سـامان یابــد و از منابــع طبیعــی بهرهبــرداری شــود و ســپس ثـروت بـه دسـت آمـده، بـه شـکل عادلانـه بیـن همـه طبقـات توزیـع گـردد.
جهتگیـری اقتصـادی حضـرت در ایـن مـوارد اسـت: الــف) بهــرهوری از منابــع طبیعــی؛ امــام علــی(ع) فرمـود: «و چـون قائـم مـا قیـام کنـد، آسـمان بـاران میریــزد و زمیــن گیــاه بیــرون مــیآورد» و امــام باقـر(ع) میفرمایـد: «تمـامگنجهـای زمیـن بـرای او آشـکار میشـود.» ب) توزیـع عادلانـه ثـروت؛ در دوران حکومـت عـدل مهـدوی، امـوال و ثـروت (بیتالمـال)بــه طــور مســاوی بیــن مــردم تقســیم میشــود. ج)
عمــران و آبادانــی؛ امــام باقــر(ع) میفرمایــد: «در تمــام زمیــن، هیــچ ویرانــهای نمیمانــد، جــز اینکــه آبــاد شــود.»
در حکومـت عدالـت گسـتر مهـدوی، بـه سـبب اجـرای برنامههـا بـر اسـاس تعالیـم قـرآن و عتـرت، محیـط زندگــی زمینــهای بــرای رشــد و تعالــی افــراد خواهــد بـود؛ برنامههایـی از قبیـل گسـترش امـر بـه معـروف و نهــی از منکــر، مبــارزه بــا فســاد و رذایــل اخاقــی و عدالـت قضایـی کـه بـرکات اجتماعـی زیـادی را در بـر خواهــد داشــت.
یکــی از مشــکات جامعــه پیــش از ظهــور امــام زمان(عــج) وضــع تأســفبار بهداشــت طبیعــت و روان اســت کــه در نتیجــه، بیماریهــای واگیــردار و مشـکات روانـی زیـادی جامعـه بشـر را فرامیگیـرد؛ بیماریهایـی ماننـد جـذام، طاعـون، وبـا، فلج، سـکته، ســرطان و صدهــا بیمــاری خطرنــاک دیگــر. ایــن اوضــاع دلخــراش و دردنــاک، در اثــر آلودگــی محیــط زیسـت و در نتیجـه بهکارگیـری سـاحهای شـیمیایی اتمـی و میکروبـی پدیـد میآیـد. امـا امـام صـادق(ع) میفرمایــد: «هنگامــی کــه حضــرت قائــم قیــام کنــد
خداونــد بیماریهــا را از مؤمنــان دور میســازد و تندرســتی را بــه آنــان بــاز میگردانــد

مظفر حاجیان