به گزارش پایگاه خبری ربیع، استقلال تهران در یکی از درخشان ترین روزهای خود موفق شد تیم تراکتور را در ورزشگاه یادگار امام تبریز با چهار گل درهم بکوبد. با این نتیجه حالا استقلال که تا اینجای لیگ نوسان زیادی را تجربه کرده بود خود را به عنوان ضلع سوم قهرمانی (همراه با سپاهان و شهر خودرو) در لیگ نوزدهم معرفی کرد.
استقلال در لیگ نوزدهم نظم تاکتیکی چندانی نداشت و مشخص بود استراماچونی شناخت کافی از بازیکنان و همچنین رقبای استقلال ندارد اما با گذشت چند هفته استقلال هر روز روندی مثبت و رو به جلو را حفظ کرد و حالا به نظر می‌رسد این تیم حتی در غیاب بازیکنان تأثیر گذار خود مانند داریوش شجاعیان به چنان انسجامی رسیده که کمتر تیمی توان مقاومت در مقابل آن را دارد.
استراماچونی به راهش ایمان دارد، راهی که نه در مالکیت توپ خلاصه می‌شود و نه در تسخیر زمین. راه سوم؛ برتری عددی! داو در غیاب ستاره‌هایی که تعادل یک مسابقه را بر هم می‌زنند و یک‌تنه نتیجه را تعیین می‌کنند، برای رسیدن به گل، برتری عددی را در دو سوم بالای زمین انتخاب کرده است. با اجرای سیستم ۲-۵-۳ مدرنِ استراماچونی، استقلال برای طراحی حمله، بازیکن‌های بیشتری دارد و همین برتری، روی هر توپ انتخاب‌های متنوعی را پیش روی هافبک‌های این تیم می‌گذارد که تیم مقابل را برای پوشش و بازی‌خوانی به دردسر می‌اندازد. زمانی هم که توپ از دست می‌رود، باز این برتری عددی است که به کمک استقلال می‌آید تا با ضدِپرس، همان بالای زمین دفاع کند.
اوج نمایش تیم استراماچونی در تبریز بود، جایی که در سخت‌ترین مسابقه به بلوغ تاکتیکی رسید، آن‌هم در حالی‌که در ۲۰ دقیقه ابتدایی مسابقه، بازی را به مثلث ایمانی-میمیلا-مازولا، رفت و برگشت‌های حاج‌صفی و بازی بدون توپ و جاگیری‌های محمدرضا آزادی داده بود؛ تراکتور یک، استقلال صفر!
بعد از گل تراکتور، نظم تاکتیکی استقلال حفظ شد و همین کار سخت استراماچونی را برای تغییرهای آنی حین بازی ممکن کرد؛ مسوولیت دفاعی در خط هافبک، تماماً با ریگی شد تا با آزاد شدن کریمی، از توپ‌های سرگردان پشت باکس تراکتور استفاده کند. همچنین، دیاباته با خروج از محوطه جریمه، به ساخت فضا برای وینگ‌بک‌ها و اسماعیلی کمک می‌کرد تا فشار روی دروازه مظاهری حفظ شود. علاوه بر این‌ها، با اضافه‌شدن عارف و دانشگر برای کرنرها و ایستگاهی، تراکتور مجبور به عقب‌نشینی شد.
از همان عقب‌آمدن‌های شیخ دیاباته، بازی بدون توپ فعال و مشارکتش در پرس، استقلال روی بلاک دیاباته، پاس دقیق قائدی و ضربه چپ بی‌نقص خود دیاباته به بازی برگشت! یک یک. روی اصرار به حفظ همین برتری عددی، یک‌بار در باکس تراکتور و در فاصله کوتاهی روی دایره مرکزی، استقلال و دیاباته به گل دو و سه رسید تا آتش تبریز برای پسران آبی شهر تهران گلستان شود!
تقابل دو مربی متفکر و ماجراجو، بعد از نتیجه ۱-۳ هم مسابقه را از سکه نیانداخت و سیر و سلوک تاکتیکی دو سرمربی ادامه پیدا کرد؛ با آمدن انصاری و شجاعی، فاصله ۲، یک گل شد تا نفس‌ها از شدت ترس و هیجان به شماره بیافتد! اینکه چطور استقلال در سخت‌ترین شرایط بعد از گل دوم تراکتور دوام آورد و حتی به گل چهارم رسید، یک جواب سر راست بیشتر ندارد؛ برتری عددی با حفظ نظم تاکتیکی! و تمام.
بهترین بازیکن
شیخ دیاباته که انتقال پُر سر و صدایی به استقلال داشت، بعد از ۹ هفته بالاخره توانست برای آبی‌ها گلزنی کند، اما او در حالی موفق به انجام این کار شد که بهترین بازی را برای درخشش و خودنمایی خود انتخاب کرد؛ دیاباته با هت‌تریک و ایجاد دو موقعیت خطرناک دیگر زهردارترین بازیکن زمین بود و بیشترین نقش را در برتری مهم آبی‌ها برابر تراکتور داشت.
البته نباید از بازی درخشان علی کریمی چشم‌پوشی کرد که با میدان‌داری در میانه زمین و نظم بالایی که به بازی استقلال داد، توانست خوش بدرخشد و علاوه بر یک پاس گل زیبا به دیاباته، یک گل استثنایی هم بزند.
اتفاق ویژه
نخستین و سنگین‌ترین باخت خانگی تراکتور در حالی در این فصل رقم خوردکه مصطفی دنیزلی در این مسابقه تغییرات زیادی در ترکیب تیمش به وجود آورد و بدون تردید همین مسئله در کسب پیروزی استقلال بی‌تأثیر نبود؛ رضا اسدی که یک هافبک دفاعی تخصصی است به پست دفاعی میانی رفته و جانشین محمدرضا خانزاده شده بود؛ از سوی دیگر، مسعود شجاعی که می‌توانست در این بازی بزرگ کمک حال تراکتور باشد، بازی را از روی نیمکت آغاز کرد و در حضور تعویضی‌اش توانست یک پاس گل بدهد؛ ضمن اینکه نیمکت‌نشین کردن همزمان ساسان انصاری و کوین فورچونه نیز از دیگر علامت سوال‌های ترکیب تراکتور بود که دنیزلی تشخیص داده بود آزادی جوان را به جای آنها بازی بدهد.
اتفاق ویژه دیگر را می‌توان به شکست تراکتور برابر استقلال بعد از ۷ سال و ۹ ماه در ورزشگاه یادگار امام تبریز و همچنین عبور آبی‌ها از مرز کسب ۱۰۰۰ امتیاز در تاریخ لیگ برتر اختصاص داد.