به گزارش پایگاه خبری ربیع، اروپا سینه سپر کرد که برجام باید بماند و شد بادیگارد برجامی زخمی، زخمی که ناشی از یار و یاور اروپا یعنی آمریکا بود. با خروج آمریکا از برجام که تقریبا ۱۶ ماه پیش اتفاق افتاده، استوانه‌های برجام دچار لرزش جدی شد؛ از منظری برجام که توافقی برای حل اختلاف و چالش‌های ایران و آمریکا بود؛ عملا به کانونی جدید برای منازعه و کشاکش ایران و آمریکا بدل شد. البته ایران همواره آمریکا را به عنوان دشمن معرفی کرده است و این امر محدود به برجام نیست.
ایران از آمریکا توقع خوش قولی نداشت و همواره رهبر ایران تأکید کرده‌اند؛ آمریکا شیطان بزرگ است. انتظار نبود که آمریکا در برجام بدعهدی نکند، بلکه ایران با بدبینی تمام پای میز مذاکره نشست و به جهان ثابت کرد خوی آمریکا، خوی زیاده‌خواهی و عهدشکنی است.
اما بعد از آمریکا اروپا، وعده‌ها داد و عمل نکرد. اروپا ۱۶ ماه بی‌عملی و بی انگیزگی را در صفحات تاریخ ثبت کرده است که رسوایی سیاسی بزرگی است چرا که اروپا چشم به دستان و دهان ترامپ دوخته‌اند. اروپا در عمل سیاست سکوت و بی‌تحرکی و در گفتار تنها سخنوری در قبال برجام را برگزید. نتیجه این بی‌همتی کاهش تعهدات ایران تا به اینجا در سه گام بوده است.
در گام اول تعهدات ایران، برای عرضه ذخایر ۳۰۰ کیلو و ۱۳۰ تن آب سنگین به بازارهای بین‌المللی را کنار گذاشت. بازطراحی سوخت مصرف شده به موضوع گام دوم مربوط است. تحقیق و توسعه موضوع گام سوم است. اگر قرار است اروپا و آمریکا از برجام پا پس بکشند دلیلی ندارد ایران همچنان مقید و متعهد به برجام باشد. با این وجود ایران همچنان کشوری متعهد بوده است و حای کاهش تعهدات نیز در چهارچوب برجام بوده است و در این راستا ایران به هیچ کشوری بهانه نداده است. آنچه در این ۱۶ ماه محرز گردید این بود که اروپا باخت بزرگی را متحمل شده است.