به گزارش پایگاه خبری ربیع، روز خبرنگار امسال هم فرق چندانی با روز خبرنگار سال گذشته ندارد به جز اینکه اوضاع برای خبرنگاران حتی از سال ۹۷ هم سخت‌تر است.
خبرنگاران همچنان از حمایت لازم از سوی وزارت ارشاد و یا حتی روزنامه‌هایشان برخوردار نیستند، حقوق و مزایای کار روزنامه نگاری همچنان در حداقل ممکن قرار دارد، خبرنگارنما ها روز به روز در حال زیاد شدن هستند و هر جا خبری از اندک پول یا رانت و یا حتی سلبریتی ای باشد می‌توان دسته دسته خبرنگارنماهایی را دید که از سر و کول هم بالا می‌روند.
انتقاد ناپذیری همچنان بخشی جدایی ناپذیر از مسئولیت‌های مسئولان خرد و کلان است و هر انتقادی چه به حق و چه ناحق نه تنها پذیرفته نمی‌شود بلکه با شدیدترین واکنش‌ها نیز همراه می‌شود.
کاغذ گوهر گرانبهایی است در چنگ رانت خواران و آنها که ارز ۴۲۰۰ تومانی برای واردات کاغذ دریافت کرده‌اند این روزها با پول این رانت کلان، سوار بر خودروهای لاکچریشان در خیابان‌های پایتخت در حال جولان دادن هستند.
گفتن از حقیقت در هر حوزه‌ای دیگر خواست نشریات نیست و نشریات یا درگیر بازی‌های حزبی خودشان هستند و یا ترجیح می‌دهند حرفی نزنند که مبادا به کسی بر بخورد و در این بین بیچاره حقیقت، که چون گوسفندی هر روز سرش این سو و آن سو برای خوشامد این و آن ذبح می‌شود.
خبرسازی، خبرسوزی و خبر دوزی (البته این یکی اختراع خودم است به این معنا که بعضی‌ها خبرهای نامربوط را به دیگران می‌دوزند) روز به روز در حال گسترش است. هر موبایل هوشمند این امکان را به افراد داده که بدون هیچ دانشی در نقش رسانه‌هایی مستقل ظاهر شوند و هرکس هر چه دلش می‌خواهد بگوید فارغ از اینکه آنچه که می‌گوید چه تاثیری بر دنیای پیرامونش خواهد داشت.
البته نه اینکه ما خودمان با آزادی بیان و عقیده و یا آزادی رسانه مخالف باشیم بلکه پایبند نبودن به اصول خبرنگاری و رعایت نکردن انصاف و اخلاق باعث می‌شود افراد در دنیای مجازی آن چیزی را بگویند که منفعتشان ایجاب می‌کند و این منفعت می‌تواند منافع دیگر افراد را لگدمال کند و آبرو و اعتبار ملتی را به چالش بکشد. به قول آن مثال معروف: «نه هر که سر تراشد قلندری داند».
شجاعت و جسارت در بیان حقایق را دیگر تنها می‌توان در موزه‌ها و خاطرات دوردست جست و جو کرد و به جایش چاپلوسی و بادمجان دور قاب چیدن هواخواهان بسیاری دارد.
در چنین اوضاع و احوالی فرا رسیدن روز خبرنگار تراژدی مضحکی است و ما نمی‌دانیم که آیا باید این روز را تبریک بگوییم یا تسلیت.
به هر حال اگر شما از خانواده رسانه هستید خود با توجه به روزگارتان تبریک یا تسلیت را انتخاب کنید و اگر اهل این خانواده اندوه بار نیستید لااقل به آنچه که گفته شد اندکی فکر کنید.