به گزارش پایگاه خبری ربیع، آندره‌آ استراماچونی وقتی هنوز به ۳۰سالگی نرسیده‌بود روی نیمکت نشست و در راس کادر فنی یک تیم فوتبال قرار گرفت. او حالا و در ۴۳سالگی، هفتمین تیمش را انتخاب کرده. در طی این ۱۴سال اما کارنامه‌ی استراماچونی عناوین و افتخارات اندکی داشته. افتخاراتی که همه‌ی آن‌ها در میان تیم‌های پایه رقم خورده. یک قهرمانی در لیگ جوانان ایتالیا و یک قهرمانیِ لیگ قهرمانان اروپا در رده‌ی سنی جوانان، در کنار قهرمانی چند تورنمنت داخلی زیر ۱۵ساله‌های ایتالیا، تنها افتخارات قابل ذکر او در عرصه‌ی مربیگری هستند. هدایت تیم بزرگسالان اینترمیلان، اودینزه، پاناتینایکوس و اسپارتاپراگ اما در طی این ۷سال برای او هیچ جامی را به ارمغان نیاورده. انگیزه‌ی بالای استراماچونی برای کسب نخستین افتخارش در رده‌ی سنی بزرگسالان، وقتی کنار حسرت ۶ساله‌ی استقلالی‌ها قرار بگیرد، هواداران استقلال را نسبت به کسب موفقیت در لیگ برتر امیدوار خواهد کرد. استراماچونی به خوبی می‌داند که موفقیت در استقلال می‌تواند به سادگی راه او را به سمت تیم‌های متمول کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس باز کند و آرام‌آرام شمایل یک مربی همیشه‌بازنده را از چهره‌ی او کنار بزند.
تنها افتخارات دوران مربیگری استراماچونی در تیم‌های پایه‌ی رم و اینترمیلان به دست آمده. این یعنی استراماچونی در کار کردن با تیم‌های پایه و بازیکنان جوان، خبره است. او با عملکردش در تیم‌های پایه‌ی رم و اینتر نشان داده راه نتیجه گرفتن با بازیکنان جوان و کم‌تجربه را به خوبی می‌داند و این، یک خبر خوب برای باشگاهی است که یک آکادمی فعال دارد و ستاره‌های جوانِ در انتظارِ دیده‌شدن را تربیت می‌کند. سال‌ها پس از درخشش خسرو حیدری، مجتبی جباری و وحید طالب‌لو در فوتبال ایران، استراماچونی می‌تواند همان کسی باشد که نسل طلایی دیگری را از دلِ آکادمی باشگاه استقلال بیرون می‌کشد. اگر اتفاق خاصی نیفتد و مدیران باشگاه استقلال برای جوان‌گرایی به استراماچونی میدان دهند، هیچ بعید نیست او بتواند خرج‌های میلیاردی و عموماً کم‌ثمرِ مربیان سابق استقلال را با ستاره‌سازی از میان جوانان و سودآوری از ترانسفرِ آن‌ها عوض کند.
استقلالِ وینفرد شفر، با تمام نکات مثبت و نقاط قوتی که داشت، تیم بازی‌های بزرگ نبود. تیم شفر در مواجهه با پرسپولیس، پدیده، تراکتور و سپاهان محتاط بود و همین باعث می‌شد امتیازات بازی‌های بزرگ عمدتاً به جیب رقبای استقلال برود. کارنامه استراماچونی اما پر از نتایج درخشان در بازی‌های بزرگ است. از تحمیل نخستین شکست خانگی در «آلیانز استادیوم» به یوونتوس با اینتر، تا پیروزی در داربی شهر میلان و به زانو در آوردن ناپولی. تیم‌های استراماچونی نشان داده‌اند در شکست‌دادنِ رقبای بزرگ مهارت دارند و این، برای استقلالی‌هایی که در لیگ هجدهم در اکثر بازی‌های بزرگ ناکام بودند، خبر خوبی است.
۷۶۲ روز در سری‌آ، ۳۸۲ روز در یونان و ۲۸۲ روز در جمهوری چک. استراماچونی جمعا ۱۴۲۶ روز در اروپا سرمربی‌گری کرده. آن هم در تیم‌هایی که اگر اودینزه را از میان‌شان کنار بگذاریم، همیشه بین مدعیان قهرمانی لیگ‌های ایتالیا، یونان و چک قرار دارند. استراماچونی، اگرچه سابقه‌ی بلندمدتی در هدایت تیم‌های بزرگسالان ندارد اما بیشترِ این هفت سال را با تیم‌های بزرگ، پرطرفدار و البته پرحاشیه کار کرده. چنین تجربه‌ای حتما از او یک مربیِ آشنا به حاشیه‌ها ساخته و احتمالاً او را در کنترل این حواشی توانمند کرده. کسی که سال‌ها در تیم‌های مدعی کار کرده باشد، اصول و چارچوب‌های مدیریت یک تیم مدعی را می‌شناسد و این یعنی استقلالی‌ها می‌توانند امیدوار باشند استراماچونی بتواند حواشی تیم را مدیریت و بحران‌های رسانه‌ای را از استقلال دور کند.
نه امید قاطع و نه ترس کامل. استقلالی‌ها نسبت به مربی جدیدشان، پر از «بیم و امید» هستند. سرمربی جدید، با کارنامه قابل قبول اما نه درخشان، هدایت تیمی را بر عهده گرفته که به قهرمانی و ایستادن بر قله‌ی لیگ تشنه است. حواشی بی‌پایان و مشکلات مالی اما از دو سو گریبان استقلال را محکم گرفته‌اند. اگر مسئولان باشگاه استقلال بتوانند مشکلات مالی و مدیریتی را برای استراماچونی حل کنند، این ایتالیاییِ خوش‌تیپ می‌تواند با استفاده از مهارت‌هایش، همان فرشته‌ی نجاتی باشد که استقلالی‌ها مدت‌هاست به دنبالش می‌گردند. دوران تازه‌ی استقلال، پر از بیم و نگرانی و البته امید، آغاز شده.