به گزارش پایگاه خبری ربیع، این روزها هستیم و نیستیم، سکوت در لب‌ها خانه کرده است و احوال پرسی جایی ندارد، صحبت از لایک و پست‌های گوناگون داغست. انگار انسان‌ها فراموش کرده‌اند که روزی بازار دید وبازدید، سر زدن‌های مکرر شلوغ وپر هیاهو بود. متاسفانه عوامل متعدد سبب شده که گفت وشنودها کم شود و فقدان محبت حکم رانی کند، نوشین میر جهانیان روانشناس و مشاور خانواده دراین باره به خبرنگار ما، گفت:
همیشه گفت وگو کردن یک عنصر حیاتی در ارتباطات انسان‌ها به شمار می‌رفته است وهمدلی وهمبستگی راایجاد کرده، معمولاً افراد سالم سخن گفتن بایک دیگر را دوست دارند و از هم نشینی با دوستان و اعضای خانواده خود لذت می‌برند. تأثیر قدرت و نفوذ کلام بر هیچ کس پوشیده نیست، اغلب در مواجهه با مشکلات سعی می‌کنیم آنچه که از مسئله درک کرده‌ایم از طریق گفت وگو وصحبت کردن با دیگران درمیان بگذاریم، تابتوانیم به نتیجه‌ی مطلوب‌تری برسیم. در حقیقت ما برای رسیدن به خواسته‌ها ونیازهای مان که خانوادگی و شخصی است، نیاز به گفت و گو و ارتباط با دیگران داریم. همیشه بهترین کار برای حل اختلاف یافتن راه حل، رسیدن به توافق و دیگر ارتباطات از طریق مذاکره بوده است. امروزه خانواده‌ی سالم به عنوان یک نهاد اجتماعی موفق و مؤثر نقش مهمی در سلامت روان و جسمی افراد دارد. میرجهانیان عواملی که سلامت خانواده را به خطر می‌اندازد عنوان کرد:
واقعیت دنیای امروز این است که این نهاد اجتماعی تحت تأثیر عوامل مختلفی قرارگرفته که سلامت درونی آن را با مشکل مواجه می‌کند، روزگار پیچیده نقش‌های فرعی متعدد ومتنوعی را برای افراد خانواده ایجاد کرده است. نقش‌ها معمولاً اشخاص را درگیر خود می‌کنند و فرصتی باقی نمی‌گذارند تا به سلامت روانی خانواده توجه نمایند. بنابراین نهاد خانواده به دنبال تحولات دچار تغییراتی شده که ساختار آن تقریباً شکل دیگری یافته است، شاید قابل رویت ترین این تغییرات در خانواده کاهش تعامل وگفت وگو بین اعضاست. درفرایند زندگی ماشینی افراد فرصت کم‌تری برای صحبت کردن با دیگران را دارند، اینترنت، تلویزیون، وسائل ارتباط جمعی به راحتی ذهن‌ها را بیش‌تر درگیر می‌کند و فرد را به سمت تعامل کم‌تر با خانواده سوق می‌دهد، گاهی فراموش می‌کنند که این نهاد بستر ارتباطست وقطع این ارتباط کلامی مثل خالی شدن آشیانه است که تنهایی واضطراب را به ارمغان می‌آورد و همراهی وهم نشینی به حداقل می‌رسد که جایگزین مناسبی برایش نمی‌توان یافت. از سوی دیگر کلام وگفت وگو اعتماد درمیان افراد خانواده را کم می‌کند و اختلافات گسترش می‌یابد. حریم‌ها از بین می‌رود، آرامش خدشه دار می‌شود و نهاد خانواده آسیب می‌بیند. زمانی که گفت وگو وجود نداشته باشد ناراحتی‌های روحی، احساس پوچی نمایان می‌شود، انسان با مشکل روحی شدید شکننده‌تر و مستعدترست و گرفتاری‌های بسیاری در جامعه دارد، احساس تنهایی، دوستان ناباب، اعتیاد و حتی همراهی با افراد ناآشنا راه حل‌های مخربی درپیش روی افراد تنهاست، که البته عواقب سختی درپی خواهد داشت.
نوشین میرجهانیان در خصوص ارتقاسطح روانی و سلامت فکری گفت:
به جرائت می‌توان بیان نمود موثرترین راه برای ارتقا سطح روانی و سلامت فکری عادت کردن به مذاکره و گفت وگوهای عاری از تعصب و قضاوت است. آموزش و یادگیری روش‌های صحبت کردن بین والدین وفرزندان و حتی افراد جامعه و استفاده از ظرفیت‌های ذهنی می‌تواند کانون خانواده راگرم و صمیمی نگه دارد، آرامش و اطمینان فرد از این که می‌تواند مشکلات خود رابدون ترس و باصراحت در محیط آرام خانواده مطرح کند برای هرکس لازم و ضروری است. جای خالی گفت وگو و مذاکره دیر یا زود آن را دردام سوتفاهم وخشونت می‌اندازد، انگیزه‌ی همکاری کاهش می‌یابد و پویایی این نهاد را به خطر می‌اندازد. چنان چه عادت به گفت وگو و مذاکره درما ازبین رفته بیاموزیم و یاد بگیریم تا توافق و آسایش را به خانواده‌ی خود برگردانیم مشکلات و گرفتاری‌ها را در جایگاه مطلوب خود به سرانجام برسانیم.