به گزارش پایگاه خبری ربیع،
بسمالله الرحمن الرحیم
اجلاس دو روزه وزرای نفت کشورهای عضو اوپک در وین تصمیم گرفت میزان تولید نفت خود را از اول سال جدید میلادی به میزان ۸۰۰ هزار بشکه در روز کاهش دهد. کشورهای غیراوپک نیز قرار شد ۴۰۰ هزار بشکه در روز از میزان تولید خود بکاهند. این تصمیم به منظور حفظ منافع تولید کنندگان نفت و جلوگیری از کاهش مداوم درآمدهای نفتی این کشورها اتخاذ شده است.
موضوع مهمتری که کمتر مورد توجه قرار گرفته این است که افزایش تولید برخی تولید کنندگان نفتی در زیر فشار آمریکای ترامپ انجام شده و عموماً مغایر تولید و برداشت صیانتی از چاههای نفت بوده و از دیدگاه فنی قابل دوام نبوده است و در واقع به توان تولید این کشورها آسیب رسانده و باعث افت فشار مخزن و کاهش بهرهوری صیانتی از چاههای نفت میشود. اثبات این نکته اینگونه میسر است که کاهش سقف تولید در جریان اجلاس دو روزه عملاً با مقاومت چندانی مواجه نشد و به تصویب رسید. یک نکته مرتبط آنکه حتی قبل از تشکیل اجلاس اوپک هم وزیران نفت عربستان و امارات در یک نشست مشترک مطبوعاتی از کاهش ۵۰۰ هزار بشکهای نفت خود در اولین فرصت ممکن خبر داده بودند که منشا اصلی آن آسیب دیدن چاهها و ناتوانی ریاض در حفظ سقف تولید بالای خود محسوب میشود.
آنچه در این میان اهمیت دارد و در نوع خود کم سابقه است، دخالتهای آمرانه آمریکا است که اخیراً به صورت وقیحانهای آشکار و بدون پرده پوشی انعکاس رسانهای هم دارد. نباید از نظر دور داشت که تقریباً بلافاصله پس از اعلام رسمی برنامه کاهش تولید نفت متحدین آمریکا در منطقه، کاخ سفید و شخص ترامپ از این کشورها و حتی از اعضای اوپک و سایر تولید کنندگان غیر اوپک خواستند که تولید نفت خود را کاهش ندهند و به اشباع روزافزون بازار نفت کمک نمایند. پیش از این هم وزارت انرژی آمریکا، ترامپ کاخ سفید مرتباً از تولید کنندگان نفت میخواستند تولید نفت خود را افزایش دهند تا واشنگتن بتواند سیاستهای ضدایرانی خود را عملی سازد و میزان صادرات نفت ایران را به صفر برساند. اگرچه اوپک با این درخواست آمرانه ترامپ رسماً مخالفت کرد ولی عربستان و روسیه و برخی دیگر از رژیمهای فاسد منطقه با افزایش تولید خود تلاش کردند خواستههای ترامپ را برآورده سازند و حتی به تولید نفت صیانتی از چاهها لطمه بزنند. نتیجه طبیعی چنین رفتار خائنانه و شرم آوری، سقوط قیمت نفت از کریدور ۸۰ دلاری به کریدور پنجاه دلاری بود که به منافع ملی کشورهای تولیدکننده نفت زیان زد و باعث شد حتی کشورهائی هم که سقف تولید خود را بالا نبرده بودند، نیز از این بابت به شدت آسیب ببینند و درآمدهای نفتی آنها کاهش یافته و به اقتصاد برنامهریزی شده این کشورها خسارات جدی وارد کند.
این برای نخستین بار نیست که آمریکا با تحکم و مواضع آمرانهاش از برخی رژیمهای فاسد میخواهد که به نفع واشنگتن در جهت تحقق اهداف آمریکا عمل کنند و حتی به زیان خود و سایر تولید کنندگان نفت اوپک و غیراوپک تصمیم بگیرند. ولی وقاحت آمریکای ترامپ در آشکارسازی این رفتارهای تحکم آمیز، به کلی بیسابقه بوده است. به ویژه آنکه قبلاً هم وزرای نفت عربستان با سفر به آمریکا و با دیدارهای محرمانه در جریان خواستههای واشنگتن قرار میگرفتند ولی سابقه نداشت ترامپ یا بیانیه کاخ سفید و یا اظهارات وزیر انرژی آمریکا خواستهای از اوپک و غیراوپک را رسانهای کنند. تصادفی نیست که مهندس زنگنه وزیرنفت ایران با هشدار نسبت به عواقب منفی این رفتار وقیحانه آمریکا اعلام کرد که اوپک یک سازمان مستقل است و جزئی از زیرمجموعههای وزارت انرژی آمریکا محسوب نمیشود که دیگران بخواهند یا بتوانند به آن امر و نهی کنند. تلخی این مواضع مداخله جویانه آمریکا را بدون استثنا تمامی کشورهای تولیدکننده نفت اوپک و غیراوپک با کاهش ۳۰ تا ۳۵ درصدی درآمدهای نفتی در کام خود احساس کردند ولی سوال این است که آیا چنین داستان غم انگیزی تکرار خواهد شد؟
موضوع دیگر آنکه سیر تحولات اخیر در اوپک، پیروزی دیگری برای جمهوری اسلامی ایران است که به برکت استحکام رای و ثبات رویه کشور و مدیریت کارآمد همه دست اندرکاران مرتبط با این موضوع، تحقق آن میسر شده است. فراموش نکنیم که آمریکای ترامپ خواستار به صفر رساندن صادرات نفت ایران بود و دارودسته ترامپ تمامی توان و ظرفیت و امکانات خود را بکار گرفتند ولی هرچه بیشتر تلاش کرد، کمتر نتیجه گرفت. واشنگتن حتی با فریب روسها توانست سقف تولید آنها را هم افزایش دهد. سرانجام ترامپ ناچار شد علیرغم تمایلات ضدانسانی خود به ۸ کشور معافیتهای موقتی ارائه کند که پیروزی مهمی برای ایران بود که نشان داد تمایلات واشنگتن غیرقابل دستیابی است.
اقدام بعدی ترامپ درخواست افزایش سقف تولید اوپک و غیراوپک بود که با پاسخ منفی آنها مواجه شد و اینهم پیروزی عمدهای برای ایران بود. اکنون کاهش سقف تولید اوپک در یک تصمیم رسمی اوپک، شکست دیگری برای ترامپ و پیروزی همزمانی برای ایران بود این پدیده یکبار دیگر نشان داد که آمریکا فعال مایشاء نیست و مزدورانش هم توان و ظرفیتهای محدودی دارند که حتی اجرای همان خواستهها به زیان خودشان هم تمام میشود. کاملاً بعید است که ترامپ و مزدورانش از دسیسههای جدید منصرف شوند و واقعیتهای عینی و ملموس در توان و ظرفیت و جایگاه ایران و همچنین در بازار جهانی نفت را بپذیرند و به آن تمکین کنند. این بدان معنی است که ایران هم به برکت ثبات رای و ثبات عملکردش هشیارانه اوضاع را با در اختیار داشتن تیمهای کاردان، کارآمد و متعهد خود رصد کند و با تصمیمات و اقدامات به موقع، مانع تحقق اراده دشمنان شرور شود. در این زمینه اگرچه اوپک میزان تولید خود را ۸۰۰ هزار بشکه در روز کاهش داد ولی با مستثنی کردن ایران و دو عضو دیگر، پیروزی تازهای را برای ایران رقم زد. این پدیده نشان داد که استقلال رای و استقلال عمل ایران در هر زمینهای به ویژه در قلمرو تامین منافع ملی و منافع نفتی کشور کارساز است.