به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس از بجنورد، گذری گذرا به بازار و صنفی که مراجعانش دردمندان و بیماران هستند نخست در دلمان آرزوی تقریباً محالی شکل می‌گیرید که رسیدگی به درخواست دردمندان جامعه ان شاالله با پاسخ‌هایی از جنس وزیر میلیاردر کابینه دولت تدبیر و امید روبرو نشود!
«انفجار قیمت‌ها دیگر برای مشتری‌ها و بیمارانی که به ما مراجعه می‌کنند تبدیل به امری رایج و عادی شده به‌طوری‌که؛ مشتری هنگام خرید با هر قیمتی که فروشنده تعیین و اعلام کند بی‌هیچ چک‌وچانه و سؤالی کنار می‌آید و فقط با ابراز تأسف و ناراحتی از وضع موجود خرید را انجام می‌دهد.» این حزن آمیزترین جمله‌ای است که می‌توان از یک فروشنده درزمانی که باید رضایت بین طرفین معامله برقرار باشد، شنید.
به عقیده بسیاری از اهالی بجنورد مرکز بازار این شهر حدفاصل چهارراه مخابرات تا میدان شهید است که اوج تراکم صنوف مختلف مؤید این ادعا است.
پس از انعکاس افزایش قیمت فضایی سمعک به فکر تهیه یک گزارش از بازاری که کمتر بدان توجه می‌شود افتادیم؛ بازار تجهیزات پزشکی و مراقبتی. برای این مهم کافی است از چهارراه مخابرات چند قدمی به سمت جنوب حرکت کنید تا به یک پاساژ قدیمی برسید که با نام پاساژ شور در بجنورد معروف است و تقریباً به محلی تبدیل‌شده که غالب مغازه‌های آن تجهیزات پزشکی را به بیماران و مشتری‌های خود عرضه می‌کنند.
فروشگاه‌هایی که با قرار دادن انواع عصا، واکر، توالت‌های فرنگی و… خبر از عرضه این تجهیزات به کسانی که درد و رنج، همراه همیشگی و یا مقطعی آنها است می‌دهد البته نباید دانشجویان رشته‌های پزشکی را از قلم انداخت در این فصل سال در پی خرید روپوش‌های پزشکی از این مغازه به آن مغازه می‌روند تا به قول یکی از آنها جنس خوب و باقیمت مناسب تهیه کنند.
«هر وقت فروختی و پول دستت آمد باهم تسویه می‌کنیم» این گفته فروشنده‌ای است که به نقل از یکی از عوامل توزیع روپوش‌های پزشکی در خردادماه است که بیان می‌کند و البته با ادعای تولیدی صددرصدی داخل کشور، اکنون از عدم تولید این کالا سخن به میان می‌آورد.
هرچند راست و دروغ گفته‌های او پای وجدان خودش اما در ادامه از این فروشنده که به گفته خودش دو سال است به این کار روی آورده و جز کم تجربه‌های این صنف به‌حساب می‌آمد قیمت روپوش را پرسیدیم که بعد از زیرورو کردن فاکتورهایی که بر روی میز کارش قرار داشت قیمت‌ها را به ما این‌گونه اعلام کرد؛ هر روپوش در فروردین‌ماه امسال ۲۱ هزار تومان بود و در تیرماه به ۳۵ هزار تومان رسید و هرچند که موجودی مغازه‌ها به‌اندازه رفع نیاز بازار تا چند ماه پیش رو است اما اکنون این کالا از سوی تولیدی‌ها برای خرید صنوف عرضه نمی‌شود.
خوب که دقت می‌کنیم بر روی شیشه مغازه‌ها برگه‌ای در حمایت و خرید کالای ایرانی نصب‌شده و از یکی دیگر از کسبه پرسیدیم چند در صد اجناس شما تولید داخل است که با اشاره دست به تجهیزات ارتوپدی (مچ‌بند، شکم‌بند و…) گفت: فقط همین تجهیزات که آن را هم می‌گویند دوخت و دوزش در داخل کشور انجام می‌گیرد و مواد اولیه آن از خارج وارد می‌شود.
با شنیدن صحبت‌های این فروشنده پی به تزئینی بودن این برگه که در تمامی مغازه آویخته شده بود بردیم و در دل افسوس و حسرتی که چرا بعضی فقط به دنبال کارهای نمایشی و غیرواقعی هستند؟!
سؤالی که در گفت‌وشنود با فروشندگان تجهیزات پزشکی مدام در ذهنمان نقش می‌بست و از پرسیدن آن ابا داشتیم؛ کاهش مراجعه‌کننده و به قولی مشتری در این بلبشوی قیمت‌ها بود و جواب آن را نزد خودم این‌گونه می‌دادیم مگر می‌شود مردم و بیماران از خرید تجهیزاتی که برای آنها واجب و ضروری است خودداری کنند؟ پرسشی که پاسخی تأسف‌برانگیز یکی از کسبه مانند آب سردی بود که در شب‌های نسبتاً خنک اولین روزهای پائیز بجنورد بر پیکر ما پاشیده شد.
او گفت جواب سؤال شما را یک مثال عینی می‌دهم؛ خانواده‌ای دارای یک پسر نوجوان قطع‌نخاعی است و هرماه برای تهیه پوشک بزرگ‌سال به ما مراجعه می‌کردند اما با رسیدن قیمت‌ها از بسته‌ای ۳۰ هزار تومان به ۶۰ هزار تومان ناتوان از خرید آن شدند و به گفته خودشان فرزند خود را با ملحفه پارچه‌ای می‌بندند و این بسته‌ها را بعضاً برخی از فروشندگان تا بسته‌ای ۹۰ هزار تومان هم فروخته‌اند!
قیمت ویلچر، واکر، عصا و توالت فرنگی را جویا شدیم که فروشنده بلافاصله گوشی موبایل خود را از جیب درآورد و با جستجویی در یکی از پیام‌رسان‌های خود گروهی که یکی از نمایندگی‌های فروش ایجاد کرده بود و لیست قیمت‌ها را در آن به‌روز بارگذاری می‌کرد را نشانمان داد. ابتدا یک پیام که توضیحی برای علت افزایش قیمت اجناس بود؛ مثلاً در توضیح جدول قیمت واکر آورده شده بود به دلیل افزایش قیمت آلومینیوم قیمت این کالا ۳۰ درصد افزایش دارد یا در توضیح توالت فرنگی آورده شده بود به دلیل افزایش قیمت مواد پتروشیمی (پلاستیک) ۴۰ درصد افزایش قیمت در خرید جدید محاسبه می‌شود.
این گوشه‌ای از بازار شور تجهیزاتی است که برای بیماران الزامی است و در بسیاری از موارد خانواده‌ها ناچار هستند با حذف مخارج دیگر زندگی خود اقدام به تهیه آن کنند؛ حال به هر قیمتی که فروشنده به آنها بگوید.
نکته‌ای که در گفتگو با این کسبه برایمان تکرار شد ضعف نظارت بر قیمت‌گذاری تجهیزات پزشکی بود و شاذترین نکته این بود که یکی از بازرسان نهادهای نظارتی کسبه را به خرید کالای خارجی با توجیه قحطی آن در چند ماه آینده تشویق و ترغیب می‌کرد به‌راستی باید به این افراد و نهادها گفت: ما را به خیر تو امیدی نیست شر مرسان!
انتهای پیام