به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس ،افتخارآفرینان خراسان شمالی در بازی‌های آسیایی روز گذشته در بین جمع کثیری از مردم، خانواده‌ها، مسئولین و عاشقان ورزش وارد استان شدند و مورد استقبال باشکوه قرار گرفتند.
الیاس علی‌اکبری از خراسان شمالی، کاپیتان تیم ملی کوراش و تنها طلایی فدراسیون جودو، کوراش و جوجیتسو جمهوری اسلامی ایران است؛ او در وزن ۸۱ کیلوگرم توانست بااقتدار از سد حریفان خود بگذرد و مدال خوش‌رنگ طلا را برای کاروان ایران به ارمغان آورد.
سطح بازی‌ها را چطور دیدید؟
بازی‌های آسیایی از سطح بالایی برخوردار است چراکه هر ۴ سال یک‌بار برگزار می‌شود و رنگ مدال بسیار اهمیت دارد و با یک برنز، نقره و یا مدال طلا رنکینگ یک کشور تغییر می‌کند و همچنین این بازی‌ها برای کشورها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
همه کشورها سرمایه‌گذاری و هزینه می‌کنند و با تمام پتانسیل ورزشی خود حضور پیدا می‌کنند تا بتوانند در بازی‌ها مدال صید کنند.
تیم کوراش اعزامی به بازی‌ها بهترین تیم تاریخ ورزش کوراش کشور بود و همه عنوان دار بودند و در کارنامه ورزشی خود قهرمانی‌های آسیا و قهرمانی‌های جهان را دارند.
البته رقبا نیز حریفان قدری بودند و کشورهایی همچون ازبکستان، مغولستان و تاجیکستان با تمام قدرت حضور داشتند و چون کوراش به تازگی وارد بازی‌های آسیایی شده و رشته‌ای نوپا محسوب می‌شود خیلی از کشورها از جودوکاران عنوان دار خود استفاده کرده بودند.
از رقابت قبل از فینال تعریف کنید
ماقبل فینال حریف قدرتمند ازبک بود که برای انتقام شکست‌های قبلی‌اش از من آمده بود. چند سال از من جوان‌تر، پرانرژی‌تر و شاداب‌تر بود و چند بار بر آرنجم که در مبارزه با حریف با مغول آسیب‌دیده بود، به خاطر اهمیت بازی‌ها، کمی رفتار ناجوانمردانه‌ای از خود نشان داد و بر دست آسیب‌دیده‌ام فشار وارد می‌کرد.
سخت ترین حریف و سایر رقبا چطور رقابت کردند؟
سخت‌ترین حریفم، رقیب ترکمنستانی بود که در دیدار اول با او روبرو شدم. این کوراشکار دارنده مدال نقره بازی‌های آسیایی داخل سالن بود و البته من هم با برنامه‌ریزی‌ها و آنالیزهایی که انجام داده بودم و همچنین با برنامه‌ای که مربی‌ها برای من چیده بودند موفق شدم از سد این حریف بگذرم.
حریف دومم از کشور میزبان و خیلی شناخته‌شده نبود و خیلی هم برای من سخت نبود و تقریباً یک ریکاوری برایم محسوب می‌شد و در دیدار سوم حریف قدرتمند مغول را پیش رو داشتم که یکی از رنکینگ داران جودو بود و با یک اخطار کم‌کاری توانستم این رقیب را با شکست بدرقه کنم و آرنجم در این مبارزه کمی آسیب دید و در مسابقه ماقبل فینال با فشارهای ناجوانمردانه حریف ازبک آسیب آرنجم تشدید شد.
البته باتجربه‌ای که داشتم و تمرینات فشرده‌ای که انجام داده بودم توانستم این فشار زیاد را تحمل‌کنم و برنده از آن مسابقه بیرون بیایم و فینالیست شوم و همان‌طور که قبلاً نیز گفتم من هیچ فینالی را نباختم و در فینال بازی‌های آسیایی نیز با شکست حریف تاجیک توانستم طلایی شوم و بر سکوی اول آسیا بایستم و از این حیث خدا را شاکرم.
ازبکستان همه طلاها را گرفت بجز در وزن شما؟
حداقل ۴۰ درصد از طلاهای کاروان ورزشی ازبکستان از رشته کوراش به‌دست‌آمده و در تمام اوزان خانم‌ها و آقایان طلا گرفتند جز در وزن ۸۱ کیلوگرم که این اجازه را به آن‌ها ندادم و تقریباً در هر مسابقه کوراشی که من بودم (که تقریباً تمام مسابقات کوراش حضور داشتم) اجازه ندادم ازبک‌ها طلا بگیرند و این مدال خوش‌رنگ را از آن خود کردم.
کارنامه ورزشی کوراش تکمیل شد؟
در این سال‌ها خیلی زحمت کشیدم و از زمان بچگی تا به الآن در حال تمرین و مسابقه دادنم و خیلی جاها نتوانستم به‌حق خودم برسم، مدال‌های زیادی را در مسابقات جهانی و آسیایی کسب کردم و در هر مسابقه کوراش حضور داشتم و خدا را شاکرم که توانستم با کسب این طلا کارنامه ورزشی خود را کامل کنم.
با تلاش خودم و با برنامه‌ریزی‌های آقای خسرویار مدیر تیم‌های ملی که مدیر بسیار فنی است و تقریباً از تولد رشته کوراش تا الآن بوده تجربه چندساله خود را به من انتقال داد و در شرایط سخت کنارم بود تا این نتیجه شیرین حاصل شد.
برنامه ای برای استراحت و رفع مشکل دست دارید؟
کپسول دستم پاره شده و آسیب خیلی شدیدی دیده و بااینکه در جاکارتا نیز چند بار فیزیوتراپی کردم دستم هنوز کامل باز نمی‌شود و البته الآن زیاد مهم نیست و فعلاً نمی‌خواهم به ورزش فکر کنم و می‌خواهم برای مدت طولانی استراحت کنم و فصل جدیدی از زندگی‌ام را آغاز کنم.
من ورزش را از کوچه‌پس‌کوچه‌ها و میدان‌های خاکی زادگاهم روستای سست اسفراین آغاز کردم و اگر قرار باشد این پایان داستان پرفرازونشیب دنیای ورزش حرفه‌ای من باشد مدالم را به مردم زادگاهم روستای سست تقدیم می‌کنم که مردمی مهربان، ساده، خونگرم و جنگجو هستند.
۸ سال است منتظر بازی‌ها بودم و هیچ استرسی در جاکارتا نداشتم چون می‌دانستم برای چه آمده‌ام و یک مأموریت دارم که بایستی به نحو احسن به انجام برسانم و خوشحالم که توانستم مأموریتم را به نحو احسن انجام دهم.
از مسئولان چه خواسته ای دارید؟
ما ورزشکاران واقعاً دین خود را به استان و شهرمان ادا کردیم و خودم به‌شخصه هر چه توان در بدن داشتم روی تاتامی گذاشتم در حدی که شب بعد از مسابقه تا صبح تب و لرز داشتم و حتی دور افتخار با پرچم را نیز نتوانستم یک تاتامی را کامل بدوم ازبس‌که انرژی‌ام تحلیل رفته بود.
ازآنجایی‌که رشته کوراش تقریباً یک‌رشته نوپا و ناشناخته است و به همین دلیل کمی مورد کم‌لطفی رسانه نیز قرارگرفته و در جاکارتا نیز در یک مصاحبه صوتی گفتم ما آمدیم اینجا افتخار کسب کنیم و از رسانه‌ها می‌خواهم که حضورداشته باشند.
بعد از موفقیت کوراشکاران در روز اول که یک نقره و یک برنز حاصل شد، خبرنگارها تازه جمع شدند و به سالن بازی‌های کوراش آمدند و من به آن‌ها گفتم از این سالن نروید این سالن حتماً یک طلا به کاروان ایران می‌افزاید و خوشبختانه پیش‌بینی من درست بود و خیلی خوشحالم که این مدال طلا را من به دست آوردم.
شرایط میزبانی چطور بود؟
خوب بود اما برای من به‌شخصه اصلاً شرایط مهم نیست، نه غذا نه خواب و نه چیز دیگری و فقط کسب مدال برایم مهم است؛ همین‌که مدال می‌گیری آن‌قدر این مدال شیرین است که اگر سختی هم دیدی به فراموشی سپرده می‌شود و شیرینی مدال به همه سختی‌هایی که کشیدم می‌چربد.
واقعاً برای دوستم بهزاد وحدانی ناراحتم، به خاطر شرایط مسمومیتی که برایش پیش آمد دستش از مدال کوتاه ماند و امیدوارم که در ادامه زندگی‌اش موفق باشد و بهترین‌ها برایش اتفاق بیفتد.
آرنجم آسیب‌دیده است، رباط پایم آسیب‌دیده و باید دو عمل جراحی را پشت سر بگذارم، ما واقعاً از جان خود مایه گذاشتیم تا این افتخار کسب شود و احساس غرور برای مردم به وجود بیاید و امیدوارم مسئولین نیز درک کنند و نگاه ویژه‌ای به ورزشکاران داشته باشند و اگر قولی می‌دهند عمل کنند و واقعاً درست و جوانمردانه نیست که زحمات و عرق‌هایی که ریختیم نادیده گرفته شود و حداقل درزمینهٔ اشتغال که دغدغه همه ورزشکاران حرفه‌ای است اقدامی جدی انجام دهند.
از کوروش خسرویار مدیر تیم‌های ملی کوراش، رضا مهنان و حسین علی‌اکبری که بسیار برای من زحمت کشیدند تشکر می‌کنم و همچنین از کوروش بهادری مدیرکل ورزش و جوانان استان که در جاکارتا حضور داشت و قوت قلبی بود و با حضور این بزرگواران من احساس می‌کردم در خراسان شمالی دارم مسابقه می‌دهم.
آیا جایزه ای دریافت کرده اید؟
فدراسیون قرار است جلسه‌ای بگذارند که جایزه بدهند و وزارت هم مشخص نیست و در حال حاضر خبری نیست.
به‌هرحال مأموریتم به پایان رسید، وظیفه من مسابقه دادن و مدال گرفتن بود که شکر خدا به نحو احسن انجام دادم و مابقی وظیفه مسئولین و کسانی که قول دادند است و امیدوارم آن‌ها نیز به وظیفه خود به‌خوبی عمل کنند.
انتهای پیام/