به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از ایسنا محمد ناصری‌پور ـ معمار و نقاش درباره وضعیت معماری موزه‌های ایران اظهار کرد: من عضو کمیته فنی موزه‌های میراث فرهنگی و ایکوم هستم. تخصص من معماری موزه از سیر تا پیازش است و حدود ۲۵ سال است تلاش می‌کنم تشکیلاتی را بنیان بگذاریم که مسائلی را که به موزه و هنر مرتبط است، پوشش بدهیم؛ به عنوان مثال اگر کسی می‌خواهد حراج برگزار کند یا موزه را چیدمان کند یا مرمت تابلو انجام بدهد بتوانند در آن تشکیلات با مشاورها صحبت کند و از آن‌ها طرح بگیرد. اما من هیچ‌وقت نتوانستم در این زمینه نتیجه بگیرم، این کار یک نفر نیست و مجموعه و سرمایه و افراد خبره لازم دارد.
این معمار با تاکید بر اینکه «ما توان طراحی موزه داریم»، مثال زد: موزه قرآن که پس از انقلاب طراحی شده است، بی‌نظیر است که با دیدن آن شگفت‌زده می‌شوید.
با این حال ناصری‌پور به موزه‌های نیمه‌تمام اشاره کرد و گفت: ما موزه‌هایی داریم که پیش از انقلاب ساخت آن‌ها آغاز شده اما هنوز تمام نشده است. نگرانی من و شما در این زمینه کافی نیست. باید برای تمام شدن کارهای نیمه‌کاره برنامه‌ریزی شود؛ ما نسبت به جمعیت هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر فضای نمایشی کافی نداریم. آثار موزه لوور در تهران در فضایی عرضه نشد که در شأن آن‌ها باشد. در نتیجه آثاری که ایران آوردند، ابعاد کوچکی داشتند که بتوان آن‌ها را نمایش داد. این فضا باید در ایران به وجود بیاید که دانشجوها بتوانند آثارشان را ارائه کنند و به فارغ‌التحصیل‌ها انرژی بدهیم که دنبال کار را رها نکنند.
ناصری‌پور گفت: حدود پنج سال پیش من از موزه هنرهای معاصر تهران بازدید کردم از من خواسته شد طرحی برای بازسازی و مرمت آن ارائه بدهم. ظاهر ساختمان موزه یک مقوله فکر شده و تمام شده است و ما امکان اضافه کردن چیزی به موزه هنرهای معاصر نداریم. برای همین چیزی حدود ۱۰ سال پیش طرحی ارائه شده بود که بین موزه فرش و موزه هنرهای معاصر تهران، «نشنال گالری» ساخته شود؛ البته طرح کلی این کار به ساماندهی پارک لاله برمی‌گردد. این طرح شامل سالن‌های نمایش مختلفی بود که جوان‌ها بدون پرداخت هزینه بتوانند آثارشان را به نمایش بگذارند و حراجی در مکانی بنیادی‌تر عرضه شود. این طرح ارائه شده بود که احتیاج‌های نمایشی و ارتباط با هنرمندان را برآورده کند زیرا خیلی گسترده بود.مشاور طرح از من برای این پروژه دعوت کرده بود و می‌خواست آن را اجرایی کند.
این هنرمند با اشاره به «بدون هزینه» بودن نشنال گالری، بیان کرد: در حال حاضر گالری‌ها ۴۰ درصد از فروش آثار هنرمندان را می‌خواهند، با یک هنرمند نامدار کاری نداریم اما یک دانشجو چگونه ۴۰ درصد نتیجه کارش را به گالری‌دار بدهد؟ معمولا در هر کشوری نشنال گالری وجود دارد. بخشی از آن به موزه ثابت اختصاص دارد و بخشی نمایشگاه فصلی است.
او اضافه کرد: من هر جا توانستم با مسوولان در این زمینه صحبت کردم. وقتی برای طرحی انرژی گذاشته می‌شود باید اجرایی شود، وگرنه چنین طرحی به چه دردی می‌خورد؟
ناصری‌پور در پاسخ به اینکه چرا چنین فضاهایی ساخته نمی‌شود؟ بیان کرد: من آدم سیاسی نیستم و دانشی هم در این زمینه ندارم و به عنوان یک هنرمند فقط می‌توانم تقاضایم را بگویم.