به گزارش پایگاه خبری ربیع، خراسان/ دوره نوجوانی مهم ترین فرصت شکل گیری مهارت ها و علایق و رویکردهای شغلی و هویت اجتماعی انسان است و به همین دلیل هر یک از ما حتی در آخرین سال های کهن سالی خاطرات نشاط و شادابی نوجوانی هایمان را به وضوح و روشنی با خود داریم.فعالیت های متنوع دوره نوجوانی گذشته از آن که مسیر آینده زندگی افراد را شکل می دهد، یکی از مهم ترین عوامل بازدارنده از انحراف و مفاسد اخلاقی است زیرا وقتی یک نفر در این سن وسال فعالیت و دغدغه ای دارد به طور طبیعی کمتر دچار آسیب های اجتماعی خواهد شد. به همین دلیل در کشورهای مختلف برای نوجوانان فعالیت های متنوع و گوناگون پیشاهنگی و دانش آموزی و اجتماعی، فرهنگی و هنری پیش بینی و تدبیر می کنند.
نسل ما یعنی کسانی که امروز در سال های پایان جوانی یا آغاز میان سالی هستند هم به دلیل شرایط بعد از انقلاب و اوضاع دوران دفاع مقدس اوقات فراغت خود را با فعالیت های گوناگون و پرشور و جذاب در مراکز فرهنگی یا پایگاه های بسیج یا امور تربیتی مدرسه می گذراند. راه اندازی گروه سرود، اجرای نمایش و تئاتر، برگزاری نمایشگاه کتاب، طراحی، گرافیک و نقاشی بخشی از برنامه های رایج آن روزها بود.گذشته از نهادهای مختلف رسمی و غیر رسمی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که برنامه های متعدد برای مخاطبان داشتند، در مدارس نیز گاهی وقت دانش آموزان با فعالیت های مختلف پرورشی می‌گذشت.به یاد دارم که سرگرمی هایی چون حل جدول کلمات متقاطع، مسابقه پیدا کردن لغت از دیکشنری -که لازمه اش حفظ ترتیب حروف فارسی، عربی و انگلیسی بود- یا حفظ اشعار کلاسیک فارسی و بعضا عربی، مشاعره و اشتغال به کلکسیون تمبر و … در مدرسه راهنمایی ما جریان داشت. همین طور مطالعه داستان های ساده و خلاصه شده از افسانه ها و اسطوره های کلاسیک، مسابقه بازی های کارتی اطلاعات عمومی -که لازمه همه اش افزایش اطلاعات عمومی و حفظ بسیاری از آمارها و اعداد بود- هم بخشی از برنامه های شخصی ما را تشکیل می داد.
همه این ها در کنار ورزش و تحرک جسمی طبیعی که نوجوانان داشتند باعث می شد که سلامت روحی و روانی و جسمی و بدنی آنان بیش از امروز حفظ شود و در عین حال درس هایی مانند حرفه و فن یا برنامه هایی مانند طرح “کاد” با همه اشکال ها و ایرادهایشان فرصت هایی برای تحرک و کار نوجوانان ایجاد می کرد .اکنون از سویی میزان مصرف کالری -چه خوردن غذای سنگین چه استفاده از مواد شیرین و چرب- بسیار بالاتر رفته و از سوی دیگر تحرک نوجوانان به دلیل سرگرم شدن دایمی به ابزارهای الکترونیک و بازی های کامپیوتری و رسانه های جدید و کاهش سن استفاده از تلفن همراه روز به روز کمتر می شود.
سرگرمی های امروز فرزندان ما در عین برخی مزایای قابل شمارش، متأسفانه هم تحرک جسمی کمتری دارد و هم اطلاعات و دانش کمتری به آنان می دهد و هم زمینه ای برای مشارکت اجتماعی و شکل گیری شخصیت شان برای آینده فراهم نمی کند.
ظاهرا در حوزه سرگرمی و اوقات فراغت هم باید مانند برخی موضوعات دیگر به تجربه های گذشته برگردیم و زمینه هایی مانند ورزش، طبیعت گردی، صنایع دستی و فعالیت های مشارکتی مدارس را جدی تر بگیریم و آن چه را از دست رفته احیا کنیم تا فرزندانمان بیش از این دچار آسیب های انزوای فضای مجازی نشوند.