پایگاه خبری ربیع/ تظاهرات چند روز پیش مشهد بر مبنای مطالبات معیشتی و رفاهی شکل گرفت و قطعا جنس معترضین از افراد کم بضاعت و حاشیه نشین تشکیل شده بود و پایه و اساس درخواست های آنان رفاهی و معشیتی بوده و نوع مطالبه آنان از دولت کاملا منطقی به نظر می رسد.

تکلیف دولت در برابر این گونه درخواست ها کاملا روشن و رسیدگی به آن ها و تامین رفاه و آسایش این افراد توسط دولت ضروری و حیاتی است.

هرچند که شیوه درخواست معترضین، اشکال قانونی دارد، ولی این اولین پرده از تظاهرات اخیر است و لایه های پنهان تظاهرات چالش برانگیز است.

تجمعات قانونی و یا غیر قانونی، بهترین زمان و مکان برای گروه ها و دولت هایی است که هیچگاه با حاکمیت سازش نداشتند و همیشه از چنین فضایی در راستای منافع پنهان و خطرناک بهره برداری کرده اند و به وضوح روشن است که هیچکدام از اهداف و سناریو های آنان هماهنگ با منافع ملی نبوده و دقیقا بی احترامی به قانون اساسی و ضدیت با منافع ملی در دستور کار آن ها بوده است.

و در هر تجمعی و با پیوستن این گونه گروه و جریانات که از خارج از مرزها مدیریت می شوند، تغیر شعارهای معترضین از اقتصادی به شعارهای سیاسی و رادیکال ، دهن کجی به اصول ومبانی حاکمیت، تخریب اموال عمومی، سلب اسایش مردم و…به چشم می خورد که هیچ یک از این نمادها با نفس و علل اعتراضات هم خوانی ندارد و این نکته را بایستی معترضین به دقت و آگاهی بررسی کنند.

به طور خلاصه چند نکته در ارتباط با تطاهرات اخیر اهمیت دارد:

۱_اولین و مهم ترین نکته، توجه به در خواست های معیشتی و رفاهی مردم از سوی دولت است، شاید دلایل اصلی تظاهرات اخیر نارضایتی مردم از اوضاع فعلی است.

مواردی از جمله رکود بی سابقه در بازار، پایمال شدن سپرده های مردم در برخی موسسات مالی، بیکاری و عدم اراده قوی در ایجاد فرصت های شغلی جز دغدغه های معترضین به شرایط فعلی است.

راهکار عبور از شرایط، تقویت دولت رفاه یعنی دولتی است که تغیرات اساسی در مدیریت کشور ایجاد کند و اولویت های فعلی را رها کرده و تامین رفاه، فراهم نمودن آسایش و متنوع کردن سفره مردم را در اولویت برنامه های خود قرار دهد.

۲_بدنه اصلی اشوب های فعلی توده مردم اند که تصور می کنند با ورود به خیابان  و اردوکشی خیابانی می توانند به خواسته های خود دست پید اکنند و غافل از اینکه روش های مدنی و معقول در جهت وصول مطالبات وجود دارد.

اشوب های اخیر بهترین محل برای معاندین حاکمیت است، همان هایی که سال های زیادی است برای چنین فضایی طرح هایی دارند و افراد اموزش دیده و مزدور که برنامه ها را اجرایی کنند.

هوشیاری و اگاهی توده مردم بایستی تقویت شود، چرا که اگر قربانی طرح های ببگانگان و معاندین شود و ابتکار عمل در دست انها باشد، دامنه اشوب گسترش پیدا می کند و خیلی هوشمندانه می توانند مطالبات و شعارهای مردم را تغیر و به سمت شعارهای سیاسی و ساختارشکن هدایت کنند.

۳_درجامعه توسعه یافته و رو به توسعه، بدتربن گزینه برای وصول مطالبات، آشوب خیابانی است.

ماهیت شورش با هرج و مرج، آوارگی، استرس، تخریب اموال عجین شده است، گزینه شورش شایسته شهروند قانون مدار نیست هرچند که زیر فشار معیشتی باشد.

مراجعه به راهکارهای مدنی و پافشاری روی مطالبات و نقش افرینی جدی احزاب مقید به قانون اساسی به عنوان پل ارتباطی بین مردم و دولت و بر گزاری جلسات گفتگو بین دولت و احزاب در جهت براورده کردن خواسته های مردم، بهترین گزینه برای رسیدن به وضع مطلوب می باشد.

۴_با آغاز اردوکشی خیابانی، بازی خطرناکی شروع می شود و در این بازی، توده مردم اولین بازیگران می دانند که هرگز برنده بازی نخواهند بود، زیرا معاندین بعد از ورود بازیگران اولیه مدیریت بازی را در دست می گیرند تا حاکمیت را وادار به تمکین در برابر خود کنند و از مردم برای فشار بیشتر بر حاکمیت نهایت استفاده را می کنند و این پروسه یعنی بازی دو سر بردب رای معاندین و بازی دو سر باخت برای معترضین، چراکه در این چرخه نه تنها به مطالبات خود نمی رسند، بلکه داشته های فعلی خود را در کف خیابان از دست می دهند.

انتهای پیام/