هنر پته دوزی که ریشه درتاریخ و گذشته فرهنگی کرمان دارد ، هم اینک تولید آن درکرمان،سیرجان ورفسنجان و… رایج است. تولید پته همانند سایر رشته های صنایع دستی سابقه مشخصی ندارد قدیمی ترین قطعه پته ای که هم اکنون یافت می شود روپوش مقبره ی شاه نعمت الله­ ولی در ماهان کرمان است.

پته یا پته دوزی

پته نوعی از رودوزی های کرمان است ، پارچه زمینه پته پارچه ای ضخیم و پشمی است که عریض نامیده می شود ، هنرمندان پته دوز که اکثراً نیز زنان ودختران خانه دار هستند با کمک سوزن نقوشی ذهنی را که مُلهَم از پندارها و بینش های شخصی شان است به وسیله بخیه های نخی رنگین ، بر زمینه پارچه پشمی ضخیم (عریض) می نشانند.

واژه پته برگرفته از پَت (pat) به معنای پشم وکُرک است ، فرهنگ معین واژه  پَت را چنین تعریف می کند: پشم نرمی که از بُن موی بز روید و آن را برآرند و از آن شال بافند.

مواد تشکیل دهنده پته شامل عریض و ریس (نخ های رنگین) می باشد.

معروفترین نقوش پته طرح بته ای یا درخت زندگی است که به نام های متعدد در پته بکار گرفته می شود ، مانند پته میری ، پته ترمه ای ، پته جقه ای ، پته بادامی ، پته سربندی ، پته افشاری ، پته کردستانی و …

از دیگر طرحهای پته دوزی ، پیچک ، ترنج ، سروچه ، نقوش حیوانی بخصوص پرندگان و لچک ترنجی را می توان نام برد.

در حال حاضر پته دوزی بر روی سجاده ، جاقرآنی ، پرده ، رویه ی کوسن ، زیرلیوانی ، رومیزی ، سوزنی ، بقچه و … انجام می شود.