پایگاه خبری ربیع،
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَماناتِکُمْ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (انفال:۲۷)
اى کسانى که ایمان آوردهاید! به خدا و پیامبر خیانت نکنید! و (نیز) در امانات خود خیانت روا مدارید، در حالى که میدانید (این کار، گناه بزرگى است)!
امانت ها فقط امانت های مادی نیست بلکه امانت های معنوی به ویژه امانت های سیاسی و عمومی که حق الناس به شمار می آید از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
یکی از این امانت های مهم و همگانی اماناتی است که مردم به نمایندگان خود در مجلس شورای اسلامی می سپارند. امانت هایی همچون : آرمان های امام و شهدا، عزت و اقتدار ملی ، ارزش ها و باورهای دینی و ملی ، قداست خون شهدای انقلاب و دفاع مقدس و شهدای مدافع حرم ، پاسداشت فرهنگ ملی ده هزار ساله و فرهنگ ارزشمند اسلامی و مکتب اهل بیت علیهم السلام و ده ها امانت دیگر.
موضوع سلفی حقارت مسأله ای نبود که هر غیرتمند ایرانی بتواند به راحتی از کنار آن گذشته و از آن اغماض کند.
تنها یک خلاف اخلاق نبود؛ چرا که این اظهار کوچکی و شیفتگی یا در برابر یک زن نامحرم بود یا در برابر نماینده اروپا . به هر حال از سوی نمایندگان مردم شریف و غیور ایرانی صورت گرفت. ودر هر دو حالت به ویژه اظهار کوچکی در برابر اروپا امری زیانبار بود.
سؤال این است که آیا نمایندگانی که سلفی حقارت گرفتند، به این امانت ها و به شأن مجلس و نمایندگان دیگر و پیروان اهل بیت علیهم السلام خیانت نکردند؟
آیا ذلت ، خود باختگی ، خودکم بینی، حقارت، دنائت، پستی و کوچکی خود را به اثبات نرساندند؟
آیا نباید این گروه به جرم خیانت در امانات امت بزرگ و ملت سرافراز ایران محاکمه شوند؟
آیا نباید موکلان شریف این افراد و رأی دهندگان به آن ها اعتراض خود را رسانه ای کنند تا دنیا بداند روحیه مردم ایران همان روحیات امام خمینی ره و امام خامنه ای و سربازانش همچون شهید بی سر محسن حججی است و شعار هیهات منا الذله را همچون ارباب بی سر ابا عبدالله الحسین در برابر جهان خواران همچنان عزتمندانه سر می دهند.
باید به گونه ای برخورد کرد که این صحنه ها هرگز تکرار نشود و دیپلماسی حقارت به دیپلماسی حقانیت و اقتدار تبدیل شود. انشاء الله.
انتهای پیام/