به گزارش پایگاه خبری ربیع، وجود نیروی مسلح برای تمامی حکومت‌ها و نظام‌های سیاسی امری ضروری و از حقوق اولیه آنهاست. در بین عوامل تشکیل دهنده قدرت ملی هر حکومتی، یقیناً نیروهای مسلح از جایگاه بلندی برخوردار بوده و در معادلات سیاسی و نظامی نقش تعیین کننده‌ای دارا هستند. بسته به میزان اقتدار نظامی، نظام سیاسی آن حکومت‌ها نیز مقتدرتر و پایدارتر خواهد بود. از دیر باز دولتها در حوزه دفاع از خود و یا توسعه و نفوذ قدرت سیاسی و نظامی خویش اقدام به تشکیل مجموعه‌ای سازمان یافته به نام ارتش می‌نمودند. اکنون نیز همه کشورها برای حفظ و استمرار حاکمیت خود و یا نفوذ قدرت سیاسی، نظامی، اقتصادی و یا فرهنگی خویش در دیگر ملت‌ها و دولتها، در تشکیل، ارتقاء و به روز نمودن ارتش و نیروهای مسلح خود تلاش و کوشش فراوان کرده و در این بخش اقدام به سرمایه گذاری عظیمی می‌نمایند.
متأسفانه در عصرحاضر بیشتر نظام‌های سلطه از این ابزار قدرت، در راستای منافع خود به هر شکل ممکن استفاده می‌کنند. برخی از آنها به وسیله همین ابزار و به دلیل برخوداری از یک ایدئولوژی ظالمانه، حاکمیت دیگر کشورها را به مخاطره افکنده منابع انسانی، اقتصادی، نظامی و حاکمیت سیاسی ملت‌ها را تهدید و یا غارت می‌کنند.
با توجه به تغییر و تحولات دهه‌های اخیر در حوزه‌های سیاسی جهان اسلام و نهضت بیداری امت اسلام و ایستادگی و مقاومت ایشان در برابر اراده جمعی جهان خواران، طبیعی است دشمنان اسلام تلاش گسترده‌ای در جهت تضعیف اسلام به عنوان بزرگترین پشتوانه فکری و اندیشه حق طلبی مسلمانان انجام دهند. و در این راستا از تمامی ظرفیت‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و رسانه‌ای خود استفاده نمایند. از طریق رسانه‌های جمعی به قلب حقایق و وارونه جلوه دادن آموزهای دین مبین اسلام به عنوان دین خرافه پرستی، مهد تروریسم و محور خشونت و شرارت بپردازند. در شیوه‌های تقابل با اسلام بعضاً نوک پیکان حملات بی امانشان همواره آیات جهاد و مجاهدت مجاهدان را نشانه رفته است. به همین منظوردیده می‌شود پس از تفوق برکشور های اسلامی، در اولین گام‌های تغییر و تحول بنیادین خود، اقدام به حذف آیات جهاد و فرهنگ شهادت از کتب درسی مراکز آموزشی می‌کنند تا از یک سو مسلمانان را با یک خلاء فکری مواجه، و انگیزه جهاد و حق طلبی را از آنان سلب نمایند و از سویی دیگر خشونت و خون ریزی دست ساخته خویش را به نام مسلمانان و آموزه‌های قرآنی ایشان نسبت دهند.
قرآن کریم در باب اهمیت و ضرورت توجه امت اسلامی به مقوله جهاد، آیات فراوانی را فرا روی ایشان قرار داده است. خداوند متعال در سوره نساء آیه ۹۵ در اهمیت جهاد و مجاهدان می‌فرماید: لا یسْتَوِی الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ غَیرُ أُولِی الضَّرَرِ وَ الْمُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ عَلَی الْقاعِدینَ دَرَجَهً وَ کلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنی وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ عَلَی الْقاعِدینَ أَجْراً عَظیماً.
از نگاه قرآن، مجاهدان در برابر قاعدین قرار گرفته و درمقایسه این دو گروه، مجاهدان به اجر و پاداش عظیم برتری یافته‌اند. همچنین در سوره توبه آیه ۱۹ در مقام مقایسه میان برخی مناصب اجتماعی که بعضاً برای برخی افراد مفاخره آمیز تلقی می‌شده‌اند ضمن اظهار تعجب از نوع نگاه افراد به اینگونه مناصب و مقایسه اشتباه آن با مجاهدت در راه خدا، برتری جهاد و قتال در راه خدا را به مسلمانان گوش زد می‌نماید: أَ جَعَلْتُمْ سِقایهَ الْحاجِّ وَ عِمارَهَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فی سَبیلِ اللَّهِ لا یسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ. (آیا آب دادن به حاجیان و آبادسازی مسجد الحرام را همانند (ایمان و عمل) کسی قرار داده‌اید که به خدا و روز واپسین ایمان آورده و در راه خدا جهاد کرده؟! (هرگز این دو) در نزد خدا یکسان نیستند، و خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند).
قرآن در فرازی دیگر هدف و غایت جهاد و مأموریت مجاهدان را ترس و دلهره دشمنان از هیمنه و اقتدار ایشان معرفی می‌نماید: وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکمْ …(انفال-۶۰) (و در برابر آنها آنچه
توانستید از نیرو (ی انسانی، سلاح‌های روز و هزینه نبرد) و اسبان بسته و آماده شده (وسایط نقلیه مناسب) آماده سازید که بدین وسیله دشمن خدا و دشمن خود و دشمنان دیگری را غیر آنها که شما آنها را نمی‌شناسید، خداوند آنها را می‌شناسد، بترسانید.)؛ بر حاکمان و سازمان‌های رزم است که با الهام از این آیت قرآنی به تقویت عِده و عُده خود پرداخته تا به وسیله ترس و واهمه‌ای که در دل دشمن ایجاد می‌کنند امت اسلامی را برای همیشه از گزند طمع دشمن بیمه نموده با قدرت بازدارندگی، نقشه‌های شوم آنان را نقش بر آب نمایند.
امام علی (ع) در معرفی نیروهای مسلح و جنود اسلام در نهج البلاغه می‌فرمایند: … فَالْجُنُودُ بِإِذْنِ اللَّهِ حُصُونُ الرَّعِیهِ وَ زَینُ الْوُلَاهِ وَ عِزُّ الدِّینِ وَ سُبُلُ الْأَمْنِ وَ لَیسَ تَقُومُ الرَّعِیهُ إِلَّا بِهِم… (لشکریان (به خواست خدا) دژهای استوار مردمند و مایه شکوه حاکمیت و عزت دین و امنیت راهها که آسایش مردم جز با وجود آنان تأمین نمی‌گردد).
این بیان صریح امام (ع) در ضرورت و اهمیت و ضرورت وجود سربازان و لشکریان؛ تلقی حذف یا تضعیف نیروهای مسلح به بهانه رشد و شکوفایی اقتصادی جوامع را مورد تشکیک قرار داده و درست نقطه مقابل چنین اندیشه خامی، وجود مقتدرانه مجاهدان در عرصه جهاد و دفاع از حدود و ثغور کشور و کیان اسلام را مایه شکوه حاکمیت اسلام، عزت دین و آسایش مسلمین بیان می‌فرمایند. چیزی که از دید نافذ فرماندهی کل قوا در ملاقات مجمع فرماندهان سپاه با ایشان مغفول نماند و انتشار چنین تفکری را اشتباه خواندند.
سیده‌اشم سادات پوراستاد دانشگاه