به گزارش پایگاه خبری ربیع، سالروز وفات حضرت زینب سلام الله علیها، بانوی مبارز و خستگی ناپذیر و شجاع‌ترین زن تاریخ بشریت را تسلیت و تعزیت عرض می‌کنیم و به همین مناسبت به اصول مبارزه عاشورایی ایشان در خطبه با عظمتش اشاره می‌کنیم. آنچه قطعی و مسلم است قیام امام حسین (ع) آغاز یک مبارزه است، مبارزه‌ای که ادامه و هدایت آن قیام در مسیر واقعی‌اش مرهون اسارت زینب (س) و کاروان اسرای کربلاست. حضرت زینب س سعی کرد مبارزاتش را بر اصولی تغییرناپذیر که از مبانی قرآن و سنت نبوی سرچشمه می‌گرفت، مبتنی سازد و به عنوان پشتوانه‌ای عظیم قیام حسینی را استمرار بخشد. تردیدی نیست که قیام عاشورا حرکتی اتفاقی و متعلق به یک زمان و مکان نبود، بلکه شعار زیبای کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا، همیشگی بودن آن را مشخص می‌کند. حضرت زینب (س) خطبه‌ای را در شام، در مجلس یزید ایراد نمودند که برخلاف خطبه کوفه که مخاطب آن به طور مستقیم مردم بودند به یزید حمله می‌کند و تصویری از نبرد حق و باطل و رویارویی خاندان نبوت با خاندان اموی ارائه ونضت حسینی را به کمال رسانده، اصول مبارزاتی و انقلابی قیام عاشورا را برای جهانیان تبیین نمودند.
اسیران اهل بیت (ع) را وارد دمشق کردند و در محل مخصوص اسکان اسیران جای دادند. یزید از سر کبر و غرور، دشمنی دیرینه خود به خاندان پیامبر (ص) و اسلام و قرآن را یکجا آشکار کرد و اشعاری را به زبان آورد که نشانه کفر و بی اعتقادی او به اسلام بود. آنگاه که یزید اشعار کفرآمیز خود را پایان داد، زینب کبرا (س) چون شیری خشمگین از جا برخاست و در جواب بلندپروازی و گردن کشی یزید، آیه شریفه‌ای از قرآن را تلاوت کرد.
وَ لا یحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ ۱۷۸ آل عمران
«کافران خیال نکنند آنچه ما برای آنها پیش می‌آوریم و آنها را مهلت می‌دهیم. به نفع آنان و به خیر و سعادت آنها است. نه، بلکه این مهلت برای این است که بر گناهان خود بیفزایند و برای آنها عذاب خوارکننده در پیش است.»
حضرت زینب (س) با بیان این آیه در واقع به ادامه مبارزه و استمرار قیام عاشورا اشاره کرد و طولانی شدن ستم و بقای ظالمان را نوعی عذاب برای آنان دانست و با کنایه به او فهماند که سرانجام آنها دوزخ خواهد بود و باید منتظر عذاب الهی باشند.
به این فریاد زینب توجه کنیم: «آیا این عدل است؟ ای پسر آزاد شده که زنان و کنیزان خود را پشت پرده جای دهی، ولی دختران پیامبر (ص) را در میان نامحرمان حاضر سازی؟ و آنها را در شهرها بگردانی و اهل بادیه و دور و نزدیک و پست و شریف، آنها را ببینند؟ در حالی که از مردان آنها کسی را باقی نگذاری و حمایت کننده‌ای ندارند.»
حضرت زینب (س) در این خطبه یزید را «فرزند طلقا» خطاب نمود و آن اشاره به داستان فتح مکه است که پیامبر اسلام (ص) بزرگان مکه را که ابوسفیان، جد یزید هم از آنها بود، عفو کرد و بخشید و آنان را آزاد کرد و فرمود: «اذهبوا فانتم الطلقا»
«چگونه انتظار مهربانی و شفقت باشد از کسی که با دهان خود می‌خواست جگر پاکان را ببلعد و گوشت او از خون شهیدان اسلام روییده شده؟» زینب کبرا (س) با طرح و عنوان این مسئله می‌خواهد این نتیجه را بگیرد که آل ابوسفیان در اصل با اسلام مخالف‌اند و هرگز با اسلام و پیامبر (ص) آشتی نکرده‌اند. وی در ادامه به یزید یادآور می‌شود که جایگاه اجداد تو در جهنم است. «به زودی به اجداد خود در جهنم ملحق خواهی شد و خواهی گفت که‌ای کاش نبودم و چنین جنایتی را مرتکب نمی‌شدم.»
ایشان در ادامه می‌فرمایند: ای یزید، برای تو کافی است در قیامت به دادگاهی وارد شوی که قاضی آن خدا باشد و خصم و طرف دعوای تو محمد (ص) و پشتیبان او جبرئیل. در روز قیامت، نه تنها تو به مکافات اعمال ضد انسانی خواهی رسید، بلکه آنهایی هم که تو را بر این مسند نشاندند و بر گرده مسلمین سوار کردند، سزای همکاری‌های خود را دریافت خواهند نمود. آن روز است که بدانید، چه سرنوشت دردناکی دارید و یکی پس از دیگری بدبخت و بیچاره‌تر و ناتوان‌تر و شکست خورده تر خواهید بود. حضرت زینب (س)، یزید ملعون را در این معامله بازنده و شکست خورده معرفی می‌نماید.
زینب کبرا (س) در پاسخ به یاوه گویی های یزید به آیه زیر تمسک می‌جوید:
«گمان مکن آنهایی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند، بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.»
زینب (س) قدرت دشمن را پوشالی می‌دانستند فلذا فرمودند: «ای زاده معاویه! اگر چه حوادث روزگار مرا در شرایطی قرار داد که با تو سخن بگویم، اما من، تو را کوچک می شمارم و بسیار سرزنش می کنم و توبیخ فراوانت می کنم. آه چه شگفت انگیز است که مردان خدا به دست گروهی شیطان صفت کشته شوند.»
و در ادامه نقاب از چهره ظالم برداشته فرمودند: «این دست های شما به خون های ما آغشته است و دهان های شما از خوردن گوشت خاندان پیامبر (ص) باز است …»
در این بخش، اشاره ظریف حضرت، به تمام ظلم ها و حق کشی های بنی امیه و ابوسفیان تا زمان شهادت امام حسین (ع)، است.
زینب کبرا (س) با اطمینان کامل به آینده درخشان قیام برادرش حسین (ع) و وقوف به آثار جاویدان و فراگیر آن در تاریخ بشر، خطاب به یزید می فرماید: «ای یزید! هرچه می توانی در راه دشمنی ما مکر و حیله و نقشه طرح کن و کوشش به خرج بده، به خدا نمی توانی نام ما را از خاطره ها و صفحه تاریخ، محو نمایی و فروغ وحی ما را خاموش سازی و از این راه به آرزوی نهایی خود برسی و این ننگ و عار همیشگی را از دامن خود پاک نمایی…»
رسالت حضرت زینب (س) در واقع گفتگوی امام حسین (ع) با نسل ها و تاریخ آینده است. زیرا حضرت زینب (س) با سیره تبلیغی خود توانست صدای امام حسین (ع) و فریاد «هل من ناصر ینصرنی» را به مردم دنیا باز گوید. و اگر زینب (س) پیام
کربلا را به تاریخ باز نگوید، کربلا در تاریخ می ماند و کسانی که به این پیام نیازمندند از آن محروم می مانند. این است که پیامبری زینب (س) دشوار و سنگین است، رسالت زینب (س) پیامی است به همه انسان ها، به همه کسانی که بر شهادت امام حسین (ع) می گریند و به همه کسانی که بر آستان سالار آزادگان حسین (ع) سر خضوع و ایمان فرود می آورند.
مظفر حاجیان