به گزارش پایگاه خبری ربیع، این روزها باید از سالار شهیدان درس بگیریم و خود را در راستای آرمانهای آن امام بزرگوار قرار دهیم چرا که جامعه امروز ما بیش از هر زمان نیازمند افرادی است با انگیزه الهی خدمت کنند و در رفع مشکلات اقتصادی و معیشت آنها را یاری کنند. یکی از مهم ترین آموزه های قرآن و اهل بیت علیهم السلام (از جمله اباعبدالله) خدمت به مردم و نیازمندان جامعه است که اجمالا به آن می پردازیم. از دیدگاه مکتب حیات بخش اهل بیت علیهم السلام خدمتگزاری به افراد جامعه، حد و مرزی ندارد و یک دین باور حقیقی در تمام صحنه های زندگی با الهام از رهبران آسمانی خویش می کوشد تا باری را از دوش دیگران بردارد و خدمتی را به بشر ارائه کند؛ هرچند فرد مخدوم، هم کیش او نباشد، البته خدمت به اهل ایمان اهمیت ویژه ای دارد. امام حسین علیه السلام با تأکید بر این باور وحیانی می فرماید: «اعلموا ان حوائج الناس الیکم من نعم الله علیکم فلاتملوا النعم فتتحول الی غیرکم؛ بدانید نیازمندیهای مردم که به شما مراجعه می کنند از نعمت های الهی است پس نعمت ها را افسرده نسازید یعنی مبادا با رنجاندن مردم نیازمند کفران نعمت کنید که این وظیفه خدمت رسانی به دیگران محول خواهد شد.» بزرگ رهبر جهان اسلام حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله در پیامی جهانی به پیروان خود چنین رهنمود می دهند: «ایما مسلم خدم قوما من المسلمین الا اعطاه الله مثل عددهم خداما فی الجنه; هر مسلمانی که به گروهی از مسلمانان خدمت کند خداوند متعال به تعداد آنان، خدمتگزارانی را در بهشت به او عطا خواهد کرد.»
اساسا یکی از مهم ترین آرزو و درخواست های ائمه اطهار علیهم السلام از خداوند متعال توفیق خدمتگزاری به مردم بوده است و آنان این خواسته ارزشمند خویش را در قالب دعاها و سخنان گهربار خویش ابراز می نمودند. امام سجادعلیه السلام در دعای مکارم الاخلاق با پروردگار متعال چنین نجوا می فرماید: «واجر للناس علی یدی الخیر ولاتمحقه بالمن; خداوندا! انجام کارهای خیر را برای مردم، به دست من اجرا کن و خدمات نیکم را با منت گزاری ضایع مگردان.» رفع نیاز حاجتمندان و کمک به ارباب رجوع، از نکات قابل توجهی است که در جوامع حدیثی و منابع فقهی بخشهای مستقلی برای آن منظور شده است. «قضاء حاجه المؤمن»، «خدمه المؤمن»، «الاهتمام بامور المسلمین»، «الطاف المؤمن و اکرامه» برخی از عناوین این ابواب است. در متن این گفتارهای سودمند، افزون بر ثواب های اخروی خدمت رسانی، به نتایج پربار این سنت خداپسندانه در دنیا نیز اشاره شده است. در یکی از همین روایات، حضرت سیدالشهداء علیه السلام به خدمتگزاران راستین به مردم نوید می دهد: «من نفس کربه مؤمن فرج الله عنه کرب الدنیا والاخره; هر کس اندوهی رااز دل یکی از اهل ایمان بزداید، خداوند متعال غصه های دنیا و آخرت او را از میان برداشته ومشکلاتش را حل خواهد نمود.» بنابراین خدمت رسانی در جامعه اسلامی، بویژه از سوی کارگزاران و مسئولان و صاحبان قدرت و مال و متنفذان، امری لازم و ضروری است. شایسته است که هر مسلمان وظیفه شناس و مسئولیت پذیر در هر پست و مقامی که باشد در امر خدمت رسانی همت نماید و تلاش خود را مضاعف گرداند. امروز که کشور و مردم ما گرفتار کمبودها و مشکلات، گرانی و تورم، بیکاری و رکود هستند خدمت به مردم یک ضرورت و نیاز است که مسئولان باید بطور شبانه روزی به آن همت گمارند و لحظه ای دریغ نکنند که گره گشایی از نگرانی های مردم از اوجب واجبات است و این خدمت را نعمت الهی بدانند و شاکر به درگاه با عظمتش باشند که لیاقت خدمت به مردم را نصیب شده اند. مبادا مسئولی مردم را بازی دهد؟ قول بی عمل دهد؟ برای انجام کار مردم امروز و فردا کند؟ مراجعین را پاسکاری کند؟ عقب افتادن کار مردم را به دیگران نسبت دهد؟ خود را ارباب مردم بداند؟ به مراجعین احترام نکند؟ جواب سلام مراجعش را ندهد؟ راهنمایی درست نداشته باشد؟ برای یک امضا امروز و فردا کند؟ برای انجام وظیفه اش منت بگذارد؟ این اخلاق از فرهنگ حسینی به دور است و قدر ناشناسی از مسئولیتی که خدا به او لطف داشته است! و بدا بر احوال اینگونه افراد! که هم دنیایشان را خراب می کنند و هم آخرتشان را! کسانیکه کار مردم را در دست گرفته اند قدر بدانند و از لحظات برای خدمت به مردم بهره بگیرند و توشه برچینند که این فرصت را غنیمت دانستن کاری عاقلانه است زیرا عمر مسئولیت ها کوتاه است و چیزی که می ماند زیبایی های عملی است که با اخلاص و برای رضای خدا و قدردانی از لیاقتی که خدا داده است می باشد و پس از مسئولیت نشاط می آورد که توانسته خدمت کند اما اگر ناخدمتی داشت قطعا پشیمانی دارد که سودی عاید نخواهد کرد. وقتی کسی مسئولیتی را پذیرفت تعهدات زیادی دارد و عهد خدمت به مردم در آن نهفته است که باید وفای بعهد داشته باشد. اما با تاسف باید گفت برخی مسئولان فقط مردم را بازی می دهند و کاری انجام نمی دهند دوستی می گفت مدت زیادی است برای یک مجوز پیگیر هستم اما با یک موضع سلیقه ای مواجه شده ام که کار را غیر قابل حل نموده است که البته بدلیل اینکه خواستم ببینم چه خبر است صبر پیشه ساخته ام تا ببینم بلاخره کسی پیدا می شود سنگ سلیقه ای در مسیر را بردارد؟! و فرصت سوزی را به خدمتی که وظیفه ذاتی مسئولیت پذیری است تبدیل نماید!
مظفر حاجیان