به گزارش پایگاه خبری ربیع، از روزی که بشر پا بر این کره خاکی گذاشت کار و تلاش را آغاز کرد چرا که راه برای دستیابی و رفع نیاز باید کار می کرد. تردیدی نیست که زندگی انسان بر محور کار می گرد و کلید گشایش هر استعدادی در درون انسان است.کار بزرگترین و شاید زیربنایی ترین بخش زندگی انسان است، چراکه از کار می توان به جوهره درونی افراد پی برد وقتی این جوهره های درونی آشکار شوند و استعدادهای بالقوه به منصه ظهور برسند می توان به وجود جامعه ای پویا امیدوار بود. جوامعی که به قدرت رسیدند از کار و تلاش شبانه روزی سنگلاخهای بزرگ را شکافتند و به قله های رشد دست یافتند. امروز کار سرمایه و ذخیره ملی بحساب می آید و می تواند به رشد در تمامی ابعاد فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی کمک کند.اگر افراد جامعه ای به طور نسبی بتوانند کار و شغل مناسب به دست آورند و شغل آنان متناسب با استعدادها، توانایی ها و علائق آنها باشد، زمینه برای نوآوری، ابتکار، رشد و پیشرفت در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه به وجود می آید.برعکس اگر زمینه های اشتغال و کار در جامعه محدود و تقاضا برای کار بسیار باشد، به تدریج بیکاری افزایش می یابد.گسترش بیکاری منجربه آسیب ها و پیامدهای ناگوار در جامعه می شود.از دیدگاه علی(ع) در جامعه یکی از حقوق اولیه ی مردم این است که همه حق دارند، شاغل باشند.کار کوچکی و بزرگی ندارد.مگر باتوجه به کاری که انجام می دهند و هرکس اعم از مرد و زن پاداش کار خود را خواهد دید.

اسلام به کار و کارگر ارزش بسیار والایی داده است، به گونه ای که کار کردن را از بزرگترین عبادت ها و وسیله ای برای تقرب به پروردگار شمرده است. در اسلام کارگر، شهید زنده و کارگری شغل انبیاست و از راه کسب وکار می توان به بهشت برین رسید.مقام کارگری از دیده معصومین شأن والایی دارد. از نظر پیامبر گرامی اسلام، منزلت کارگران در ردیف انبیاست. ایشان فرموده است: «هرکس از دسترنج خویش مخارج زندگی خود را تأمین کند، روز قیامت در صف پیامبران قرار خواهد گرفت و از عنایاتی که پیامبران بهره مندند، بی نصیب نخواهد ماند».

در بسیاری از احادیث و روایات دینی، شأن کارگر همانند کسی است که به عبادت خدا مشغول است.پیامبر اکرم (ص) نیز خود کار می کرد و پیوسته به مسلمانان سفارش می فرمود که برای تأمین و اداره زندگی خود کار کنند و دست از تلاش برندارند.پیامبر اکرم(ص) در حدیثی فرموده اند:«کسی که برای کسب درآمد حلال تلاش می کند در راه خداوند قدم نهاده است ».در باب استقلال اقتصادی و ارزش کسی که با زحمت بازوی خود نان می خورد فرموده اند:

«خداوند به کسی که از زحمت و کار بازوی خود روزی می خورد، با رحمت و محبت نگاه می کند».

کار و تلاش، سیره تمام پیامران آسمانی است.پیامبران پیش از بعثت، به کارهای سختی همچون شبانی، کشاورزی و…می پرداختند. شخصیت و زندگی آنان با کار همراه بود و با تمام وجود زحمت ها و تلاش های طاقت فرسای مردم ضعیف جامعه را درک می کردند.پیامبران و ائمه معصومین علیهم السلام حتی پس از رسیدن به مقام نبوت و جانشینی، همواره با کار و تلاش مأنوس بوده اند.

حضرت محمد(ص) می فرماید:

«خداوند بنده باایمان پیشه ور را دوست دارد و هیچ یک از شما غذایی گواراتر از دسترنج خود نخورده است». در اندیشه و مرام امام علی(ع) کار از تقدس و احترام خاص برخوردار است، به همین رو مقرر داشت که برتری بعضی از مردم بر برخی دیگر صرفا براساس کار و فعالیت باشد، نه حسب ونسب موروثی و امتیازات قبیله ای و عشیره ای، چنان که گفت:«پاداش هرکس در قبال هر کاری است که انجام می دهد ».

و دو روز پیش رهبری فرزانه انقلاب بر ضرورت کسب درآمد براساس و مبنایی که کار می کند تاکید نمودند، نباید اجازه داد عده معدودی ثروتهای باد آورده به دست آورند و مفت و بدون هیچ تلاشی صاحب مال و ثروت شوند و عده ای شبانه روز کار کنند و به سختی زندگی خود را اداره کنند؟ چنین وضعیتی با آرمانها و دیدگاههای دین مبیت اسلام منطبق نیست! مسئولان باید راههای دسترسی به ثروتهای بادآوده از راه رانت، رشوه، ربا و سایر راههای نامشروع را مسدود کنند؟